De schier open vlakte ligt voor me.
Een sereen landschap
waarin twee schitterende meren,
als ogen,
mijn ziel trachten te doorgronden.
De vreedzame reflectie
van haar warme straling
verzacht haar contouren
tot een uitnodiging
haar te betreden.
Twijfelend neem ik het in me op.
waar haar openheid
me nood
voel ik de broosheid
van haar…
Het hart is leeg.
Het gevoel verschuilt zich
achter de rietzoom
van een oeverloze vijver
waarvan het oppervlak
even accentloos is
als de weerspiegelde lucht.
Niets verraadt enige emotie
anders dan de kilheid
van een ingetreden winter.
En vanuit het gevoelloos zijn
treedt een rust naar voren
die de verlatenheid
van het landschap…
Kijkend,
over de schouder,
zie ik m'n wereld
door een lens
van traanvocht heen.
Vechtend,
tegen spoed
wil ik vertragen
om even stil te staan,
ik alleen.
Traag,
m'n hoofd
terug draaiend
richt mijn blik zich
voor me uit.
De toekomst
vangend
in 't verleden
loop ik achterwaarts
vooruit.…