Alle inzendingen van Paula Hagenaars

Ik leef, want ik zie de vogels in de lucht een vlinder in de zon fladderend op geuren. Ik leef, want ik zie groen gevulde velden zonnebloemen, die wuiven op golven van de wind. Ik leef, want ik zie mijn tranen en twijfel maar ik sta op, vlieg verder op vleugels van hoop. Ik leef, want ik zie de liefde van mijn leven hier altijd…

Kijkend over de waterlijn luisterend naar de wind die zachtjes zingt. Samen met de meeuwen die zweven met allebei hun vleugels weid gespreid. Ze worden gedragen op golven van de westenwind en omarmd door de zee. Waar ik vind mijn rust als ik luister naar het lied van zee en wind.…

Ongerijmde melancholie door vage nachtgeluiden. De roep van een nachtegaal het zacht ruisen van de wind. Geritsel tussen de struiken als een rustig zacht gefluister. Stilte, tot de nacht zijn taak overdraagt aan de nieuwe dag.…

Wie is er die me zoekt mij uit de verte roept? Maar ik zit verscholen in mijn schuilplaats vol van verborgen woorden. Waar herinneringen van het verleden nog steeds in voortleven. Toch komt het heden dichter naar mij toe. Het raakt me aan, trekt me uit mijn schuilplaats. Laat me dan de woorden spreken die zo lang diep in mij zaten…

Wanneer raakte ik je kwijt kwam er stilte diep in mij de trein van het bestaan raast steeds sneller voort. Heeft geen oog waarom ik jou voorgoed verloor elk station wordt aangedaan steeds blijft hij even staan. Dan zoek ik naar sporen van een weg waar ik vrij zal zijn van de oude pijn die mijn ziel zo heeft verwond.…

Vol liefde leg ik mijn handen weer in jouw geopende handen want niet alles is verloren gegaan. Hoop hoort bij het leven van nu af aan zullen wij ze samen vouwen in een diep eindeloos vertrouwen.…

Langzaam gaat de natuur haar groene kleur verliezen dwarrelend blad wordt over de grens getild van de zomer die langzaam gaat sterven. Door het wonder der natuur. komt er toch weer een nieuw seizoen als licht en schemer elkaar zullen gaan ontmoeten om samen de herfst te begroeten.…

Nevel dat als een gordijn is gevallen over de nacht stilte in een rustig dromen. De aarde is in diepe rust als ze loopt tussen de nevel in gedachten verzonken. In de verte klinkt de echo van de nachtegaal maar er is niets wat ze hoort of ziet ze is door nevel en gedachten omsloten.…

Gedachten in beweging die me laten zweven door de aardse tijdlijn heen als een klein nietig stofdeeltje. Waar de vogels zingen als in een vreugde koor, hun lied gedragen door de wind klanken die mij vergezellen. Naar een nieuw bestaan waar licht en sterren mij ontvangen door licht en warmte omarmd voel ik een eindloos vertrouwen.…

Woorden vormden een zin die was uitgesproken uit bezorgdheid maar verkeerd werd ontvangen en begrepen. Onmacht als de woorden niet goed worden aangevoeld voel nu pijn diep van binnen om die ene goed bedoelde zin.…

Je hebt een nieuwe weg gezocht de goede weg is ook gevonden. Het koste je moeite en kracht maar je hebt het zelf volbracht. In ieder mens zitten er toch diep verborgen krachten. En is er altijd wel een bron waaruit je dan putten kan.…

Stilte hangend blad geritsel in het duister natuur rust in nacht.…

Ik wandel langzaam door het bos, waar ik ben omringd door hoge bomen. Wortels diep verankerd in de grond die bedekt zijn door het groene mos. Hun stammen omsloten met de schors ik hoor ook het ruisen van de wind. Zouden ze mij wat willen vertellen? Ik kan er alleen maar naar gissen. Zijn het verhalen vol van belevenissen van de bomen…

Lopend door de straten van mijn jeugd zoek ik naar de bekende plekjes, die in mijn herinnering nog bestaan. Eens was ik hier met alles zo nauw verbonden, straten de kerk het plein het park, waar ik voor het eerst werd gekust. Maar ach, ik kan het niet meer vinden de kerk is weg, het park lijkt nu zo klein de school met het plein, is alles…

Ik zag een grote regenboog in de allermooiste kleuren. Dansend op de zachte wind na een zwoele zomerregen. Genietend zat ik te kijken met de handen in mijn schoot. Vol van stille verwondering door dit hele kleine wonder.…

Wat is stilte geen enkel geluid alles stil om je heen. Tot ik haar hoorde en begreep dat je ook stilte kan horen.…

Hoe is het toch zover gekomen jouw gedachten, gevangen in een spinsel vol verwarring. Woorden die je niet bereiken je sluit gevoelens buiten angsten houden jou in je macht. Laat me je toch helpen keer je niet van me af pak mijn hand, voel de kracht.…

Kindje in wording groeiend in je mama's buik jij bent ons kleinkind.…

Mijn handen, die horen bij mij zonder ben ik niet compleet. Handen, waarmee ik als baby heb geleerd ze te gebruiken. Waar ik als kind mee speelde er ook mee leerde schrijven. Mijn handen, die hebben leren werken ook kunnen troosten en strelen. Mijn handen, waarachter ik mijn tranen en verdriet kan verbergen. Met die handen, heb…

Als de schaduw het water om mij heen doet verkleuren in grauw en grijs. Gedachten, in een spiegelbeeld verdrinken, mijn mond geen woorden kunnen spreken. Mijn ogen het beeld wat ik zoek niet kunnen vinden, tot dan, zal ik verder zoeken Als de schaduw verdwijnt het water weer helder kleurt zal ik mijn gedachten verwoorden.…

De storm is voorbij op de grond ligt een vlinder de vleugels gescheurd.…

Ze vloog naar me toe streek neer zomaar op mijn hand even scheen de zon.…

Als je huilt om een bloem, die in de knop is geknakt. Om een liefde die niet kon en mocht ontluiken. Een hart, dat niet werd verstaan je in het donker liet staan. Zal je toch eens weer horen dat de vogels buiten fluiten. Dan stap je uit de schaduw om in de zon, verder te gaan.…

In de zonneschijn fladdert vrolijk een vlinder op de zomerwind.…

Geurende rozen daarvan kan ik nog blozen als jij me ze schenkt.…

Kan ik nog, laten zien genegenheid en vriendschap. Kan ik nog, woorden vinden, die ik graag zou willen zeggen. Kan ik nog, dragen in mijn hart, liefde dat warme gevoel. Kan ik nog, letters schrijven, woorden die zinnen vormen. Ja ik kan, nog schrijven, om mijn gevoelens in poëzie te verwoorden.…

Meeuw, met je vleugels allebei zo wijd gespreid. Je vliegt, over de rimpels van de grote zilveren zee. Gedragen, door de wind op weg naar de horizon.…

Stilte, hangend blad landschap, door een zachte wind omvat. Ritselend blad, als een zacht gefluister,hier in het duister. Kijk, voel ontroering als de natuur rust in de nacht.…

Vlinder, jij die fladdert zo vrolijk op de golven van de zomerwind. Zo broos en breekbaar je vleugels gespreid, met de allermooiste kleuren. Vlinder, jij zo dansend in je korte levensdagen, brengt tederheid in mij naar boven.…

Stilte, even een snel bewegen geen enkele blik van emotie zie je in zijn ogen. Hij staart in de verte, zonder werkelijk te zien zoals, een schim zonder enig gevoel.…