Als tijd voor mij
niet meer gelijk is
aan de uren van de klok
verborgen ligt in ergens
en telkens bij het zoeken
weer ontsnapt
noem dan mijn naam
vertel me wat we deden
gisteren, vandaag of toen
geef wat warmte aan de kou
van 't tijdloze vergeten
laat me weten ...
me voelen dat ik leef…
Ochtendlicht zoekt aarzelend
jouw onbeslapen kussen
op het koude bed
de trap zwijgt de vertrouwde
voetstap die zijn treden
niet meer dragen
en
de woonkamer benauwt
de enorme lege stoel
zo troost'loos is ons huis
waar niemand meer
jouw koffie drinkt
och lief
het is zo stil op aarde
nu jouw stem er niet meer klinkt…
100
Bezig met laden