Alle inzendingen van Moeke

Heer, soms zijn de dagen zo moeilijk en ben ik opstandig en boos dan kan ik zelfs niet bidden omdat ik bijna een andere weg koos. Dan lijkt het of mijn hart verscheurd is en mijn ziel bloedrood gekleurd en kan ik maar niet begrijpen dat er zoveel nare dingen zijn gebeurd. Ik zou het dan uit willen schreeuwen al mijn opgekropt verdriet…

Het zijn de doodgewone dingen die we dagelijks beleven waar we eigenlijk nooit bij stilstaan of het een gevoel van waarde geven. We zien de dingen om ons heen maar het dringt niet tot ons door alles is zo wezenloos toch gaan we er weer voor. We weten dat alles doorgaat het draait niet om jou of mij het is een ding van ons samen en gaat…

De laatste dingen worden geregeld van hen die er niet meer zijn spulletjes moeten worden uitgezocht maar het enige wat jij voelt is pijn. Je ruikt nog de geur in de kleren en loopt jezelf af te vragen wat zou zij op deze dag gekozen hebben om te dragen ? Je beroert de foto's met je handen en ziet overal dat lieve gezicht en dan, aan…

Een lijster doorbreekt de stilte een lied zo mooi gezongen heeft liefde en respect bij alle mensen afgedwongen. Hoe wonderlijk dat machtig stemgeluid uit één zo'n prachtig beestje het steekt zijn kopje in de lucht en viert zijn eigen feestje. En wij genieten van zijn zang speciaal voor ons gezongen kijken hem vol bewondering na als hij…

Ik begin langzaam de moed te verliezen naar jou terugkomst naar huis wanhoop maakt plaats voor berusting maar toch blijft dit altijd jouw thuis. Het enige wat ik nog van je heb is je foto aan de muur met een kaart waarop geschreven staat: ik heb je lief, die woorden blijven in mijn hart bewaard. Je weet niet dat er weer een kindje komt…

Hij is de mooiste, de liefste dat zei ik ook bij die andere twee we hebben nu drie van die knulletjes en zijn er ontzettend gelukkig mee. Alles is voorspoedig verlopen maar bijna was er weer niemand op tijd we hebben het gaspedaal iets ingetrapt en hebben daarvan deze keer geen spijt. We waren nog maar amper binnen of hij wilde de wereld…

Haar schommelstoel voor het raam met het uitzicht op het land daar schommelde zij urenlang met een breiwerk in haar hand. Dan dwaalden soms haar blikken af en het tikken van de pennen stopte even kijken in het breiboek of het patroontje nog wel klopte. Zo sleet zij heel veel jaren alleen daar voor het raam steeds maar breiend en turend…

Het litteken in mijn hart is niet meer zo rood gekleurd toch zal ik nooit vergeten wat er in het verleden is gebeurd. De tijd zal de wonden helen en tranen blijven drogen tijd die niet stilstaat een tijd waarin we hopen mogen. Ooit zal alles beter gaan daar blijf ik op vertrouwen ik weet dat er altijd Iemand is waarop ik mag blijven bouwen…

Ze zit in een stoel en wacht want de zuster heeft geen tijd, Ze moet nodig een douche-beurt maar de zuster heeft geen tijd. Ze wil graag een praatje maken maar de zuster heeft geen tijd Haar warme prak is koud geworden want de zuster heeft geen tijd. Ze heeft zich inmiddels bevuild maar de zuster heeft geen tijd. Ze zegt wat onsamenhangende…

Nog steeds als ik jouw stem hoor maakt mijn hart een dwaze sprong want alles wat jij zegt houdt mij ontzettend jong. Jouw stem is wat anders geworden toch houdt het zijn lieve klank alles wat je mij hebt gegeven dat is waar ik je voor bedank. Je bent steeds blijven geloven in jezelf en ook in mij ons is altijd ons gebleven altijd samen…

Ik krijg mijn leven weer een beetje op de rails, tenminste dat denk ik. Ik denk maar niet teveel na dan vergeet ik het, tenminste dat denk ik. Maar als ik weer niet slaap en nachten weer beneden zit, dan denk ik. Dan komt alles weer boven en doet het weer pijn, dat weet ik. Ik weet soms niet meer wat ik denken moet of vergeten…

'k Zie in gedachten weer mijn vader gekromde vingers aan zijn hand waar hij zijn leven lang mee werkte voor ons gezin op het boerenland. Ik heb hem nooit horen klagen over de dagen, ook al waren ze lang ik mocht soms met hem meegaan maar het wijde landschap maakte me bang. Om vijf uur 's morgens was hij al weg dan moest hij eerst…

Een wond die nooit zal helen het hart van Rusland bloedt en alle gebrande kaarsen maken dit leed niet goed. Honderden mensen lieten het leven door handen van terroristen het is niet te bevatten kijkend naar al die kisten. Muren vol met kogelgaten onder het puin, een lichaam, dood het dak aan flarden geschoten 't verdriet van Beslan is…

Je ademt dezelfde lucht als ik en ziet ook dezelfde mensen toch is er een groot verschil we hebben beide andere wensen. Jij wilt het liefst een villa en ik een hutje op de hei toch wil ik met jou gelukkig zijn en jij gewoon met mij. Jij houdt van de winterse kou en ik van een lange zomer jij bent de nuchterheid zelf en ik ben een…

Leuk zijn al die dialecten die we elke dag weer horen toch zijn we allemaal in hetzelfde land geboren. Van het noorden naar het zuiden of van oost naar west versta ik toch het gronings nog steeds het allerbest. Het fries dat overheerst hier op de voet gevolgt door het drents wij als groningers ertussen en hier en daar wat twents.…

Ze keek naar mij en lachtte al haar tandjes bloot alleen haar oogjes lachten niet zo mooi, zo bruin en groot. Ik zag verdriet in die ogen die mij aankeken heel bedacht 'k zou haar haartjes willen strelen maar ze rende weg, zo onverwacht. Ik heb haar nog lang nagekeken en opeens was ze verdwenen 'k denk nog vaak aan die oogjes geen…

Gemene woorden raken mensen hard scheld ze niet uit voor nikker noem ze geen mongool of debiel en maak ze niet uit voor een flikker. Waarom al die gemene woorden gebruiken want met een kleurling is niks mis het zijn gewone mensen die niet weten wat discriminatie is. We denken te vaak nog in termen als ach, het zal wel een mietje zijn…

In mijn hart draag ik een geheim diep verscholen van binnen ik wil het uitschreeuwen maar weet me te bezinnen. Ik speel dan een spel met de mensen het is alleen mijn mond die lacht maar mijn hart huilt zijn tranen ik heb van mezelf teveel verwacht. Het diep verborgen geheim dat ik met niemand kan delen het maakt me verdrietiger dan…

Je geest gaat dwalen als je ouder wordt en denkt dan veel in het verleden je geest is ook niet meer zo scherp en weet zo weinig van het heden. Het vroeger krijgt opeens weer kleur je doolt dan weer door wat geweest is en waant jezelf weer in die tijd en ziet het ook niet als gemis. De tijd van vroeger gaat weer leven je houdt jezelf die…

Daar waar ik in het donker liep en zelfs de echo geen klank na liet daar heb ik zacht mijn tranen gehuild van bitterheid en intens verdriet. Daar waar het donker eenzaam was en ik alleen mijn stappen heb gezet waar rust mijn hart opnieuw beroerde na het smeken van mijn hulpgebed. Daar waar het donker licht werd, maar zelfs de maan weer…

Daar waar de reiger voedsel zocht bij het mooie stille water daar leg ik vaak mijn luisterend oor en bewaar de stilte wel voor later Als ik dan rustig huiswaarts keer en mijn gedachten op een rijtje zet dan kruipt in mij een stil vermoeden dat de reiger daar op mij heeft gelet En rustig kan ik dan gaan slapen leg het moede hoofd op 't kussen…

Hij is niet meer, Driek van Wissen eens dichter van het vaderland met zijn schrijven elke zaterdag in de krant grote dichter, we zullen je missen Nooit meer in het Dagblad van het Noorden nooit meer: Driek van Wissen zijn woorden. Vaarwel Driek…

En als ik 's avonds naar de sterren kijk en dat ene sterretje zie stralen dan zou ik willen dat er een ladder lang genoeg zou zijn zodat ik het even naar benee kon halen Want in dat sterretje hier ver vandaan zie ik telkens toch ons kindje weer dat van ons weggenomen werd nog voor het was geboren en steeds doet het een beetje zeer Maar…

Ik liep de lange gangen door een bocht, en blijven lopen eindeloos lang zo'n ziekenhuis 'k was het liefst weer afgedropen En opeens zie ik dat bordje met dat nare woord: oncologie 'k zie overal kale koppies liggen en mijn zwager in bed drie Hij ziet ons samen binnenkomen het woord kanker klinkt in m'n hoofd ik zou niet huilen gaan…

Ik leerde jou de eerste stapjes je eerste woordjes en nog zoveel meer gaf kusjes op geschaafde knietjes en ook op al het andere zeer. Ik bracht je voor het eerst naar school naar voetbaltraining en naar gymles en altijd riep je weer, kijk mama ik kan het allemaal al best Ik zette je stevig in je autozitje zorgde ervoor dat je niet viel…

Er was eens een jongen in Waspik die zei steeds: de grootste die heb ik maar denk niet zo raar wat hij zei was waar hij had het gewoon over zijn sik.…

Wij zijn in de herfst van ons leven jij verliest je haren en wordt grijs, ik word kleiner en krijg rimpels maar samen zijn we (eigen) wijs. De tijd heeft ons veel dingen geleerd die we vroeger niet hebben geweten. We leerden lief te hebben zodat we het nooit meer vergeten. De herfst van ons leven is mooi daar blijven we van genieten…

Hoe ver je oog ook reikt hoe ver je blik ook ziet aan het eind van de horizon eindigt de wereld niet. Het verre daarachter wat je ogen niet zien ligt de rest van de wereld gehuld in geheimen misschien. De zon lijkt verdronken in de spiegelende zee waar het onder gaat langzaam naar benéé. Hoe ver je oog ook reikt het laatste wat je…

De jaren verstrijken eerst langzaam, dan vlug, en hoe ouder je wordt vroeger komt nooit meer terug. Je hebt je herinneringen die je altijd zult bewaren, en krijgt er steeds meer bij in de loop van de jaren. Als je oud geworden bent en niet meer leeft in deze tijd, dan weet je alles nog van vroeger trek daaruit je profijt. Je kunt leven…

De klok tikt rustig door uur na uur, dag na dag. En toen hij seconden verloor was hij eventjes van slag. Door de sleutel weer opgewonden op weg naar volgende uren. Per minuut weer zestig seconden 't mag voor mij een eeuwigheid duren. Al staat de klok wel eens stil de tijd gaat gewoon door. En alles wat ik wil is de tijd terug die ik…