Heb jij eigenlijk
Wel een idee
Hoe je in m´n hoofd rondspookt
Vastgeketend
Onderdeel
Van mijn gedachtestroom
Weet je eigenlijk wel
Dat ik gewoon,
Altijd..
Ik hou van jou!…
De traan,
Die zijn ijzeren spoor achterlaat
Langzaam langs mijn wang glijdt
En zijn bestemming niet weet
Door de mist verblind
Niet wetend wat er komen zal
De traan
Daar gaat er weer eentje…
Nooit iets goed,
Verloor haar kracht,
Verloor zichzelf.
Machtelozer,
Hopelozer.
Het verdriet droop eraf.
Harder.
Steeds minder gewend aan het leven,
Kwam ze erachter dat ze liever bleef dromen.
Dwarser,
Stiller.
Denkend aan haar eigen wereldje,
Zorgde ze dat haar dromen voortdurend bij haar bleven.
Steeds minder grip op de werkelijkheid…
Toen ik je daar zag liggen,
Zwakker dan ik ooit had durven denken,
Besefte ik pas echt dat er geen hoop meer was.
Een brok schoot in mijn keel,
Machteloosheid schoot naar mijn handen,
En tranen prikten in mijn ogen.
Nooit geweten,
Dat het leven zo hard kon zijn.…