Doek 2
gedicht
is het toen langzaam gaan vallen, het doek
of leerde het schrift dat het altijd al viel
niet tussen ons en het dierbare land
van wilgen, rivieren, rennende hazen
maar in de leegten van de letters zelf
het stuifsel dat het universum is
dat ons dichtte, bij het scheiden dwong
alleen te zeggen wat nog zichtbaar is:
de straathoek die ons…