DE SCHOMMELSTOEL
Haar schommelstoel voor het raam
met het uitzicht op het land
daar schommelde zij urenlang
met een breiwerk in haar hand.
Dan dwaalden soms haar blikken af
en het tikken van de pennen stopte
even kijken in het breiboek
of het patroontje nog wel klopte.
Zo sleet zij heel veel jaren
alleen daar voor het raam
steeds maar breiend en turend
vergat zowaar haar eigen naam.
Toen kwam voor haar de tijd
dat zij haar huis moest verruilen
voor een kamer in een tehuis
waar zij eenzaam zat te huilen.
Een bed, een kast, en haar schommelstoel
en een breiwerkje op haar schoot
zo heeft men haar gevonden
toen zij voorgoed haar ogen sloot.
Inzender: Janny, 11 september 2004
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid