Alle inzendingen van Miranda

Je sprak mooie woorden en straalde vanuit een prachtig licht Het was zo bijzonder ik zag je zelfs met mijn ogen dicht Je woorden klonken magisch Je uitstraling zou een ijsberg doen smelten verbonden met een ander frequentie je zette mijn gevoel op stelten Wist niet dat dit mogelijk was voel mij verward én gebroken Maar in de positiefste…

je had het niet moeten zeggen met je ogen over de rand van een vol glas rode wijn ze knikkerden de pupillen van links naar rechtsomkeert de vraag rolde van je tong naar het putje in het midden waar hij stil bleef liggen naast het mes op de tafel ik heb nu te stellen met een geval van open emotie een beroerd gevoel…

Er heerst een doodse stilte bloemen pronken op de graven stilletjes vraag ik me af Hoe ze de stilte kunnen verdragen Het gedempte geknars van het grind een blad valt zwijgend neer een traan geruisloos langs mijn wang In stilte lijden doet zo zeer rustig loop ik langs de rijen graven De stenen met namen, ze staren me aan alsof ze…

De bergen zijn niet hoger dan jij denkt er is altijd een weg om ze te beklimmen als het je niet alleen lukt doen we het samen je kunt de maan niet aanraken maar laat in gedachten de maan jou verlichten hij schijnt niet voor niks hij schijnt ook voor jou De storm in jou hoofd gaat niet liggen maar maak gebruik van de wind geef je zorgen…

door tranen bevangen door emoties omringd is het vandaag de dag dé dag dat zij springt geen woorden maar daden dat werd haar gezegd de demonen in haar hoofd zij hebben haar omgelegd een sprong in het duister dé weg naar eeuwige rust heel éven een aarzeling voor altijd vaarwel gekust..…

eenzame gedachten spoken door zijn hoofd hij zou er tegen moeten vechten maar als je niet meer in jezelf gelooft wat zijn dan je rechten? zijn gedachten leiden een ander leven gebasseerd op angst en verdriet hij zou zo zijn leven willen geven want loskomen van zijn angsten kan hij niet Zijn ziel zoekend naar een greintje rust maar de spoken…

vergeef me als ik even niet verbergen kan de pijn die in mij schuilt vergeef me als ik je even niet versta omdat mijn hart zo hard huilt vergeef me als ik overmand word door gevoelens die mij verplichten om soms toe te geven vergeef me op mijn momenten van zwakte voor al het moeilijke in mijn leven het is niet altijd makkelijk te lijden…

tranen zonder betekenis Stromend zonder enig doel Weet niet wat de reden is verdriet is alles wat ik voel De tranen ze stromen als een kraan nu ligtjes open gezet verdriet niet te achterhalen als een douche geheel aangezet tranen ze vallen als een waterval zo naar beneden de pijn verdoofd maar voelbaar Geen vertrouwen in het heden…

Dag kleine wens ik laat je nu gaan omdat ik het niet volhou met jou in gedachten te blijven bestaan dag wens, dag gedachten dank je dat je zolang in mij hebt zitten wachten dag schat, dag lieve kleine meid nu wordt het tijd voor de werkelijkheid -Hopen op- dat werkt niet meer wonderen kan ik niet verrichten het doet me ontzettend zeer…

Hoe moet ik jou vertellen hoe erg ik het voor je vind hoe kan ik jouw pijn verlichten wanneer jij huilt als een kind Welke woorden bieden troost op een moment dat jij jezelf niet meer kent Wat kan ik jou vertellen, dat het uiteindelijk wel went? Woorden bieden nu geen troost misschien dat een omhelzing fijn is? in deze tijd zijn het de…

In stil gesprek Zonder de klanken De gedachten vloeien De woorden vormen Het denken stopt als het stil valt Naast de geluiden Samen meer zeggen dan gesproken Alleen meer weten dan delen Het valt stil als het denken stopt…

Simmers is de blauwe man master fan it griene fjild de winter dreau him yn de stâl alle jûnen rint er hinne dan, en fynt plak yn it bynt de frou dêr’t er fan hâldt is him troch wat sy wit ûnttein nin niich mear mei de kroan gâns nachten bliuwe kâld troch de griene dream fan hún at de sinne dagen twingt draait er by en set útein mei…

Vader en moeder vergaan niet in de tijd hoewel je steeds minder op ze leunt des te meer je ze benijd En als het moment daar is gekomen en je ze het hardste nodig hebt als je ligt te vechten op intensive care Dan zitten ze trouw aan je bed Ouders blijven je beschermen met mijn hand in de zijne was het weer als vroeger Zij moesten nachtmerries…

It âld jier útliede De lêste dei fan it jier begjint moarns betiid mei doffe bûnzen wekker út de sliep wat beweecht de mannen? De beammen begjinne al sa skielik te drippen ryp glinstert foar it lêst yn de sinne dy’t read oan de kime gluorket it bosk wurdt ljochter, en dêr, oan de râne sjoch ik de kontoeren fan de fertrage figueren dy’t…

Ooit hebben we elkaar doen beloven in voor en tegenspoed in onze liefde te doen geloven niet voor even maar voorgoed. Jong en onbezonnen niet wetende wat er komen zou waar ik aan was begonnen wilde weer een leven zonder jou. Moest een beslissing maken ook voor het dierbaarste in mijn leven iets wat me in het diepste van binnen zou raken…

Een wonder zo teder en klein Vragend om jullie handen die haar bodem zullen zijn Doch, het bereik van haar invloed Is als de veder die het water kringen doet Veel warmte gewenst die zal vloeien Door jullie lichaam als zij jullie zal boeien.....…

Bedankt Dat je in mijn leven bent, en dat je van mij houdt. Je bent de liefste die ik ken, je hebt een hart van goud. Bedankt Voor ieder liefdevol moment, iedere morgen, middag en nacht. Weet dat je de ware bent, dat ik naar je smacht. Bedankt Voor je sterke armen om me heen, je lippen op de mijne. Je maakt mijn leven liefdevol, laat…

Ben je wel eens bang geweest? Bang voor het leven, voor alles wat erbij hoort. Bang om liefde te geven. Wat beangstigt je het meest? Het kwijtraken van je dierbaren? Het openen van je hart, je ware ik laten zien met alle gevaren? Bang zijn hoort erbij. Denk niet dat je zwak bent. Wees blij dat je angst kent. Dit maakt je vrij. Vrij…

Vrij wil ik zijn, vrij van verdriet. Leven zonder pijn, waarom kan dat toch niet?   Telkens weer die tranen, sinds vroeger al daar. Die zich weer een weg banen, zelfs na zoveel jaar.   Ik moet daar weer vandaan, mijn eigen weg weer zoeken. Zo kan het niet langer gaan, straks kruip ik weer terug in die hoeken.   Die hoeken waarin ik mezelf…

ik maak een verrukkelijke reis naar gene zijde, heen en weer in mijn hangmat van gevlochten leer met een achteloos gemak trek ik mij voort aan een tak ik heb de zomer aan twee bomen beweeg me tussen lust en dromen stop de warmte onder mijn huid en mijn oren vul ik met geluid dat buitelt uit fluitende vogels voor mij geen volle zee of zonnebrand…

hij stormt binnen de eenzame buurman: opa geworden. Je leest een krant rookt een pijp en wacht af. Er wordt gebeld, je knapt in gedachten een lege kamer op en je gaat foto's langs: raad het gezicht. Wakker worden is anders: je wast je grijns, haalt een schoon voornemen uit de kast en trekt je afgezakte moed op voor vergeten dochters…

Honger yn de penne ik sil ferhelje fan de honger yn de penne de kûgel dy't al útsjocht nei eigen hichtepunten at it each rekke wurdt troch wat sa op elkoar liket sjit er krúslings neist hear de gongslach it hert yn swarte inket rint de smoarge grienskyn de grûn skuort fergriemt kerrelierde wa harket nei Dútsers dy't it ljochte…

Sij witte it. hy kin springe as in liuw, slûpe as in gleone boarre, him wrakselje út in aai, beammen befrisselje en faaks sels lôgje as in nije leafde do soest him delhuffe kinne mei ien poat, of him fûl tebek sifelje, ferdiggelje litte mei ien eachopslach, of oprôlje as in slange. Ja, en ek wol sêft útdôvje litte, mar fêsthâlde?…

Ik helje dy út it tsjuster de gong is langernôch foar in printeboek fol swartweauwend hier en libben guod de man yn it kafee dronk kofje en lies in krante mynhear, sitte jo hjir wol teplak? reizigje de wrâld oer tink net om ‘e hûn no’t de nachten lenge bringt in bril útkomst skriuw it gewrimel op it gefoel fan sliten en lûk de kleden…

Ik bewandel deze stad kijk van boven naar beneden schuif voor geluiden uit. Geen grijsgebreide muren voor groene gapers. Als ik nog eens mijn hals wil strekken komt hij me tegemoet recht in zijn ogen recht in mijn ogen. Hier blijf ik hangen, in zijn gevooisde geur. Hij kijkt volmaakt. De gevels, de straat, zij gaan voorbij. Ergens…

Niets is meer wat het lijkt en niets lijkt nog wat het is Nu jij er niet meer bent Voel ik een groot gemis Wie komt er nou bij mij kroelen En gezellig op bed keten En even lekker stoeien Of zo hard miauwen om het eten Languit slapen op mijn bed En altijd zitten voor het raam Spelen met de hond.. Of gewoon op de bank zo saam Geen kat…

Verende passen en gedachten op een slingerweg in jonge zomerwind blaffen honden verte maar deren niet ik huppel dus groet het groen en lila met vurige harten blaas geel paardebloemmeel een epifanie van pluis langs Pinksteren in de late zon zal ik dansen…

Rûte 34 Hoe djip moat it gean it skriuwen fan de wurden foardat se te ferstean binne Hoefolle moat de boer siedzje op it earme winterlân dat der genôch te fretten is Hoefier moatte fûgels fleane nei frjemde fûle plakken om kjeld út de fearren te foegjen Hoefolle moat ik fan dy hâlde yn dit hûs, yn dit bêd foardatst dy oerjoust?…

Mens van deze wereld, Haal je hart uit die koelkast Ontdooi nou toch dat prachtig ding Houd slechts de warmte vast.. Je hoeft je niet in het donker te plaatsen Ook voor jou is er een liefdevolle plaats op deze bol Als je je hart durft open te stellen Dan stroomt het heel gauw vol.. Dan zul je zien De muren worden doorbroken Het donker…

Als het ochtendgloren langzaam neerstrijkt En de wereld even op z'n mooist lijkt Als je de stilte nog kan horen En de dag begint van voren Als de donkere lucht plaats maakt voor blauw Met op het gras nog verse druppels dauw Op zo'n moment geloof ik even in de illusie 'Op deze wereld heerst geen ruzie'..…