Alle inzendingen van Nicolaas Beets

De wereld aan te zien, welvarend nog en krachtig, Maar met een afscheidnemend oog, De zeventig voorbij, in 't opgaan naar de tachtig, Een leefkring die, uit veel, een enkle slechts voltoog; Omstuwd van een geslacht, mij over 't hoofd gewassen, Meest door een andre geest dan mij vervult bestierd; Op stelsels prat, die slecht bij wat ik…

Van der bergen steile wanden Storten, met luidruchtig klateren, Met een onverduldig branden, Met onwederhoudbre val, Alle Wateren Zich in ’t dal; Daarop scheiden Zich de vloeden Om de landen door te spoeden; Daarop spreiden Zich de stromen Langs verscheiden Bed en zomen; Daarop breken Honderd beken, Met een daverend geluid, Haastig uit…

’t Was de eerste thuiskomst na haar sterven; Wij haalden hem van boord. Hij pakte en kuste ons honderd werven, Maar sprak geen enkel woord. Een tijdlang stond hij in gedachten, En zag ons zwijgend aan; Op eenmaal kreeg hij moed en krachten, En zeide “Laat ons gaan!“ Het kleine Stijntje werd gedragen, Ik bij de hand gevat; Opeens de Kerkstraat…

Uit een ver verschiet, ...Uit een ver verschiet, Klinkt mij een toon: ’t Is een vrolijk lied, ...’t Is een vrolijk lied, Vrolijk en schoon. ’t Is het lied der vreugd, ...’t Is het lied der vreugd (Ken ik niet ’t wel?) Van mijn eerste jeugd, ...Van mijn eerste jeugd: Lachjes…

In peace, Love tunes the shepherd’s reed; In war, he mounts the warrior’s steed: In halls, in gay attire is seen; In hamlets, dances on te green. Love rules the court, the camp, the grove, And man below, and saints above; For love is heaven, and heaven is love. WALTER SCOTT. Liefde lokt een zoet geluid Uit de dwarse herdersfluit, Lacht…

Verheug u in de nevel niet, Omdat uw oog die kan bemerken. De zuivre lucht, die niemand ziet, Ziedaar hetgeen uw kracht moet sterken, Niet wat zich zien en tasten doet: ’t On-zichtbre doet ons ’t meeste goed. ------------------------------------------------- uit: Gemengde Gedichten (1874 - 1880)…

Sonnetten hier, sonnetten daar! Een wereld vol sonnetten! Men is er machtig gauw mee klaar In spijt der stipte wetten. Al loopt de zin wel wat gevaar, Daar valt niet op te letten; Het fijne van de mis is maar Ze goed ineen te zetten. Een klinkdicht - als 't in 't Hollands heet - Heeft niets te doen dan klinken; En hebt gij daar de slag…

Jantje kwam Van Amsterdam. Veel had Jantje te vertellen; Jantje was zo machtig wijs, Dat zijn borstje scheen te zwellen, Of hij kwam van 't paradijs. Jantje droeg Vast moois genoeg: 't Was een jasje van fijn laken; 't Was een hoedje, rijk van glans; En hij dacht jaloers te maken Al de vrijers, al de mans. Jantje zag Met witte lach…

Gij preekt: 'de tijd vliegt snel; het vluchtig leven slijt!' Och, wees gij zelf nu ook wat zuinig met de tijd. ----------------------------------------- uit: Gemengde Gedichten (1881)…

Troost der armen. Wat buigt ge u neder, o mijn ziel, Waarom dus gans verslagen? Alsof op u al 't donker viel Der donkerste aller dagen! Besterft ons lamplicht op zijn pit, Die uitgaat van de droogte, Wij hebben beter licht dan dit, In d' opgang uit de hoogte1). De middagkost was zeker schraal; Elk onzer nam hem zuchtend;…

Vroeg en veel, en altijd nog - Zou het ooit vermindren? - Minde ik jonge kindren; Zieltjes zuiver van bedrog; Oogjes, die niet jokken; 't Voorhoofdje onbetrokken; 't Hartje zonder arg of list, Zonder zorg of vrezen; 't Lief en lachend wezen; 't Mondje, tot een kus gespitst, Vriendlijk aangeboden; En geen kunst van node. Die reeds…

De krans van roos en leliekelken, Gevlochten voor uw bruine vlecht, Werd op uw doodkist neergelegd, En zal verwelken. Gij zelv’, die neerligt in dit stof, Aan worm en made prijsgegeven, Verwelkte bloem van onze hof! Gij zult herleven.…

In hoven en hoeven, in Oost of in West, Moog 't goed zijn te toeven: thuis is het best. Geen plekje zo heilig, Geen kerk of geen kluis Zo vreedzaam en veilig Als 't vreedzaam Tehuis. 't Zij prachtig in 't Oosten, 't zij heerlijk in 't Zuid; Natuur sprei er schatten en wonderen uit; Het goud moge er lokken, de wellust, of de eer;…

’t Is alles allen niet gegund. Niet wat gij WILT, maar wat gij KUNT, Bepaalt de maat van ’t vruchtbaar leven. Gelukkig die ’t bereikbaar punt Niet, vruchtloos, wenst voorbij te streven! Die naar ’t niet hem gegeevne tracht Verspilt zijn tijd, vernielt zijn kracht.…

„Het botsen der gevoelens: zegt men vaak, Kan voeren tot het ware van de zaak”. Maar waar vooroordeel met vooroordeel strijdt, Wat is het — dan verlies van tijd!…

De zucht naar grootheid, die mij prest, Doet mij betreden paden vloeken. Ik kan niet b e t e r doen dan best, Zo wil ik ’t dan bij a n d e r s zoeken.…

Wat, kan in ‘t Gooi, een schuldloos kind, Met rozen op de frisse kaken, Daar ‘t niets dan leven in zich vindt, Van dood of sterven maken? Een meisje trippelde aan mijn zij Van zes, of mooglijk zeven, jaren: Wat schitterde dat oogje blij Van onder ‘t zwart der haren. Een aardig lachje, zacht en schoon, Ontblootte hagelwitte tanden, En vormde…

Laat schone verzen glad van effen lippen vloeien, Maar gil, noch galm, noch kwaak, noch bulder woest en luid; Weerhoud uw arm en hand van haamren, zwaaien, roeien; De molenwiekerij drukt geen verrukking uit. Des dichters hartstocht, stijge als opgezette baren, Hij zij een storm, een stroom, die alles met zich voert: Gij, blijf uw kalmte, uw kracht…

Hoe woelt de poëzij In mij, En haakt aan ’t licht te komen; Als in ’t gebergte een volle bron, Begerig naar de glans der zon, Begerig uit te stromen! Hoe voel ik mij omringd, Omkringd, Door beelden, geesten, schimmen Van schoonheid, liefde, waarheld, kracht, Me omzwevende in een halve nacht, Waaruit een dag wil klimmen! Hoe ruist mij…

Wat wil men toch in Nederland? Het zwaard bleef in de schede; De welvaart deelt, naar elke kant, Haar gaven rijklijk mede, De tong is vrij, ’t geweten vrij, De vrije pers dient u en mij, Bij orde, rust, en vrede. Wat wil men toch in Nederland? Met praats en staatsgeschillen? De vorst, die hier de rijkskroon spant, Wil juist hetgeen wij willen…

TE diep ’t Moet een geleerde zijn, geleerde man! Die, waar gij leert, van u iets leren kan. TE lang Goed – maar te lang. Het sticht niet maar vermoeit Te lang wil zeggen: uit zijn kracht gegroeid. TE veel Te veel, te vol , te rijklijk, en te breed. Wij wisten ’t wel, dat gij zo heel veel weet. TE koud ’t Zij duidlijk en zo klaar als…

De bloemkens langs de wegen, Die ken ik meest alle bij naam; Zij lachen mij vriendelijk tegen, Zij groeten mij al te zaam. De bloemen achter de ramen, Omdat ik haar namen niet weet, Die schijnen zich mijner te schamen. En momplen: 'Die domme Poëet.' Uw dienaar, preutse prinsessen! Gij zijt schoon, zijt bevallig, vol vuur; Maar gij eist…

„Ben je zestig?” Ja, ik ben ’t; Ik beken ’t; Kan ik ’t wel ontveinzen? ’t Haar mijns hoofds is dun en grijs, En (dat maakte ik niemand wijs) Niet slechts van gepeinzen. Ook van bange zorgen niet Of verdriet, Schoon ik ’t leed wel kende; Maar, wat immer zij gebeurd, Niet een smart, die hooploos treurt, Niet het hartzeer, dat verscheurt…

Wat elk behaagt op d’ eerste blik En aantrekt op den duur, Is Eenvoud, wars van kwik en strik, Is Eenvoud en Natuur. De Schoonheid spot met elk sieraad, De Waarheid evenzeer, Zo ’t eerbaar hart het reeds versmaadt Het vrome des te meer. De wereld heeft haar mommerij Zo nodig als haar geld; Een reine ziel is vrank en vrij, En treedt in…

Waar Verleiding u nadert met vleitaal en zang, Met oneerbaar blanketsel op voorhoofd en wang; En, in dartel vertoon en bedwelmende praal, U verlokt met de honig der strokendste taal: O! daar kan haar de deugd van de sterke weerstaan, Daar de blooheid des zwakke nog vluchtend ontgaan, En, de hartstocht moog branden in ’t snelbruisend bloed, Nog…

Wat geef ik om een werelddeel? ’t Is mij te groot, ’t is mij te veel! Dat éne land is mij genoeg, Waar mij mijn lieve moeder droeg. Mijn vaderland, mijn vaderland, U blijft mijn hart verpand! Wat maal ik om de grote stad? Ik ben ze moe, ik ben ze zat! Mijn needrig huis, mijn lief gezin; Daar leef ik en daar zweef ik in. Mijn eigen haard,…

De toon van echte ernst is waardig, kalm en zacht; Niet hartontzettend zwaar, noch pijnlijk scherp in de oren. Een middentoon, welluidend uitgebracht; Men kan er ’t hart, waaruit hij komt, in horen. Dat is zijn schoonheid en zijn kracht.…

(Naar Th. Moore) Het gloeiend gitzwart oog Schiete al zijn dolken rond, Gevoelloos voor wie 't wond' Of doodlijk treffen moog: Het blauwe kwetst geen hart, Of 't lenigt graag de smart, En wie 't een dolk moog wezen, 't Schept wellust in 't genezen. Het zwarte zegge ons dit: ‘Heb eerbied voor mijn gloed! Zo gij mij hulde…

Ongevoelig, ruw, koelbloedig Mag de scherts niet zijn; Vrolijk, vriendlijk en goedmoedig, En niet scherp, maar fijn, ’t Lachje, dat zij op doet rijzen, Zij noch wreed noch wrang; Glimlachje op de lip des wijzen, Kuiltje in poezle maagdenwang.…

Verkiesbaar zijt gij naar de wet; Het dagblad doet dit daaglijks lezen. Maar onze taal is nauwgezet; Dat blijkt in deze. Een uitgang maakt een groot verschil: Wees zo verkiesbaar als je wil, Verkieslijk zul je nimmer wezen.…