Alle inzendingen van Moeke

Ik zal jullie bloemen brengen en neerleggen op het graf. Het onkruid gaan wieden dat moet er hoognodig af. Ik kan het soms niet laten om gewoon even stil te staan, even tegen jullie praten om daarna mijn weg verder te gaan. Ik zou nog zoveel willen zeggen we waren nog lang niet uitgepraat. Er is nog zoveel uit te leggen maar het is…

Ik voelde me een vreemde eend in het dorp waar ik geboren ben waar ik allemaal mensen zag en er maar weinig meer van ken. Velen zijn er net als ik vertrokken vonden het geluk op een andere plek de ouderen zijn vaak al gestorven en de jongeren zitten nu op mijn stek. Ja, ook de straten zijn veranderd met nieuwe huizen die er zijn gebouwd…

Even troost bij elkaar zoeken dicht tegen elkaar aan samen zwijgend gaan slapen en stilletjes de nacht ingaan Samen ook weer wakker worden genieten van een nieuwe dag niet in zelfmedelijden zwelgen maar 't leven tegemoet zien met een lach Samen praten, soms even janken want voor alles is een tijd het leven gaat gewoon z'n gangetje maar…

Soms hoop ik als ik wakker word dat alles een nare droom is geweest maar als alles weer tot me doordringt voel ik me weer zo klein en bedeesd. Dan zou ik even willen kunnen toveren met een stafje die alles veranderen zou en maken dat de wereld vol licht was en zou ik verdrijven alle ellende en kou. Maar steeds als ik weer wakker word en…

De tranen zullen zouter smaken en bitterder nog dan gal woorden zullen nog niet raken omdat het nog niet doordringen zal. Je blijft misschien vragen naar het waarom terwijl je weet dat er geen antwoord is alleen dat groot en diep verdriet en het onbeschrijfelijk gemis. Het wiegje blijft altijd onbeslapen en oogjes voor altijd gesloten…

Heel fier liep ze naast me in de pas in haar mooie nieuwe rode jas. Drie jaar oud, en heel parmant blonde haartjes, met mij hand in hand. Trots over de markt, nog lang niet moe want ze moest en zou naar oma toe. Nog steeds loopt ze trots en fier woont niet zo heel ver van hier. Komt nog daaglijks even op bezoek, meestal gekleed in spijkerbroek…

Twee tassen vol met spullen het enige wat je nog had een ander zou het rommel noemen voor jou was het je grootste schat Wat kleren en een foto-album brieven, en een zelfgemaakte kaart kapotte ketting in een doosje en ook een ring had je bewaard. Daartussen lag een plastic zakje met daarin een oude krant het enige wat daarin opviel was…

Als 's morgens in de vroegte de nevel nog boven de landerijen ligt en ik mijn eigen adem zie m'n warme handen tegen mijn gezicht dan voel ik weer het leven stromen begint het warm in mij te gloeien de frisse geuren van het buiten doen mij als mens steeds meer groeien zo'n dag vol frisheid, winterweer dat kan en mag een mens bekoren walmende…

Verdriet stop je niet zomaar even in een doosje je kunt het proberen te vergeten,,,,voor een poosje Maar telkens weer zal dat verdriet je raken dan probeer je samen om er iets van te maken Want je echte vrienden weten met jouw verdriet om te gaan laat mij dan ook in jouw verdriet naast je mogen staan Verdriet kun je niet verstoppen…

Er was eens een dichter uit Vlijmen die zat bij een poeet te slijmen zeg, wat ben jij goed precies zo het moet zoiets valt bij mij niet te rijmen.…

mijn woorden zullen holler klinken dan de echo van een put waar wensen nooit uit zullen komen en mijn adem zal verdampen langs de muren van beton en al horend blijf ik altijd doof voor iets wat nimmer is gezegd spreken doe ik pas wanneer de loper is uitgelegd en ik mijn schreden zet naar waar ik wil verblijven en ik in het diepste van…

Vrouw van de nacht bij het rode licht men kijkt op je neer en deuren gaan dicht. Je verkoopt je lichaam om mannen te behagen waarom je dit doet durft niemand te vragen. Boven liggen je kinderen slapend op jou te wachten jij verdient voor hen de kost in eenzame nachten. Vrouw van de nacht je moet je lichaam verkopen op een beter leven…

Je droeg me negen maanden met liefde onder je hart pijnlijk was mijn geboorte bevrijdend mijn huilende start Je voedde me op als een kind die van haar jeugd genoot gaf me bijna alles wat ik vroeg terwijl je mij de slechte dingen verbood Je leerde me lief te hebben en hebt me respect bijgebracht zat vaak aan mijn ziekbed ook in de donkerste…

Ik ben niet meer dat meisje met staartjes in het haar geen vrolijke spring in 't veld en altijd maar van zessen klaar. Ik ben niet meer dat meisje die in sprookjes heeft geloofd ik ben een oude vrouw geworden wiens levenslust wat wordt gedoofd. Ik ben niet meer dat meisje met die mooie nieuwe rode step ben door ervaring wijs geworden…

Het leven is als een ontdekkingsreis steeds weer kom je nieuwe dingen tegen dingen waarvan je het bestaan niet wist en vraagt je af waaraan dat heeft gelegen. Gaf je misschien je ogen niet goed de kost of was je met jezelf teveel bezig misschien? dan ben je geen echte ontdekkingsreiziger geweest en heb je van het leven nog te weinig gezien.…

Een kunstschilderes uit Midlaren die wilde Van Gogh evenaren toen sneed ze voor straf haar eigen oor af maar heeft geen roem kunnen vergaren.…

Ze is nogal wat bazig en altijd in de weer wil ook steeds haar gelijk en kijkt op vele mensen neer Ze weet het altijd beter de buuf van mijn vriendin die knikt wel ja en amen maar geeft haar nooit haar zin Ze komt er daag'lijks over de vloer weet alle nieuwtjes te vertellen toch kunnen ze niet zonder elkaar en "nee" moet je voor haar…

Liefde is als een bord erwtensoep met uien lang nagenieten…

Laten we de strijdbijl maar begraven ook al zullen we nooit vrienden zijn graaf een gat en gooi die bijl erin de opluchting daarna is fijn 'k weet niet eens meer hoe het gekomen is want zelfs vrienden waren we niet toch vlogen we elkaar steeds in de haren en juist dat geeft toch verdriet en al zullen we nooit vrienden worden wat natuurlijk…

Ik kan de woorden niet vinden die ik je zo graag zeggen wil misschien zou ik gaan huilen en daarom blijf ik stilletjes stil Ik heb beloofd van je te houden meer dan ik ooit heb gedaan alleen de herfst maakt mij weemoedig maar samen kunnen wij het aan Geef me alleen een beetje liefde zeg de woorden als ik het niet kan het is zo simpel…

Laat me weer eens voelen hoe het is verliefd te zijn breng weer eens rozen voor me mee of een fles rosé of witte wijn Laat me nog eenmaal voelen hoe het is om jong te zijn neem me mee terug in de tijd naar ons bankje op het plein Laat ons nog eens samen kijken naar de sterren en de maan het zand voelen op ons lichaam voordat we de deur…

En als ik 's avonds naar de sterren kijk en dat ene sterretje zie stralen dan zou ik willen dat er een ladder lang genoeg zou zijn zodat ik het even naar benee kon halen Want in dat sterretje hier ver vandaan zie ik telkens toch ons kindje weer dat van ons weggenomen werd nog voor het was geboren en steeds doet het een beetje zeer Maar…

Voorzichtig schieten kleine sprietjes uit de koude wintergrond omhoog alles wil de lente begroeten bloeien in de kleuren van de regenboog. Rood en geel gekleurde tulpen blauwe druifjes en gladiolen alles zal in bloei weer staan potten vol met paarse violen. Zonnestralen geven warmte weer als we zitten in de zon zomaar even op een bankje…

Met jou ben ik nog steeds op reis met een enkeltje naar het geluk we blijven door de liefde reizen geen storm of regen maakt het stuk Ook al lijken wij weleens te ontsporen we houden het toch op de goede rail jij luistert als ik dingen vertellen wil en dat zijn in deze tijd heel veel We denderen niet meer zo hard als vroeger maar reizen…

U hebt nog tegen mij gelachen en vroeg zacht : kom jij eraan? veel meer woorden heb ik niet gehoord toen bent u van ons heengegaan. U was zo moe, het lichaam was op we wisten dat het afscheid kwam en wij u los moesten laten toen God u in Zijn armen nam. Uw lichaam kreeg een plekje in de aarde uw ziel maakte een hemelse reis nu mag u voor…

Ik waande mij vandaag heel even alleen daar op de maan. er was geen teken van leven dus ik kon maar beter weer gaan. Eerst keek ik nog even naar beneden en zag een andere planeet met ontelbare kleine mensen, de planeet die aarde heet. Ik zag de mensen oorlog voeren ruzie maken overal. En zo vanaf de maan bekeken leek dit allemaal zo mal.…

Het kleine witte kruis herinnert nog aan de drie omgekomen soldaten een weg voor hen zo onbekend waar zij hun leven hebben gelaten De weg was glad en kronkelig en ook hun snelheid was te hard drie gezinnen waren in diepe rouw en heel de dorpsgemeente was verward Tachtig zou daar prachtig zijn geweest maar jonge mensen willen zo graag meer…

Hij had zo graag een dochtertje gewild en zijn zoon een zusje willen geven maar het is zo anders gelopen hij had het te druk met zijn eigen leven Zijn eigen zaak stond immers bovenaan aan kinderen dus eventjes niet denken ze werden ouder en zij kon hem op latere leeftijd geen kinderen meer schenken Maar al dat harde werken steeds het heeft…

Een postduif uit het Drentsche Wijster die was het spoor helemaal bijster bezorgde geen post toen hij werd gelost maar zong op het dak als een lijster.…

Ik luisterde zogenaamd aandachtig maar je woorden gingen aan mij voorbij ik zag alleen je mond bewegen, maar hoorde geen woord van wat je zei. Ik was met mijn gedachten ergens anders waar, dat weet ik echt niet meer het zal wel niks bijzonders zijn geweest maar terug komen doet het wel een keer. 'k Ben zo vaak met mijn gedachten elders…