Alle inzendingen van Pieter

De nog kale takken van mijn tuineik hebben al een lichtgroene floers, schijngroen in de vroege ochtendzon. Een van de takken buigt zich om. Bezeten als ze is door een gevederd trotspakketje, de zanglijster. Het snaveltje opent zich en laat een roze wriemel een trillend geluid voortbrengen, de lucht wordt gevuld met de eerste noten van lentebeloftes…

benoem me eens je heftig verdriet of vertel hoe je hete tranen voelen stamel me snikkend over je machteloosheid zeg zoekend de woorden die je tekort komt praat tegen me, over jouw leed en smart ik wil zoveel mogelijk van je horen en weten... Maar helpt mijn luisteren en meegevoel mijn aandacht en mijn troostend woord mijn aanwezigheid of geschreven…

Zachte tonen raken mijn verdoofde hart snaarigheid langs een prinsessenhals noten die verdwalen in een melodie zoekend naar een apotheosisch eind ritmisch gebonden aan muzikale wetten de basis basgeluiden gedwongen door de snaredrum te volgen naar het eind snikkend de geblazen C-harmonica als een wispelturig kind eigenwijzig huppelend over…

topduinend sta ik windvangend te kijken schipgestrand ligt daar een stalen kolos Scheepsbel klanken als een droevige roep S.O.S. wie redt mij toch, wie trekt me vlot een zeemeeuw kantelt scheef in mijn oogblik zijn schreeuw van sarcasme, windgedragen lijkt een triomfantelijke uiting van vogelvrijheid Kijk, ik vlieg, ‘k kan gaan waar ik wil…

m’n stijve ouwe lijf wil niet vandaag opstaan een ramp, krakend bed, botten, nek, vingers, wat een herrie wazige ogen, droge mond en neus gescheurde lippen, haar in de war gortdroge huig, piepende stembanden strompelend op diabetesvoeten naar badkamer, plas doen naast de pot wiebelende knieën, straks maar schoon maken, koffiepoeder op de grond…

Langzaam herstellend van wilde feesten en de doedelzak aanblik van de wereld. Half languit op de bank liggend, lezend... mijn boek, welke zich al enige keren van m’n hand heeft verplaatst naar de vloer door een steeds weer opdoemende slaapattack, kan me niet méér bekoren dan een slappe appelflap die ik zie liggen onder de vitrinekast, bestoven…

één bord minder op het damast één kristallen wijnglas is ongevuld één bestekset blijft in de doos één zilveren servetring blijft leeg één pakketje minder onder de boom één kerstwens blijft onuitgesproken één kerstlied wordt niet gezongen één “zalige kerst lieverd” mist er Dit zal vanaf nu elk jaar weer één groot gemis zijn aan de volle dis…

Scheefhangend de oude treurende wilg overhangend zijn kale takken de ijssloot. Zachtjes bewegen de slierende vruchtdragers in de frisse winterwind als stijve dikke haren. Eronder glibberglijden de eenden naar het door kinderwanten in het wak gegooide in hapklare blokjes gesneden brood. Het ijsgat, opengehouden door de bewegingen van ganzen,…

Vanmorgen achterop de fiets van ma naar school gebracht, ik durf niet echt volgens haar is het feest vandaag,… jaja Sinterklaas komt zegt ze, en ook zijn knecht… ‘t Paard staat bij de zandbak erg groot te zijn bij hem staat zwarte Piet met z’n enge ogenwit onder zijn staart liggen keutels op ons plein neergelegd op het plekje waar ik bijna…

Voorzichtig loop ik over het uitgesleten paadje ik hou je stevig vast, met beide handen de warmte van mijn leven dringt tot je door mijn hart bonst, de spanning vecht met mijn hart vol liefde en het verlangen je los te laten Je los te laten juist hier waar je zo graag was bij deze boom, dit veld, dit watertje.. deze plek De rust geeft me een…

Daar lig je dan weer rollend hulpeloos op ons bed je huilt van krampende pijn die rottige zwarte migraine heeft je weer eens te grazen ik voel me zo machteloos ik kan niet veel voor je doen ‘k Wilde dat ik je kon verlossen van die smerige duivelse kwaal als ik met je hoofd kon ruilen dan deed ik het, direct, subiet al komt van ruilen vaak…

krijtwitte strepen vervagend in de lucht hoge sluiers van condens zoeken zonlicht maar worden verdreven door hun eigen fragiliteit verwaaid in de hemelwinden. De zwarte V-vorm van een vogel zweeft hoog, draaiend, gelijk Icarus naar de zon M’n ademdamp drijft zachtjes omhoog langs de boomstam in mijn leunende rug tussen de kalende goudbebladerde…

Stille wateren golven tegen het zand ik staar over de rimpels, zongeglanst trachtend je gezicht te ontdekken in de rollende baren op het strand …laten lijnen van schuim de contouren achter van vergeten en verlaten gedachten over de kracht van liefde verzonken als een oud fregat op de bodem van mijn hart. Eenzame lege schelpen als gebroken…

zie de bomen in het bos allemaal hetzelfde maar toch uniek als je de wegen en de pijlen ziet kijk dan, kijk dan elk takje en elk wormpje verdwalen als duistere demonen en jij ziet de pijlen als één van de goede welke richting ga je op? goed en slecht bestaat niet een keuze is de oorzaak luister naar de wind die suist en de maan staart…

Laat me maar eventjes met rust ik ben er even niet ben de weg een beetje kwijt ‘k heb wat verdriet te veel dingen zijn even teveel allemaal tegelijk te verwerken dat kan ik nu even net niet aan dus laat me maar even even niet tegen me praten het komt allemaal wel weer ’t duurt even een poosje, maar dan is de wereld weer een mooie plek om…

Hippend geluk over het gemaaide gras het oude lijsterjong wurmzoekend, heeft alleen kraalogenblikken voor kruipglijdende bewegingen in het groen. Gadegeslagen vanaf een lage tak zit een brutaal eekhoorntje handig een beukennootje met knaaggraagte te verorberen. Een zwoele windvlaag wappert door de pas opgehangen witte lakens aan de lijn. Het…

Jouw borst in mijn hand verbergt niet de hartenklop ’t is een van vol en krachtig pompende liefde als je dichterkruipt tegen mijn lijf, warmtezoekend tegen de herfstwind en regenvlaag aan het slaapkamerraam Knusse knuffelheid zoekt lippen om nog intenser in elkaar te zoeken naar hartstocht… langzaam verwordend in haarwoelend en zwaarademende…

Oh zuiderdiep, met je rijen bomen langs het uitgegraven veenkanaal de waterkant uitnodigend dromend over vergane tijden, in ’n oud verhaal liggend achterover, warme hand in hand kriebelgras in m’n ongewassen groezelnek ‘t lage zonlicht schuinschijnsel over ’t land acrobatisch gierend de zwaluwtjes als gek… jouw blauwe vijvers kijken door me…

Ik zit weer even op het hek van mijn jeugd wiebelend op een groen betonnen paaltje ertussen de witte planken, de verbindingen tussen de fundamenten van een grens die weemoed en heimwee omsluit. Daar kom jij, met je witblonde haren…., zomergejurkt en lachend naar mij loop je langs, ik val van geluk bijna van mijn stoere houding, mijn gespeeld…

Ik zit op mijn knieën, ‘k hou me vast aan de stenen rand die jouw laatste bed omlijst. Wit grint glimmert in het zonflikkerend licht, door het gebladerte van de witte kastanje sporadisch doorgelaten. Mijn tranen van krampende eenzaamheid druppen, ze maken tijdelijke vlekjes op het grijze marmer. Ik probeer met je te praten, maar mijn keel stokt…

…Je bent wat vergeten, je had nog zoveel te doen nog zoveel te vragen, nog zoveel willen weten zoveel liefde te geven, zoveel wijsheden te spreken zoveel te genieten, nog zoveel te houden van zoveel te lachen, zoveel te huilen, zoveel te zien zoveel troost te geven, zoveel leed te verzachten zoveel natuur te beleven, zoveel tochten te maken zoveel…

juichend ochtendgezang uit volle borst lijsterliefde voor m’n slaapkamerraam half vijf, oostelijk schemerschijn weer een triller uit ‘t volle vogelborstje mijn hart vult zich met voorspoedgevoel goed nieuwsdag, ik weet het zeker zij zingt het, ik geloof haar meteen stil achteroverliggend, ogen dicht warm geluk stromend door mijn lijf ze komt…

De witte vitrage bolt lichtjes op door de zucht van een zwoele ademtocht. Een zonnestraal lukt het om over je gezicht te kruipen en je neus krult een beetje op door deze kriebelwarme inbreuk op je ochtendsluimer. Vlak daarna begint het langzame ontwaken De morgenstond is voor mij een sprookje Te mogen zien hoe je langzaam wakkert en je…

De wielen draaien door als de raders in mijn hoofd Een file van gedachten die mijn motor doet stotteren Met spiegels kijk ik terug naar wat ik achter laat Meestal niet veel goeds enkel roet Kijk niet enkel achteruit Maar kijk ook eens voorruit Anders zie je niets mis je kansen Tot de motor zijn laatste adem blaast…

Granietgrimmige gezichten staren naar vuurvliegen van staal die levens doden naarstig bijeen gezochte moed stroomt door jagende bloedvaten en aders weggedoken achter summiere dekkingen op het avondplein der overwinningen. Dit is maar een waarschuwingsactie dus er is geen gevaar te duchten van de in onschuld gewassen soldaten des dictators…

Niemand is perfect Zeker ik niet misschien hij misschien zij Misschien ben jij Perfect voor mij Maar nooit Zijn wij…

Als ik aan je denk dan is er bovenal het strand Het meisje van zo zeventien Een rode zakdoek en een wenk Haar voeten in de branding Die komt en gaat en drijft Het natte zand is alles wat er over blijft Je blonde haar weerspiegelt in het water Tot het later voorgoed in mijn ziel boven drijft Het is of mijn gedachten voor altijd…

hooghartig paardparaderend op hoge poten, gehakt in stiletto’s de renbaan is van de hoedjes en schreeuwlelijke kleurenkleren geaffecteerd gelach en gekakel doen hoge herenhoeden wiebelen jacquets met gespleten rugpanden dubbele onderkinnen, whiskygeur gemaakte vriendschappelijkheid goed voor later, verstikkende chokers schouderslaand amicaal…

Flesseblond gekleurd haar grenzend boven volgespoten dikke wenkbrauwen. Grote ogen bezijden een strakneus die opduikt over te vette lippen die een stijve mond doen grijnzen zonder echte lach. Opgeblazen borsten als individuele torens hard als graniet staan boven een platgeslagen buiknavelgat, daaronder dikbillen en uitgezogen dijen, en als…

Ergens wist ik het wel, al die tijd ik bén geen god in het diepst.. geen bijzonder iemand, nooit heb ik de wereld verbijsterd… heb altijd oude vrouwen hun eigen takkenbossen laten sjouwen noch mensen van een wisse dood gered altijd vriendelijk, maar net op het randje beter wetend, tegen beter weten in schouderophalend, niets aan’t handje maar…