Alle inzendingen van Okke Oomen

ik buig diep berg mijn hart op het is een zucht geworpen in zee de lucht kan niet vangen het spoor van mijn voeten getrokken in aarde je waait met mij mee…

Al mijn bewegingen gezichten van de niet-waarheid afgepelde gezichten als de kronkels van een weg geliefd, geleefd en toch totaal klaar als een mislukte ode waarvan de kern is blijven hangen wat overblijft is de stam een diepe sympatie iets vol van leven in mij en jou iets wat stroomt…