Alle inzendingen van Plaza

Het is donker Slechts hier en daar een licht Het einde van een lange nacht nog niet in zicht...…

Soms verlies ik me in dromen Wensen, gedachten die zo maar boven komen Dingen waar ik te zwaar aan til Vraag me af of ik ze werkelijk wil Ga ik te rade bij mijn verstand, dan wijs ik de meeste van de hand Van wat me dan nog rest, hoop ik het best…

Het is avond... de dag is rond. Het is dan goed voor jezelf na te gaan wat beter kan voortaan. Dit is goed; Dat was verkeerd. Hopelijk weer wat geleerd!…

Ze flaneert, op mannenjacht Haar borsten deinen zacht Lippen en nagels schreeuwend rood, het middel bloot En boven fraaie benen op hoge hak, het bewegen van haar billen 'Welke man zou mij niet willen?'…

Ze staat voor de spiegel en is bloot Streelt haar borsten, de tepels groot Een hand daalt af naar het krullend haar Bevingert haar clitoris zacht en verliest zich in de nacht…

Teder streelt hij haar geslacht, waarbij ze zachtjes lacht Hij kijkt naar haar gezicht, een warme blik op hem gericht Dan de ultieme daad en, voorafgegaan door haar schel gegil, het lozen van zijn zaad…

Naakt ligt ze op bed Beelden van zo doen ze 'het' Wild jaagt de adem door haar heen Ze heeft gevoel van kop tot teen Haar film houdt gelijke tred Begeleid door het kraken van het bed Plots ontsnapt als aan een ballon de lucht Ze eindigt met een diepe zucht…

Bij mijn liefkozen sluit je je ogen Je droomt heel stil Voorlopig is dit alles wat je wil Bij het ontwaken, waarbij onze vingertoppen elkaar raken, fluister je dan zacht: 'Ik verlang naar een nieuwe nacht Een nacht gemaakt voor ons beiden Niets en niemand kan ons scheiden'…

Stapels foto's uit een ver verleden Iets tastbaars in het heden Een foto van een prachtig strand De kinderen spelend in het zand Aan de achterkant, de inkt verbleekt, in zijn vrouw haar prachtige hand, een beschrijving van het land Dan een foto van haar graf Van de vrouw die hem haar beste krachten gaf Zacht streelde hij met handen bedekt…

Onze voorouders zeiden het al: de wereld is een tranendal Niets geleerd; veel gaat verkeerd Men zegt wel ernaar te streven in vrede met elkaar te leven Maar het enige dat telt, is het kille geld…

Vergeet niet te leven, het duurt maar even Een vaak gehoorde raad Want aan het einde van ons kronkelend pad, wacht ons slechts een donker gat Het slijk van onze aarde is dan van geen enkele waarde Toch maakt de mens zich druk Denkt dat geluk is roem en geld Voor hem het enige dat telt…

Een leerling weer eens teruggefloten Uit agressie zijn leraar doodgeschoten Nieuws voor televisie, radio en krant Afschuw in het hele land Een grote leegte blijft achter op school, in raadszaal, zijn huis Voor zijn vrouw, zijn dochters, niet meer hetzelfde thuis…

Wreed werd ze weggerukt van de aard Daarna verbrand Werd dan ook niet opgebaard Verbijsterd lees ik dit artikel in de krant Ontroerd leg ik ze aan de kant Flarden van beelden dienen zich aan Het einde van een jong bestaan...…

Uit het donker van de nacht een kleurenpracht... Een gloed die mij verwarmt Een arm die mij omarmt Dan een gezicht Een warme blik op mij gericht Heel even maar Dan lost weer alles op Naar waar?…

Ze gaat naar het strand en vlijt zich neer in het zand Voelt de strelingen door de wind, en onttrokken aan het gezicht spreidt ze haar benen licht De wind beroert nu haar geslacht; ze kreunt daarbij onhoorbaar zacht…

De tijd lijkt stil te staan Geen geluiden die komen en gaan Toch bedrijvigheid alom Slechts mijn wereld die blijft stom Weer zijn enkele uren verstreken Nee, zelfs dagen, weken...…

Hol klinken mijn voetstappen door de nacht Geen mens die op mij wacht Niemand bij mij aan mijn zij die het monotone ritme kan doorbreken Geen stem die mij begeleidt door de tijd, heel even...…

Gevoel kan zijn verlangen, pijn... Gevoel ongrijpbaar... Nu eens contra ratio, dan weer één met haar…

Dan kijk ik weer naar de lucht en slaak maar weer een diepe zucht Ik ben het middelpunt van zo wijd mijn blik mij gunt Het is leeg en stil, een ingehouden gil...…

Gebeurtenis en tijd door elkaar Nu eens veraf, dan dichtbij Niets op een rij Alles door elkaar Almaar...…

Het is donker Slechts hier en daar een licht Het einde van een lange nacht nog niet in zicht...…

Hier staat mijn geboortehuis... mijn thuis de eerste jaren van mijn leven Het lijkt maar even En toch... die herinnering gaat nooit verloren Mijn moeders stem, die blijf ik horen…