Alle inzendingen van Moeke

Al is je lichaam nog op aarde je ziel is eeuwig thuis je mag nu zingen in de hemel in 't liefdevolle Vaderhuis Je hebt de rust gevonden die Hij je heeft gegeven je strijd op aarde is gedaan en je mag voor eeuwig leven. En ook al hebben wij verdriet we zullen je liefde nooit vergeten we weten dat je dáár bent waar Hij je welkom heeft…

Je leest mijn gedachten en voelt mijn gemoed je leest in mijn ogen het gaat niet zo goed. Je wilt me wel troosten in pijn en verdriet maar ik wil alleen zijn dus troost me maar niet. Laat mij maar m'n gang gaan laat me maar even alleen zodat ik kan schreeuwen of stilletjes ween. En als je terugkomt zal ik aan je vragen mijn tranen…

U hebt nog tegen mij gelachen en vroeg zacht : kom jij eraan? veel meer woorden heb ik niet gehoord toen bent u van ons heengegaan. U was zo moe, het lichaam was op we wisten dat het afscheid kwam en wij u los moesten laten toen God u in Zijn armen nam. Uw lichaam kreeg een plekje in de aarde uw ziel maakte een hemelse reis nu mag u voor…

Er zijn drempels die je tegenhouden deuren die gesloten blijven mensen die niet naar je omzien dingen die tot waanzin drijven. Het leven kan opeens zo anders zijn boosaardig lijkend, en zo hopeloos je met jezelf geen raad soms weten teneergeslagen zijn of boos. Een wereld die velen niet kennen en bij hen op onbegrip stuiten die smalend…

Geef me twintig kussen op een steeltje en vertel me dat het rozen zijn maak van oude scherven een mooi vaasje niet te groot en niet te klein. Schrijf voor mij een heel lief briefje op een hele grote rol behang vertel daarop in duizend woorden wat je denkt dat ik van jou verlang. Bekleed voor mij een lucifersdoosje met het allermooiste zacht…

Ik heb geen woorden nodig om te weten dat ik je mis ik weet alleen dat er nu een enorme grote stilte is De bank is leeg en koel de krant ligt er nog ongelezen zelfs je pantoffels zijn weg ik weet nu weer hoe lang een dag eigenlijk kan wezen Ik kan de geur nog ruiken die je in huis achter liet het blijft nog de vraag slaap ik wel…

Haar kinderen stonden samen aan haar bed ze was benauwd, en ademde zwaar en wanneer ze afscheid moesten nemen dan vond ze dat zo vreselijk naar Ze was bang alleen te blijven in zo'n kille kamer zo alleen maar elke dag bij het bezoekuur stond iedereen weer om haar heen Ze heeft een zware strijd gestreden en met slechts twee kinderen aan…

Ademloos luister ik naar jouw verhaal hoe je met zachte stem vertelt de woorden komen weloverwogen maar dan raken ze opeens versneld. Je ogen staren in de verte, en ik hoor in je stem een snik wanneer je over een jongetje verteld en zegt:dat ventje, dat was ik. Dan vlei ik me aan je voeten neer en leg mijn hoofd tegen je been ik beleef…

Twee tassen vol met spullen het enige wat je nog had een ander zou het rommel noemen voor jou was het je grootste schat Wat kleren en een foto-album brieven, en een zelfgemaakte kaart kapotte ketting in een doosje en ook een ring had je bewaard. Daartussen lag een plastic zakje met daarin een oude krant het enige wat daarin opviel was…

Oude vrienden, lang uit het oog duiken plotseling weer op "bijpraten" blijft onwennig achteraf blijkt het een flop Eigenlijk is er niks meer te vertellen interesses blijken af te wijken geen band meer zoals ooit of iets wat er nog op doet lijken. Met een handdruk komt het afscheid geen tot ziens, of: het was fijn samen praten zoals vroeger…

Ik heb de mensen vaak, teveel en blindelings vertrouwd mijn gevoelens verteld en wat me zoal bezig houdt Dat vertrouwen dat ik gaf hebben mensen vaak geschonden doorverteld wat een geheim was vertelden ze alles onomwonden. Ben terughoudend geworden geef niet alles meer prijs eerlijkheid duurt altijd het langst geef mij opnieuw je vertrouwen…

Kon ik nog maar even met je praten en je zeggen hoe ik me voel eenzaam soms met al die mensen jij zou weten wat ik écht bedoel Ik weet dat jij zou luisteren en je armen om me heen zou slaan me zou zeggen dat je me begreep en elke stap met me mee zou gaan. Ik weet vaak niet wat ik moet doen dan is er weer zo'n tweestrijd waarin ik me…

Al zit een dichter zonder inspiratie toch zitten de woorden in zijn hoofd hij kan ze alleen nog niet plaatsen en lijkt daardoor totaal verdoofd. Hij blijft maar spelen met de letters maar tot mooie zinnen komt hij niet dan wordt hij best weleens neerslachtig want ook een dichter kent verdriet. Verdriet,wat eens zijn inspiratie was en waarmee…

Ik zie de zomer sterven door het vallen van het blad de takken kaal en zwijgend de aarde koud en nat. Het ruisen van de bomen klinkt als huilen in de nacht stille eenzaamheid is voelbaar en heeft me even in zijn macht. Maar als ik morgen weer ontwaak en toch de zon weer straalt dan is er weer dat zeker weten dat de zomer nimmer faalt.…

Ik heb je kleren gewassen en je eten gekookt het bed met je gedeeld de kachel voor jou gestookt. Ik heb naar je geluisterd je loze beloftes geloofd en nu zeg je mij dat je liefde voor mij is gedoofd. Ik heb je schoenen gepoetst en je hemden gestreken ik nam je zoals je was met al je menselijke gebreken. Nu heb je je koffers gepakt…

Een mooie brunette uit Oirschot die zag mannen echt als haar noodlot zij deelde hun bed maar had nooit eens pret nu is ze gelukkig als een pot.…

Ik zag in mooie visioenen een groot en open veld daarin zag ik bloemen bloeien teveel om te worden geteld. Daar tussen speelden kinderen en ook ik was als kind daarbij er was geen oorlog, haat of nijd maar iedereen was vrij. Ik zag in mooie visioenen het gras zo groen en lucht zo blauw en in het midden van dat veld daar zat een hele oude…

Zes kleine voetjes dribbelen over de vloer koektrommel op tafel zes oogjes op de loer. Twee kleine voetjes en twee kleine handjes klein hoopje mens nog zonder tandjes Samen acht kleine voetjes en acht kleine handjes één nog een baby en drie bijdehandjes. Vier kleine kindertjes kleinkindjes van mij drie kleine jongetjes en één meisje…

Kinderen veranderen de wereld een nieuwe generatie dient zich aan 't kind van nu is niet als vroeger zal sneller op z'n eigen benen staan. Hadden wij als kinderen zoveel vragen nu weten kinderen zoveel meer halen nieuws van internet of televisie vragen ouders niet meer elke keer. Kind van twaalf is bijna al volwassen stelt zich op als…

Ik heb gekeken en gezwegen bij het wonder der natuur verbaasd en toch ook opgetogen bekeek ik het van uur tot uur. Ik heb de zon zien zakken langzaam in de zee gekleurd in oranje tinten nam het de dag weer mee. De maan nam haar plaats in met rondom haar de sterren geen wolkje aan de hemel die het uitzicht zal versperren. En zelfs de…

Ik mis mezelf weleens zoals ik vroeger was zo levenslustig en energiek niet breekbaar als glas. Ik mis mijn eigen kunnen en ook mijn eigen zijn dit alles te moeten missen het doet zo vreselijk pijn. Ik mis die ik ooit was en teer op mijn herinnering ik ben nu wie ik ben met mijn eigen beslommering. Toch blijf ik steeds geloven in…

Daar waar ik in het donker liep en zelfs de echo geen klank na liet daar heb ik zacht mijn tranen gehuild van bitterheid en intens verdriet. Daar waar het donker eenzaam was en ik alleen mijn stappen heb gezet waar rust mijn hart opnieuw beroerde na het smeken van mijn hulpgebed. Daar waar het donker licht werd, maar zelfs de maan weer…

Ik heb momenten dat ik huil wat sikkeneurig ben en pruil. Ik heb momenten dat ik lach om wat ik zie of gisteren zag. Ik heb momenten van intens verdriet kruip in een hoekje waar niemand mij ziet. Ik heb momenten van heel groot geluk en dan kan er echt niks meer stuk. Ik heb zo die momenten zoals iedereen ze heeft en verdriet…

Dichtslaande portieren ergens een hond die blaft en achter gesloten deuren een echtelijke ruzie waar iemand genadeloos wordt gestraft. De nacht met z'n geheimen die niet prijs worden gegeven donker, koud en kil verpest wordt iemands leven. Overdag komen de geheimen weldra aan het licht lichaam vol met blauwe plekken en een opgezwollen…

Ik lachte niet,maar hoorde alleen het harde dichtslaan van de deur wat achterbleef waren alleen de krant een paar oude pantoffels en zijn geur. Ik lachte niet, maar keek naar buiten en voelde de tranen in mijn ogen en vroeg me af:waar ging het mis waarom heeft hij me voorgelogen. Waarom zag ik het niet, waarom niet eerder ik voelde…

Ik wil wel eens boos zijn op alles en iedereen maar het zit niet in mijn aard ik ben niet zo gemeen. 'k Wil wel eens janken om niks of juist om alles wat er gebeurd en heb wel eens in stilte om het leven even getreurd. Maar altijd, net op het randje zie ik de zon weer verschijnen de lucht weer opklaren en de wolken weer verdwijnen…

Het bankje waar we vroeger zaten daar bij die mooie oude eik die is gekapt en weggehaald voor een nieuw te bouwen wijk. Ik zie het aan met lede ogen een mooie tijd wordt teniet gedaan geen plekje om terug te keren als er straks nieuwe huizen staan. Een groot deel van ons liefdesleven heeft zich daar eens afgespeeld wat blijft zijn nog…

Ik ben weleens een typetje "zwart/wit" zie niet altijd alles even rooskleurig hou niet van vloeken en schelden maar hou het wel altijd netjes en keurig. Ik hou ook van een geintje,dat is waar kan met de meeste mensen wel overweg begrijp soms alle gedichten niet, maar ik vraag dan wel gewoon om uitleg. We zijn niet allemaal poëten en…

Achterover leunend in mijn stoel sluit ik voor de zon mijn ogen laat even mijn gedachten gaan naar een tijd zo lang vervlogen. Ik zat eens in mijn vaders stoel pakte stiekem toen zijn pijp kreeg van hem een vermanend standje want ik was voor roken nog niet rijp. 'k Zie ook weer mijn moeder zitten sokken stoppen, of een breiwerk in haar…

Als ik 's avonds naar de sterren kijk en alles om me heen is stil als ik mijn eigen ademhaling hoor dan weet ik dat ik leven wil. Dan sta ik vol bewondering te kijken naar al dat moois wat de natuur me biedt en word ik heel erg stil vanbinnen op slag is weg al mijn verdriet. Ik wil de wereld wel omhelzen een siddering gaat zachtjes door…