Alle inzendingen van Paul Duyvesteyn

Een mandje geweven van riet, in de warmte van de zon, teer en breekbaar Tegen de avond vloeit de zonneschoot weg, en komt de grondgeur naar boven drijven, van de aarde waarin het riet is volgroeid, en die zijn rijke sappen in het pitriet heeft opgeslagen In de nacht worden alle sterren gelokt, waardoor de hemel lijkt op een pikzwart geverfde…

Een bomenrij langs het landhuis, gehuld in vuilgele lakens Over de straten liggen roodwitte linten, als vergeten herinneringen Ze rijgt de veter door haar hoge plastic laarzen, en bindt een blauw strikje in haar opgebonden haar Uren rekken zich langer dan een dag, terwijl de wind de linten optilt, een glimp van marmeren straatstenen onthullend…

De zandvlakte houdt vogelzang gevangen en wordt gedompeld in stilte Een enkel ritselend geluid dat deze rust doorbreekt, zijn vleugelslagen van opstijgende vliegende mieren Hun rood gloeiende lichamen vervagen in het licht van de opkomende zon, alsof de bruidsvlucht van koninginnen en mannetjes een geschenk is van de vroege ochtend Na…