Alle inzendingen van Namasté

mijn kaktus denkt aan verhuizen voelt een onbekend jeuken van transpirerende bladluizen en ook mijn magnetron kijkt jaloers uit de ramen en je hoort het ding denken de zon zou zich moeten schamen zelfs mijn tuinslang lijkt overspannen te zijn welkom in Hawaï aan de Rijn…

weet je wat het is? ik ben gewoon dronken vanwege mijn gevoelens nu zijn ze eindelijk gezonken ik dacht dat ik haar zag maar ze bleek niet te zijn wat ik dacht en hoopte het water bij de wijn veel meer de zoveelste die ik aanschreef omdat ik dacht een avontuur voor het leven te vinden ze had die blik in haar ogen die mij weer eens verblindde…

waarom sterft de zon nú wél als de nacht valt nu jij hier niet meer bent je gezicht nog sprekend door mijn herinnering schalt waarom verbleekt de warmte nú wél als de nacht valt nu jij niet meer naast me ligt de dekens nog geurend in mijn vuisten, gebald waarom zoekt de liefde nú wél als de nacht valt naar vertier buiten mijn weten…

je nam een washandje en bewoog het schuim als een uiteenvallend kleed van natte kristallen over je lichaam snoevend je nam een hap en bewoog je lippen als met woorden die prettig overvallen zo aangenaam proevend je nam een boek en bewoog je ogen als fonkelende sterren die in de zomernacht vallen elk hemellichaam overtroevend…

jouw liefde is als vruchtbare aarde ik oogst jouw gevoelens van onschatbare waarde jouw ogen zijn als blauwe diamanten een traan, een lach ik hou van al jouw kanten jouw taal klinkt als een echo van mijn dromen die jij voor mij tot leven laat komen…

ik ga helemaal op in m'n relatie óók jij scheldt vaak tijdens onze communicatie wat wij samen hebben is buitengewoon extreem óók jij gaat graag regelmatig vreemd als ik aan jou denk veroorzaakt het vaak binnenpret óók jij hangt met je hoofd vaak boven het toilet ik bereid me al helemaal voor op een leven dat ik met jou deel óók…

ik start de motor plankgas de snelweg op sigaret aansteken blikje energy drink open gedaan op naar ons gedenkteken 800 kilometer snelweg te gaan dan ben ik bij het bankje waar wij met verf vereeuwigd staan daar in Oostenrijk was onze liefde voordat het ophield te bestaan aan het eind van de dijk die de Bodensee inloopt komen herinneringen…

dubbel dekkende verf met een prachtige struktuur azuurblauw en smetteloos gevaar op een muur van telleurstellingen zo kijken jouw ogen me aan verborgen talent voor gebreken na het drogen komt het verbleken gevaar op afslaan van de motor van onze liefde smetteloos helder van klank was jouw woord, gevoel en gebaar zoveel liefde voor…

stront stinkt niet zo hard als elk woord uit jouw mond citroenen zijn niet zo zuur als het leven dat ik van jou kreeg escort is nu jouw werk waarbij je kwijlt als een hond jij was ooit zo lief een knuffelbeertje met een hart van deeg tot de dag dat je wegbleef jij mij niet meer verstond en onze liefde zweeg jouw woorden stonken…

gek, he? ik was het al bijna vergeten dat gevoel dat wij hebben bezeten liefde, verliefdheid het leek niet te meten jij was er altijd daar waar ik je wilde dat gevoel... gek, he? ik was vanavond stappen ik was je even vergeten nu zie ik mezelf in stof happen en even slikken en het nog steeds niet snappen dat gevoel... gek, he?…

daar staat ze bijna naakt met enkel mijn witte hemd aan komt ze dichter bij me staan haar kraag omhoog haar mouwen opgerold haar lange, slanke benen veroorzaken vuur tot in mijn tenen daar staat ze hoe ze naar me kijkt bijna ontvlammend veel sprekend en verlangend het witte hemd langzaam nat wordend steeds verder onder de douchestraal…

dagen vullende regenbuien als spiegels glimmen de straten personen schuilen onder voorpuien een gelegenheid tot bijpraten dagen vullende regenbuien zoutsporen bijten in mijn ogen herinneringen blijven kruien de dagen zonder jou vervlogen regenbuien vullen mijn dagen als spiegels klinken mijn dromen als ik jouw drempel kon verlagen zou…

aldoor had ik hulp aldoor hielp het me niet nu ben ik wakker geschud en zing een nieuw lied god, wat had ik problemen die enkel ik zelf zag de hulp die ik van Brechtje kreeg gaf mijn hart de genadeslag want ik werd verliefd op Brechtje de psychologe die me moest helpen en onbewust kraakte ze mijn relatie liet haar woorden mijn hart overstelpen…

de druppel die de emmer liet overlopen viel dit keer niet op de gloeiende plaat jij keek een gegeven paard in de bek en spande het achter de wagen mijn hoge bomen vingen veel wind jij zag het bos niet meer ik wilde de eindjes aan elkaar knopen jij had het einde al in zicht ik wilde water bij de wijn jij droeg enkel water naar zee jouw…

ik zie haar lopen in mijn dromen in de tropen vol warme herinneringen vol van tekort komen haar haren bewegen langs haar rug ik volg haar genegen en wil haar weerhouden maar zij loopt te vlug ik verlies haar uit het oog niet uit mijn hart haar schaduw maakt een boog verdwijnt met haar mee op het hazepad ik slaap niet graag meer…

Als ik in mijn rust woel met bitterheid mijn donker hart overspoel ik enkel wacht op de volgende dag die mij wakker maakt. Als duisternis de heldere blik verhult geen lust meer het verlangen vervult roep ik die ene droom op die nooit uit komt. En ik roep in de nacht en ik smeek om een wondermacht om een betere wereld te leven maar men zal…

ik kom naar jou en neem je hand we gaan samen door dit prachtige land dat ik voor jou uitvond met wiskundig verstand ik laat je bergen zien en laat je zeeën zien hier hoef je alles enkel met mijn ogen te zien en niets aan te horen heb geen angst je kunt gerust met me meesmoren mijn grote heelal in helemaal voor jou alleen hier kun…

de plek naast me is leeg de leegte is nu waterkoud verkouden en ontstoken stokt mijn stem ontstemd als jouw naam wordt uitgesproken spreekt mijn hart, van slag verslagenheid overweldigt wel dicht ik dit gemis maar ik zit er naast niet naast jou die plek naast me is leeg leeg als mijn zelfvertrouwen onbetrouwbaar voelt wat nieuw is…

ik slik enkel herinnerende snuisterijen rijen lange verliefde gedachten in dagen lange nachten maar ik zal altijd op haar wachten...…

de onbarmhartige vrouwenversierder vond een nieuw slachtoffer omgaf mijn vriendin met dure kadootjes haar gevoel voor mij werd doffer op een dag was ze plotseling weg en lag bij hem in bed ging met hem skiën in Frankrijk die twee hebben dolle pret nieuwe kleren en een piercing nieuwe bankrekening met veel nullen en ik zit hier verslagen…

als een tijdbom een strop van prikkeldraad om mijn dwarskop geestelijke pijn verstikt en tikt een ijstijd die het hart verstikt breek liever iets lichamelijk want geestelijk is meer voornamelijk ik verloor haar door de blauwe maandag haar foto's plamuren mijn hart in beslag…

ik ga deze weg wetend waarvoor niet wetend wanneer de brandstof opraakt hopende jouw tankstation te bereiken, niet wetend of jou mijn betaalmiddel herinnerend aanraakt het wisselgeld wisselt net als jouw liefde naar steeds kleinere mindere waarden maar iemand die niets meer heeft kent deze wijze les en spaart de rente van bewaard…

door gedachten te dichten dicht ik de gaten met dromen over een doel bedoel ik mijn liefde een gedicht in duizend delen deelde ik met jou pleidooien smeken stapelend een stap te ver de gedragingen gingen verkeerd verkeren in eenzame staat jij verstaat me niet meer meert niet meer aan bij mij…

messen steken in mijn lichaam als ik jouw tranen zie stromen in mijn eenzame herinneringen smekend in oneindig verdriet opdat je terug zult komen ik leef opeens in een andere wereld nu herken ik de onbetaalbare waarde van jouw onbereikbare hart waarmee je mij vijf en een half jaar seconde na seconde de liefde verklaarde stond je maar weer…

als ik een ster zie vallen dan wens ik mij jou weer dichtbij mijn hart je bent nu bij hem en messen boren gaten in de vervallen bloedvaten van mijn hart ik vecht tegen beelden die mij martelen en glassplinters dartelen in mijn hart hoewel ik niet meer slaap droom ik onophoudelijk van jou de allerliefste, mooiste vrouw maar met een…

ze heeft een grote mond maar haar staart hangt tussen haar benen ik heb het definitief uitgemaakt voor deze onzin laat ik me niet lenen ze haalde het bloed van achter m'n nagels en verwachtte niet dat ik zo zou reageren ik begon over die ander die ik niet kan vergeten ineens begon haar hart te propageren ik denk nog steeds aan haar zij…

Knooppunt Oudenrijn een turbineklaver ooit een klaverblad, een stuiver, een verkeersplein Knooppunt Oudenrijn jouw foto's imponeren vroeger zo mooi groen snel vermenigvulde het cementeren en begon het file-latijn Knooppunt Oudenrijn eind 1939 geboren je blijft ons nog lang beschoren maar als ik nu aan jou denk pak ik liever de trein…

ik vecht tegen dit gevoel dat met zwaar geschut mijn hart doorzeeft tot jij verdwijnt en met jou de warboel ik vecht en relativeer want verliefdheid is een waanbeeld het is de loop van een geweer…

jouw ogen verwarmen mijn hart jouw adem verwarmt mijn gezicht de adrenaline gloeit verliefd haast zichtbaar in het kaarslicht gisteren wist ik nog niet wat ik vandaag zou gaan bereiken je opende de voordeur van jouw hart en liet me naar binnen kijken eindelijk zijn we hier samen gehurkt op de bank, tegenover elkaar gedachten en gevoelens…

met het zomerdak naar beneden rijden we over de snelweg die leidt naar een zonnige plaats waar jij de liefde een bebouwde kom geeft jouw haren wapperen in de wind als een vlag die de "dag van de liefde" viert je lacht terwijl je me aankijkt, met de meest verwachtingsvolle blik wat voelt dit overweldigend dat jij zo tevreden met mij bent…