Alle inzendingen van Paul van Ostaijen

Voor Gaston Burssens Onder de maan schuift de lange rivier Over de lange rivier schuift moede de maan Onder de maan op de lange rivier schuift de kano naar zee Langs het hoogriet langs de laagwei schuift de kano naar zee schuift met de schuivende maan de kano naar zee Zo zijn ze gezellen naar zee de kano de maan en de man Waarom…

Een gramofoon van 's morgens acht iemand vergeet niet zijn soldatetijd en speelt clairon het bier is flauw limonade UIT ZUIVERE VRUCHTEN Na de hoogmis wast bewondering voor de renners de coureurs 21 7 17 48 83 fraaie hoofdgroep door het dorp Jonge boeren en arbeiders spreken sportliterair citaten uit de Sportwereld Koorknapen…

Van zon en van een laatst geluk doorweven is de dag. Zonnedraden, zilver beperled, zijden regenrag. Gouden zon op de sterrevende blâren speelt; Goud, veel goud overal, een Sesam-rotsen-weeld. Dode blâren zijn op de grond gevallen, Maar zó sterven lijkt me mooi en allen Die m’n vrienden zijn, wens ik zulke dood; Dat zij nooit kennen koude winternood…

Als je van het meisje van Milwaukee houdt van het meisje houdt van het meisje van Milwaukee houdt - van de nacht vallen de sterren veel en blijven aan de huizen hangen Batschari Zigaretten Batschari Zigaretten Sarotti ist so süsz ---------- und schön - Als je van het meisje van Milwaukee houdt schaak ze in een ford schaak ze in een ford…

Maar Plotseling Bont en klaar Schijnen de lampen en stralen Over de zaal Hun schitterende, schetterende praal Terwijl 't orkest, Kranig en vast Naar 't einde rennend, Een razende dans inzet. Zó is de verlossing Uit d'onzekere stemming, Gouden verlichting Te allen kant. Kennissen drukken elkaar de hand, Damen knikken charmant, Een…

In de mist is trage een os met een ossewagen stappend naast de mist nooit mist zijn maat de os van de ossewagen Uit de mist in de mist met de hortende wagen dut de wagenvoerder zich niet vast in een spoorloze slaap Achter aan de wagen drijft lantaarnlicht een geringe wig van klaarte in de donkerdiepstraat…

I. Profeet van Pâturages en zuiderzonminnaar, maar meer dan dit: diepbewogen dichter die de zware dingen van buiten licht schiep, herschiep als de kompleet blauwe lucht, - herder die het onvruchtbare gebeuren van buiten, naar het grote centrum dreef, de oasis, de keure van frisheid... In ons zelve hebben wij de Jordaan; allen die nog Godsvreemd…

De witte weg zucht venster een stil leven met de twee geraniën achter de ruit waar ook leggen tans mijn ogen op de bloemen die zij schiepen dauw…

Nu rinkelt schel De elektrieke bel En scheurt de vrede van den avond Tot één rinkelende wond Van bange blijheid. De mensen die voorbijgaan voelen Hoe, als 'n klamme, koele Drop, de tingeltangeltinteling Op hun ziel zinkt, Gelijk een regendrop op 't zinkevlak Van een platdak. De mensen aarzelen, kijken Even de neger aan Die op en neer…

Ik heb in m'n hart 'n zonderlinge wezen Dat een bizarre tango danst; herrezen,- Ik weet niet hoe, zo vaag is alles, - uit 'n aloude sarkofaag. Terwijl het danst, hoor ik het zingen Met bonte blijdschap over weemoedszwangre dingen.…

Filterregen zijpel zacht In mijn hart uw klamme klacht En ontmacht, Me zacht, in de nacht Die m’in purper wacht. Wolkenvachten, Donkre machten, Drijven krachten Die versmachten Korenkop’ren pracht. Zijpelregen, Zonder zegen, Langs de wegen Neergezegen, Ruis in ’t harte Van de zwarte Linden langs de laan. Regenvlegen Die, als…

Wij zijn de overwonnenen op de zuiderstrook der lage landen langs de zee De zee was niet ons goed al schuren hare zoute waatren zuiver ons strand van bitterheid Soms is een plant ons goed nog en dieren Ik meen daarmee buiten de paarden schepershonden van Mechelen of Groenendaal die na de schilders de roem van…

Mijn ogen zijn omfloersde tamboerijnen al roert de hand daarbuiten luide de huid hun klank in zich gekeerd blijft dof Mijn ogen zijn omfloersde tamboerijnen maar heb daarmee geen medelijden…

En elke nieuwe stad bloem die welkt herfst vergeelt het blad zijn alle steden zo zijn zij alle zo zo zijn alle Overal overal en nergens overal is nergens overal dezelfde bonbons droef in glazen parelt drank er is geen dorst een liedje is overal van liefde en overspel zijn alle steden zo zijn zij alle zo zo zijn zij alle…

Zijn oog glijdt aan het vreemde oog dat haar oog is Zoals een zeil aan d'einder schuift Daarvan gij denkt nu schuift het om de einder om Maar lang zo glijdt het zijn glijden al maar door Zodat het roerloos hangt aan d’einderkom Of roerloos ligt in d’einderkuip…

Mijn Heer, mijn schip is op de zee. Ik vraag U niet: laat kalm zijn de baren nu; wie klaagt, draagt hij niet met zich mee bestendig een poel die eens zich sluiten zal over zijn hoofd? Mijn schip zal niet liggen blijven aan de ree, te luisteren naar het spelemeien van der tijen eb en vloed, niet onder morose regenzege, noch onder…

Hoe zo’n twist ontstaat weet niemand. Zij weet het niet, Marguerite, En ik ook, ik weet het niet. Plots voel je zijn bestaan en zonder weerstand Word je meegevoerd. Om welke reden Zo’n twist ontstaat, kan niemand weten. Enkel is hij daar, Tussen mij en haar, Als ’n metselaar, Die plots een muur begint te bouwen In een tuin, waar elke kleur…

M’n meisje heeft me bedrogen gemaakt, Falderideine, Pieterse, is er een zaak die zó vermaakt, Falderideine, falderidom. Mijn harte teer, mijn harte zeer, verhoopt geen wederkeer, Falderideine, Maar, ach, m’n vrienden troosten: meisjes zijn er meer, Falderideine, falderidom. Zo ben ik weer in ’t leven gans alleen, Falderideine, Zo spoedt…

Mevr. Dr jur. heeft prachtig verdedigd de éen-kilo-brood-dief zijn gezin en bedenkt 7 (zeven) arme kinderen vader een korst brood de rechters hebben gesnikt Het was een sterk stuk In de avondkoelte wandelt Mevr. Dr jur. Lützowplatz en zet zich op een bank juist tegenover de kont van de zeegod Verdiende rust 0 Wonne…

Indien de waarheid daar is, waar mijn broeder ze mij toonde, wijlen mijn broeder Pieter-Floris; - (hij was student in de teologie aan een rooms-katoliek seminarie) - indien het Godszoon is die ging ter Golgotha en zijn goddelike droefenis was de menselike bevrijdenis, dan is het Vlaamse volk Gods uitverkoren volk, omdat het ging als de goddelike…

Taptoe oe oe taptoe stapt al maar toe zwart van de nacht dat dik drukt de stijve straat breekt licht logge lucht en muziekgeschetter Licht van de laaiende lansen laaiende stap van de lichtende lansen lansen van laaiende licht dansende licht van de laaiende lansen dansend laaien van de lichtende lansen laaiende…

Diepe zeeën omringen het eiland diepe blauwe zeeën omringen het eiland gij weet niet of het eiland van de sterren is daarboven gij weet niet of het eiland aan de aardas is diepe zeeën diepe blauwe zeeën dat het lood zinkt dat het lood zoekt dat het zinkend zoekt en zinkt zoekend zoekend zijn eigen zoeken en al maar door zinkt en al maar…

Een vleermuis aan de nacht hangt niet uw adem aan een vreemde adem zo gij dit beseft het dorp en de mensen nacht'lik huis aan huis één licht - wellicht bij de pastoor - en langs uw weg een late koe In de wig van weg en stroom is van de leegte zo het dorp alsof 't een boot was die maar voor korte tijd op anker ligt Om het staketsel kletst…

Over het bij vlekken zongeplengde dak hangt de beuk zijn loof van dieper rood Raamkozijnen glimmen groen en vatten terracotta bloemenpotten daarin geraniën groeien van het esmeralden blad met doffe kring naar meekraplakken bloemen Op de dijkweide weidt zijn zwijnen een zwijneweider wijl hij op een schelp gebrande aarde okarino speelt De klanken…

Gelijk een oud tuig dat niet meer dienen zou, Doorheen ’t getij van winterkou, Had ik m’n hoop, m’n fiets geborgen, Verbeiend d’eerste Lentemorgen. Want door m’n fiets mag ik verhopen De witte Lente door te lopen, Te rennen, daarom verkies ik niets Als hoopsimbool boven m’n fiets. M’n fiets dat is namiddagdolen Van m’n Lentewitheid, in…

Plant fontein scheut die schiet straal die spat tempeest over alle diepten storm over alle vlakten wilde rozelaars waaien stemmen van elzekoningen bloot Diepste verte verste diepte bloemekelk die schokt in de kelk van bei’ mijn palmen en lief als de madelief Als de klaproos rood o wilde papaver mijn…

O, m'n Music-Hall wieg m'op uw geluiden, Dat ik weer eens de ware wereld buiten Treed; dat ik weer eens wone In illuzie's hogere regionen. Dommel nu m'n eenzaam wezen heen In de ziel die één, hier alleen Kan leven; door haar éénheid De kompleetste innigheid. Dobber, dommel, deint In die éénheid, ziele mijn, Flikker, schitter, schijnt…

Er moeten witte hoeven achter de zoom staan van de blauwe velden langs de maan 's avonds hoort gij aan de verre steenwegen paardehoeven dan hoort gij alles stille waan van verre maanfonteinen zijpelt plots water - gij hoort plots het zijpelen van avondlik water - de paarden drinken haastig en hinniken dan hoort men weer hun draven stalwaarts…

Sophie-Fritz Stuckenberg zu eigen Het meisje dat te Pampelune geboren tans te Honoloeloe woont en in een rode lakkooi gevangen houdt een kobaltblauwe papegaai - zij schilderde hem met Ripolinkoeleuren zoals gezeid de veren blauw de snavel en de poten geel - het meisje van Pampelune te Honoloeloe dat om haar hoge hals heeft een krans van purperen…

Ochtend vroeg hemel klaar er zijn aëro's van alle zijden aëro en nog een aëro lieve lieve aëro puf puf blauw klaprozen in koren staan er zijn nog zovele bloemen blauwe vesten in de velden en er is een rooie rok rood op blauw en blauw op blauw…