Alle inzendingen van Nic.

Vanuit het niets stond jij daar opnieuw, na zoveel jaar. Ik dacht terug aan onze eerste onschuldige zoen van toen maar wat konden we doen jij was mijn verboden liefde. Mijn eerste verliefdheid. In een tijd waarin wij nog niet voor onszelf mochten praten. Een onmogelijke tijd waarin wij elkaar hebben moeten verlaten. Nu, je bent terug…

Zij knoeit wat aan haar taille Met in haar vingers kneedbaar Mijn slijtage, mijn vermoeide vrede. Aan het raam slaapt het water, Het lover, de vogels van het voorjaar. In het ijs van de spiegel is haar gelaat De laaiende tatouage van vers verdriet, Veelzijdige extase en vervaagd verval. In het ovale kader herkent de herinnering Het…

Vedwaalden in de nacht.. onophoudelijk, hopend en zoekend, getekend met lijnen van lijden, verdwijnen zij uit mijn gezicht, het is daglicht dat mij leidt waar ik mij toch maar liever weer op richt.…

Als was in niemands handen stortte zij ineen aan voeten van geen een los van dromen alleen; uren op de grond verstomd, had ook zij geen woorden meer de wereld deed te zeer.…

Als een verloren ziel loopt zij doelbewust van hem weg zoekend, hoopvol, loopt zij door op een uiteindelijk dood lopend spoor. Daar staat hij dan toch weer bloedend hart, zeer... twee verloren zielen knielen aan het einde van die lange weg. Vertrouwde armen om elkaar heen samen, nooit meer alleen....…

Ik had nog zoveel dromen, niets hiervan is uitgekomen. Ik kan nog enkel drinken op iets wat nooit is geweest klinken, op al wat ik mis; het allermeest. 'k voel me als het leven is voorbij zo hoeft het niet meer voor mij. Genadeloos zoekend naar kracht om hier nog uit te klimmen maar weet niet meer hoe en waar te beginnen... Ieder houvast…

Ik ben een maker van punten en Komma's. Mijn woorden staan daartussen. Ik stamel poëzie naar het einde van Mijn zinnen, wanneer ik smachtend zing Aan de waanzin van dit bestaan. Ik rijg prachtig dit alles vol zin aan Mekaar, nagelaten als een slangevel Voor de gelukkige vinders van zeldzaam Wrakhout. Of een handgranaat. Ik denk ook wel…

Herinner je 't Vondelpark en hoe de dagen kouder werden daar, hoe vanuit de kamer naast het Leger het station ging drijven op de Amstel die wij blauw dachten. Denk aan het vignet in Fodor toen je zei: Een zoon. En het regende buiten om je glanzend lichaam. --------------------------------------------------- Uit: '100 gedichten', 1977…