Ik zit op je schoot aan de keukentafel
Je witte koffiebeker in je hand
Je ander om mijn middel geslagen
Zo veilig voelde ik me bij niemand
Ik was nog zo klein opa
Alles ging aan me voorbij
Ik kon dat allemaal nog niet beseffen
De dood bestond niet voor mij
Opeens was je er niet meer
Maar je missen had ik niet gedaan
Ik wou dat ik wist…
Hoe gaat het met je?
Een vraag die me elke dag wordt gesteld
Steeds diezelfde lege vraag
En steeds heb ik ze hetzelfde verteld
Want niemand zit te wachten
Op wat ik echt voel van binnen
Op de tranen die ik heb opgespaard
Dus laat ik er niet aan beginnen
Ik zeg goed hoor, prima
En dat nemen ze zonder probleem aan
Dan zet ik een valse glimlach…
Ik wil verdwijnen
Verdwijnen naar een plek waar het rustig is
Vol met geluk bovendien
Naar een plek waar geen verschil is
Waar iedereen er hetzelfde uit zal zien
Ik wil verdwijnen
Zonder dat iemand het merkt
Zonder dat iemand me mist
Zonder dat iemand me zich herinnert
Alsof ik nooit heb bestaan
Ik wil verdwijnen
En alles hier vergeten…