Ik ontmoette je voor de tweede maal
nu bij de fontein voor het theater
in mijn geheugen was geen plaats voor al
je schoonheid en ik verloor mijn gezicht
ik volgde je onder kroonluchters en
ornamenten die mijn interesse
moest vastklampen om te kunnen lopen
tot aan de geheimen van het pluche
ik hoopte dat je me zou herkennen
dat mijn hand…
De trage vleugelslagen
van je lange, lange wimpers
Mijn hart, vertwijfeld luchtruim,
kan niet volgen
Het strekt zich uit
Wolken vol kunstjes en beloften
Terwijl jij, ontgoocheld meisje
van het zoute land
je stafje zwaait
en ongezien de sterren uit
mijn hemel regent…