Alle inzendingen van Nicolaas Beets

Ik ken geen schoner kleuren Dan die van 't Hollands bos In bruine najaarsdos; Ik ken geen zoeter geuren, Dan die uit droge mos, Uit geelrode eikenbladeren En varenkruid dat bloeit, Mij op het koeltje naderen, Dat met mijn lokken stoeit. Ik ken geen schoner zangen Dan vink en lijster slaakt, Bij 't morgenlicht ontwaakt, Eer hen de strikken…

Ik ken geen schoner kleuren Dan die van 't Hollands bos In bruine najaarsdos; Ik ken geen zoeter geuren, Dan die uit droge mos, Uit geelrode eikenbladeren En varenkruid dat bloeit, Mij op het koeltje naderen, Dat met mijn lokken stoeit. Ik ken geen schoner zangen Dan vink en lijster slaakt, Bij 't morgenlicht ontwaakt, Eer…

't Verlangen van de Jeugd Is vreugd En woelig tijd verdrijven; Moede Ouderdom schept lust In rust; De mijne in werkzaam blijven. Zolang de Hoogste macht Mij kracht Naar lijf en ziel blijft gunnen, Is 't mij niet enkel goed, Maar zoet Te doen wat Zij doet kunnen. Dit zij, min leven lang, De dank Aan die 't mij gaf en rekte…

Op eenmaal soms ontwaakt in mij, Wanneer ik 't minst verwachtte, Van schoonheid en van poëzy De wordende gedachte. Een onbepaalde en zoete lust Sluipt hart en aadren binnen, Als werd ik in de droom gekust Door een der Zanggodinnen. Er ruisen tonen om mij heen, En schone vormen zweven In glanzig nevelwaas dooreen, Die mij het hart doen…

In hoven en hoeven, in Oost of in West, Moog 't goed zijn te toeven: thuis is het best. Geen plekje zo heilig, Geen kerk of geen kluis Zo vreedzaam en veilig Als 't vreedzaam Tehuis. 't Zij prachtig in 't Oosten, 't zij heerlijk in 't Zuid; Natuur sprei er schatten en wonderen uit; Het goud moge er lokken, de wellust, of de eer;…

Uw nauwgezetheid is beducht Mij ‘over 't paard te tillen.’ Maar is er iets wat u belet Dat gij mij in de zadel zet? Gesteld - dat gij 't zou willen.…

De Poëzie zit in de geest. Voor hem Die aan wat is niets van het zijne toe kan voegen, Is heel de wereld dof en zonder stem; Hij moet zich met haar proza vergenoegen.…

De lieve Ruth, de lieve Ruth! De dochter Moabs, de getrouwe! Die, zelve een droeve weduwvrouwe, Een weduw was tot steun en stut; Gezegend zij de stroom van smarte, Die toen haar minlijk oog vergoot, Toen uit Naomi’s brekend harte De zegen op haar nedervloot: „Gods liefde zij als de uwe groot!” Zij hief haar stemme op en zij schreide, En…

Laat schone verzen glad van effen lippen vloeien, Maar gil, noch galm, noch kwaak, noch bulder woest en luid; Weerhoud uw arm en hand van haamren, zwaaien, roeien; De molenwiekerij drukt geen verrukking uit. Des dichters hartstocht, stijge als opgezette baren, Hij zij een storm, een stroom, die alles met zich voert: Gij, blijf uw kalmte, uw kracht…

Zo veel Het filomeel- gekweel Verschilt van ’t schorre meeuw- geschreeuw En ’t rauw gekras Van ’t ravenras, Zoveel verschilt de Bard, Wiens hart Zich-zelf verplicht Tot zang en dicht, Van hem, die ook poëet Zich heet, Maar van gevoel noch geestdrift weet, En enkel regels smeedt En kneedt, Als een, die slaafs zijn taak verricht.- O zie…

Ongevoelig, ruw, koelbloedig Mag de scherts niet zijn; Vrolijk, vriendlijk en goedmoedig, En niet scherp, maar fijn, ’t Lachje, dat zij op doet rijzen, Zij noch wreed noch wrang; Glimlachje op de lip des wijzen, Kuiltje in poezle maagdenwang.…

Stomen, stomen, stomen! Heel de wereld door! ‘k Heb een plaats genomen Op het langste spoor. ‘k Wil in zeven dagen Even naar Japan, Met die houten wagen Voerman! kookt je span? Stomen, stomen, stomen, Vliegen langs de baan! Die wil zitten dromen, Mag met paarden gaan. Moffen, Polen, Russen, Zie ik in een week; Zeil jij ondertussen Heen…

Sonnetten hier, sonnetten daar! Een wereld vol sonnetten! Men is er machtig gauw mee klaar In spijt der stipte wetten. Al loopt de zin wel wat gevaar, Daar valt niet op te letten; Het fijne van de mis is maar Ze goed ineen te zetten. Een klinkdicht - als 't in 't Hollands heet - Heeft niets te doen dan klinken; En hebt gij daar de slag…

Wij zijn een natie van stavast, niet waar? Ziedaar een trots, waar we onze troost bij zoeken. Nu ja; die predikant staat hier of daar, En onze kunst en wijsheid staat in boeken. 't Is alles even staande, als een pilaar. Wij hebben staande jassen, staande broeken; ‘Die rok staat goed!’ In Frankrijk zou het zijn: ‘Mais cet' habit, mon…

Stil is de nacht en lieflijk blinkt de maan; Vermoeidheid rust met zorg en vrees en smarte, - Maar liefde waakt in 't rustloos kloppend harte, Zij, zij-alleen kan niet ter ruste gaan! En waar legt Gij het lieflijk hoofd ter rust? Melieve, waar spreidt u de slaap haar bloemen? Wat legerkoets kan zich gelukkig roemen, Dat zij u draagt en op…

Verkiesbaar zijt gij naar de wet; Het dagblad doet dit daaglijks lezen. Maar onze taal is nauwgezet; Dat blijkt in deze. Een uitgang maakt een groot verschil: Wees zo verkiesbaar als je wil, Verkieslijk zul je nimmer wezen.…

Waar ik ’t niet winnen kan, en niet verliezen mag, Al pruttelt die mij volgt, daar lever ik geen slag.…

TE diep ’t Moet een geleerde zijn, geleerde man! Die, waar gij leert, van u iets leren kan. TE lang Goed – maar te lang. Het sticht niet maar vermoeit Te lang wil zeggen: uit zijn kracht gegroeid. TE veel Te veel, te vol , te rijklijk, en te breed. Wij wisten ’t wel, dat gij zo heel veel weet. TE koud ’t Zij duidlijk en zo klaar als…

Tussen de regels lezen staat u vrij; Maar daar niet naar te luisteren, staat aan mij. Vervalsing is ‘t, of louter fantasie. Wat zwart op wit staat heeft betekenis; Niet wat vermoeden, gissing, argwaan is.…

Soms wil men oud zijn vòòr zijn tijd; Maar wordt het tijd om oud te wezen, Die fraaie wil slaat om tot vrezen, En kreeg men liefst nog wat respijt; Soms is men àl te goed genezen, En wil nu jong zijn, ná zijn tijd.…

De bloemkens langs de wegen, Die ken ik meest alle bij naam; Zij lachen mij vriendelijk tegen, Zij groeten mij al te zaam. De bloemen achter de ramen, Omdat ik haar namen niet weet, Die schijnen zich mijner te schamen. En momplen: 'Die domme Poëet.' Uw dienaar, preutse prinsessen! Gij zijt schoon, zijt bevallig, vol vuur; Maar gij eist…

Verheug u in de nevel niet, Omdat uw oog die kan bemerken. De zuivre lucht, die niemand ziet, Ziedaar hetgeen uw kracht moet sterken, Niet wat zich zien en tasten doet: ’t On-zichtbre doet ons ’t meeste goed.…

Waar Verleiding u nadert met vleitaal en zang, Met oneerbaar blanketsel op voorhoofd en wang; En, in dartel vertoon en bedwelmende praal, U verlokt met de honig der strokendste taal: O! daar kan haar de deugd van de sterke weerstaan, Daar de blooheid des zwakke nog vluchtend ontgaan, En, de hartstocht moog branden in ’t snelbruisend bloed, Nog…

Van der bergen steile wanden Storten, met luidruchtig klateren, Met een onverduldig branden, Met onwederhoudbre val, Alle Wateren Zich in ’t dal; Daarop scheiden Zich de vloeden Om de landen door te spoeden; Daarop spreiden Zich de stromen Langs verscheiden Bed en zomen; Daarop breken Honderd beken, Met een daverend geluid, Haastig uit…

Rijmloze verzen, in het metrum van de Griek, Zijn lekker als — tabak. Die maakt gezonden ziek; Wekt walging; ’t koude zweet breekt uit; het komt tot braken. Maar ’t went wel en begint van lieverlee te smaken. Ten laatste vindt men ’t heerlijk, en het heet: 'Zo’n fijn sigaartje is ’t keurigst dat ik weet.'…

Gij preekt: 'de tijd vliegt snel; het vluchtig leven slijt!' Och, wees gij zelf nu ook wat zuinig met de tijd. ----------------------------------------- uit: Gemengde Gedichten (1881)…

De wereld aan te zien, welvarend nog en krachtig, Maar met een afscheidnemend oog, De zeventig voorbij, in 't opgaan naar de tachtig, Een leefkring die, uit veel, een enkle slechts voltoog; Omstuwd van een geslacht, mij over 't hoofd gewassen, Meest door een andre geest dan mij vervult bestierd; Op stelsels prat, die slecht bij wat ik…

De verzen zijn bokalen, Waarin een dichter zijn gedachten giet. Een vers is goed of niet, Naarmate ’t vol is tot de rand, die niet kan halen, Of over-vliet.…

Mijn hof ontwaakt, wordt groen, wordt wit Van bloesems aan de twijgen: Reeds zoo veel malen zag ik dit, Maar kon er nooit bij zwijgen. Het blijft een wonder in mijn oog, Zoo wonderschoon te aanschouwen, Dat krachtig opwijst naar omhoog, En aanspoort tot vertrouwen. Hij leeft nog, die het leven geeft En weergeeft uit de doden!…

Gelukkig zijn in Holland alle vrouwen. Vooreerst: ze spelen heel lang met de pop; Om daarna in een kostschool huis te houen; Daar leert men frans en engels in galop; En om haar hartsgeheimen te vertrouwen, Doet elke mooie een hele lelijke op; Die schrijven zij dan 's zomers lange brieven, Zo lang, zo lang -- totdat ze in ernst verlieven.…