Alle inzendingen van Nemo

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Rond waart de schemer van sporen van genen gemodificeerd in een obscuur domein. Vliesdunne flinters omhullen en vullen van buiten en binnen onzichtbaar een luchtbel, aldoor transparant. In pastel polychroom draaiend, bewegend onthullen zich flinters, zichzelve gelijkend, aan de laborant. Sliertend en slijmerig waart er nog…

Ze staan er De mannen Jasje dasje voor mijn deur De stemmen Beamen het Je bent een hond Alles klopt De zenders Spionnen Ik zie hen Ik tel af Mijn laatste peuk En neem de sprong…

Zwijgend ziet het Stergeschitter toe Naar onze waarheid. Maar naar wat kijkt de blinde En naar wie luistert de dove Aanschouw de sterrenhemel Buk, wees nederig De waarheid bestaat niet Ze zijn geboren Maar zwijg…

Op een zwerfkei zitten twee kabouters, het zijn mijn ouders. Eens waren ze groot, nu klein en dood. Ze prevelen zacht uit benig verleden en smeden smart. Ik stap van het donker in het heden. Zo lang verdwenen dat hun gezicht mist en waan is. Raden naar lichamen lastig tentamen. Raam ik hun tranen doen oma en opa me wenen.…

een viervoeter op twee benen zonder vacht zonder staart puur natuur naar bron en aard blaf en grom ik tot de god die zielen maakt die beesten mensjes inblaast en bid dat zij dit al te kale bekleedt met al was het maar een beetje geest…

zal ik haar eens bellen onze liefde kent geen ringtone zal ik haar een smsje sturen onze liefde kent geen karakters zal ik haar een mailtje sturen onze liefde kent geen bits zal haar een kaartje sturen de post komt die dag te laat dus denk ik aan je lieverd en weet dat je me voelt…

De zon laat me uit bed opstaan Mijn koelkast doet mij vullen Het vrouwenlijf verwarmt mij Mijn werk mag veel beloven Dag in dag uit adem ik in Ik leef zowaar een droom pur sang Ik heb alleen geen flauw benul Waarvoor ik het in godsnaam doe…

Dat grijze steden geuren Gedoopt in vrouw'lijk weemoed Met halogeen ingekleurd Waar gelach verdriet ontmoet Gezichten door drank gemerkt Verloren ogen kijken Wee mijn geliefde Polen Laat mij mijn liefde blijken…

Mijn roodborstje zingt Serenades in de stronk Het kleurt het grauwe, Het dorre van de kou De lente nadert snel Mijn vogeltje rukt in Bezonnen maar gestaag Doodt het leven vaak…

Bomen getooid in witte aanschijn Gekleurd door de zon haar tranen Rood haar ogen bij het ontwaken Een keuze is haar rauw ontnomen Roder haar ogen bij de bedgang Hoop is gedrenkt in zwarte inkt Inkt waar haar testament van leeft Rouwen zullen de gekroonde berken En al wenend nemen zij afscheid…

Een donkere schaduw Onderwerpt alle hoop Hij toont zich aan het lijf Die hem voorheen verbood Wanneer haar adem slaapt Je de rust niet meer vat Waar je zucht naar haar hart Kón het maar dat je vergat…

Lieflijk lachende oogjes Kosten een zee van tijd Te koppig om te denken Ik maak haar geen verwijt Het wachten slokt mij op Extase doet mij drinken Zullen onze monden één zijn? Liet ik het maar bezinken…

Mijn ogen ontzien Mijn vuisten schokken Mijn borstkas tiert Mijn lippen verdrogen Mijn fles is nog vol En zal mij verdoven Keer op keer Ik kan niet geloven…

Ik adem je Ik voel, ik lijd je Jouw pijn, jouw hart bèn ik Mij rest stof Ik mis je zo Jij doet mij verweken Om het besef dat ik ga missen Neem mijn adem Met jouw lippen Opdat ik mag verstikken…

Toen kwam de verlichting Hunkerend naar de waarheid Een ontkenning van het patent Twee benen verweekten Een onweer in het brein Een ondraaglijkheid van pijn Schokkend raakte een lijf de grond Beklad met tranen en verlangen Een hart al brakend eruit God heeft zich verhangen omwille van mij…

Ik ben doof en blind Mis toch haar stem Haar lieflijke ogen Mijn hart doet moeite Maar mijn hoofd laat Mijn hart niets toe Zit verankerd in de stoel Zie hoe de regen zuinig Het raam bevochtigd Was ik maar gezegend Zonder ogen en oren Opdat ik kon voelen Hoe de regen mij troost…

Hoog riekend op Zijn Troon Bespuugde ik Zijn Gewaad Sloeg ik Hem en rukte Zijn Kroon woedend af Ik sloeg buiten zinnen In op zijn Geest en Zoon Ik ben een moordenaar De beul van de Drievuldigheid Ik heb G-d vermoord…

Dronken van liefde Dronken van vrijheid Dronken van wijn Verschillen zijn er niet Katers volgen sowieso…

Stralend wit bloempje Aan de kalme waterkant Drinkt niet graag water Arm zwetend hondje Wacht op water van baasje Loopt helemaal leeg Lief klein vlindertje Dartelt schoon zonder weemoed Tot de regen komt Wee vermoeid musje Vliegt met korte vleugeltjes Hijgend in het sneeuw Lief dik konijntje Wacht op een kom met zoet fruit Konijn…

Wederom kwam ze langs me staan In mijn lendenen ontsprong een warmte Echter zoog de grond de zwoelte op Als de plotselinge penetratie van De kilte van de nazomernachten Een stilte volgde vervolgens Een stilte meer verstikkend dan In een treinbalkon staan met een voormalige niet In matige termen beschreven beschonken superieur Ik dook…

Het vel over een dorre stronk naast Vlees door razernij verscheurd en Een necrotiserend karkas waar Narcissen om brullen van het lachen Maar één zal hij eens zijn Één met de geurende lucht Één met de warme aarde Één met het zoete nat Totdat hij glundert als een narcis En alles voor niets blijkt te zijn geweest…

Mijn hoofd bouwt muren Buiten mijn weet om Mijn hoofd slaapt nooit Ik wil het niet aanzien Maar Slaap laat niet toe Totdat Schaduw mij toelacht En ik mijn metgezel weer zie Onverschrokken, immer eerlijk Duisternis luidt zijn naam…

Ze wacht al bij de halte Mijn lijf schokt van de kou Maar in mij brandt die smacht Opdat ze mij zal zien staan Reeds wachtend op haar blik Laat de kou mij niet rillen Maar de warmte uit mijn hart Zo mag ze mij niet zien voorbijgaan Ze stapt in de verwarmde bus Ik snap mezelf niet en voel me leeg Konden haar ogen me maar verwarmen Opdat…

De penetrante kilte ontvang ik onbewogen Zoals zij mij met haar blik terechtstelde wanneer ik er was Ik voel mijn ontbloedde spieren hijgen naar rust Zoals een manie opstak door de wijze waarmee ze over mij sprak Mijn ogen zeuren bij het zien van de onbevlekte hemel Zoals de dagen dat ze naast mij ontwaakte en ik haar mooie gezicht zag Mijn…

Ik laat me vallen In vol ornaat De muren versnellen Mijn adem stokt Een mislukte lach Mijn tanden ontbloot De druk in mijn brein De pijn die bevrijdt Het staat vast Verplichtingen zijn weg Mijn gedachte gegeven Ben verlost En niemand die het weet…

Hij heeft een jolig gezicht, Zoals die modieuze menen Heeft een zeer gedegen auto En heeft het voor het zeggen Zijn gezin is heel erg blij Papa is toch zo’n goeie Hij geeft geld en macht Doordat hij zo hard werkt Totdat vader doodging En zoonlief bedroefd was Omdat wat zoonlief sierde Rond hem louche heen lag Wat de gezonde geest…

In verdriet gevallen ontmoette ik haar. Zij luisterde naar me en gaf me een kus. Ik ging te bed en ontwaakte van daar. Haar stille gemis in mij maakte me ziek. Zo was ik verblijd, toen ik haar weer zag staan. Alleen zij liet me toe, zo bedroefd dat ik was. Door onze jaren trouwde ik haar en we zonderden ons af. Maar de tijd werd mij onbekend…

De standvastigheid is mij Ontnomen door het lot Waartegen ik noch anderen Zich kunnen wapenen. Ik zal het pijnlijke lot moeten Leren te willen, om te kunnen Leven met het lot, en datgene Gewillig te nemen, welke mij schaadt Dan pas laat de roest los welke mij Weerhoudt mijn geest te bewegen naar alle Standvastigheid, niet verzwakt door…

Je ben nu echt weg, Zo ver dat ik blind Geworden ben voor al Het moois in de mens. G-d had mij de ogen Mogen ontnemen bij Het onwaken uit Het niet-Zijn Zodat ik nooit meer Reden had gemis te kennen En ik uit kon kijken Naar het wederkeren Van het niet-Zijn,…