Een ijzeren glimp en niets meer.
netgedicht
Een ijzeren glimp breekt mijn verdediging.
Pijn voor wat zijn randen raakt.
Mijn vlees splijt open,
mijn bloed onderbroken.
Troostend warm maar
vriezende pijn
Gevoel breekt in oneindige stukken en
gaat ervandoor.
De uitweg gesloten,
pijn opgesloten
Mijn gevoel is verloren,
weggelopen,
verdwaald.
De ramen van mijn ziel laten
leegte zien…