Alle inzendingen van René de Clercq

Hoe zacht der klokken klagen, Uitzindrend op mijn hert! Het sneeuwt op donkre smert. En vromen hoor ik vragen, Terwijl de dag komt dagen, Wat groots geboren werd. Gebogen mensen rijzen En zien elkander aan. Voorbij de bloedige waan! De volkren zijn te prijzen Waar Koningen en Wijzen Langs witte wegen gaan. O gij, die recht en rede Begeert…

Hoogopstrevende zonneblom, Uw sterke stralenschijven Wendt gij naar de hemel om, Weet zon en bloem te blijven. Zonneblom in zonneschijn, Zal mijn ziel ooit anders zijn?…

Gij hieldt mijn hoofd in uw handen En kustet mij de mond. Ik zag uw ogen branden, En zwijgend vroeg ik u wat zwijgend gij verstond. Wat kan ik meer nog geven Dan wat ik lang reeds gaf? Zoen weg ons koortsig leven, Dat saam wij dalen in de koelte van het graf. Ik zag uw ogen branden. Mij docht, gij waart de Dood. Ik hield u met bei mijn…

Bloed ziedt in mijn lied. De vlam is luid. Mijn hart brandt uit. Is mijn eeuwig het eeuwig niet? Mocht mijn eeuwig het eeuwig zijn, Liefde, om uw lamp te voeden, wil ik eindeloos verbloeden in zuivre pijn.…

Daar komt de Lente: Ze spreidt algauw Haar hoge tente Van licht en blauw! De velden laaien In zonnegloei; De weiden waaien Vol bloemenbloei! Het beekje huppelt Zo vlug en fris; En zilver druppelt Van bies en lis. De bomen strekken Hun armen uit. De wilgen lekken, De berk loopt uit. Al! takken, twijgen, Al wierookwerk! De leeuweriks…

Aan 't kussenvleesje, pappig-week en warme, lijmt zich in 't lang de lieve wang, en moeder strijkt, met malsgebogen arme, het gazig lichte rokje dicht. En: „Venteke, waar zit-je met uw voetjes? Het steekt entwaar een teentje daar! Gij zatterikske, zeeveraarke, zoetjes! ... Och, kijk 'ne keer, 't 'en kan niet meer."…

Moeder zit te driegen Aan een mantelzoom. Zusje moet nu wiegen: Zoeteke, slaap en droom. Broederke, broederke mijn, Laat mij uw moederke zijn. Dekken zal u zusje, Ligt ge blootgewoeld; Kussen met een kusje Dat ge bijna niet voelt. Broederke, broederke mijn, Laat mij uw moederke zijn! Moet ge mee naar schole, Dwars door weer en wind,…

Bezem uit! 't Is kermis! Knechten, meiden, vrouwen, mans, heel de bonte zwerm is lustig aan de dans. Een ander groep aan tafel eet vis en worst en wafel. Oudwijfje schinkt, oudventje drinkt, oudliedje deunt en klinkt: Ha! Niets zo leutig-fraai en fris als bezemboerenkerremis! Niets zo leutig-fraai en fris als 't Vlaamse leven is! Zonder…

Scheiden valt hard voor wie zo teer beminnen. Naar buiten straalt de vreugd. De smart dringt reeds naar binnen. Scheiden valt hard; doch alle, alle dagen, zal ik het bloeien van uw hart in 't mijne dragen. Scheiden valt hard. Mijn lieve, laat u troosten: al is de nacht vervaarlijk zwart, eens licht het Oosten…

Als heemlen blauw en heuvlen groen en de aarde spruit uit pracht van bomen, dan voel ik met zijn wilde zoen de sterke zomer komen. Dan staat mijn liefste voor de heg, hoort blijde slag en tierelieren, en al wat winters gooit ze weg in lucht van eglantieren. Om scherpe torens waait de wind, vol hoog verlangen, wonder hopen. Schouw op, mijn…

Hoort gij de eik, o blode bomen? Hij ruist daar, zwaar en zwart! Hij droomt zijn donkere dromen, de boom van mijn hart! Zijn stam is rond, zijn kruin nog ronder, zijn schors is ruw en hard. Hij plooit noch boven noch onder, de boom van mijn hart! Waai stout, mijn eik, alover 't blode, uw hoge vreugd en smart, gij levende onder de dode,…

Vlokken, vlokken, vlokken, gesteven schuim, met scheuten en schokken door 't ruim! Ze zakken bij pakken, en, als er wind in zit, waaien ze, waaien ze, draaien ze, draaien ze, - de lucht is donker van wit. Eenbarelijk buien! De grond wordt zat; en dikker kleven de kuien wat. Ze leven, die losse wittigheên! Ze wervelweven, ondereen,…

Kom niet onder hoge bomen, die klein zijt en niet groeien kunt, wie alleen een haastig dromen een ontrouw denken is gegund. Zo wie loopt op losse voeten heeft lichte last van hart en hoofd. Taaigewrongen wortlen moeten hem binden die in kracht gelooft. Zie, de bomen ruisen, leven, slaan streng hun zware schoonheid uit. Blijf…

Zal ik zingen voor mijn wijn Zal ik zingen voor mijn wijn? Zal ik lachen, zal ik denken? Zal ik drinken maar en schenken? Zal ik eenzaam vrolijk zijn? Die mij haten, honen, krenken, willen mij met edik drenken. Zal ik treuren vóór mijn wijn? Zie, zovele vreugden wenken. Ria mijn, aan u te denken jaagt de Schelde door de Rijn. Dromen…

Waar mens de mense wolf is, Waar volk de volke vee; Waar, huilend, wie maar golf is, Wil schuimen boven zee; Daar perst men paarl uit traan en bloed, Heet zwakheid kracht, en lafheid moed, En wie een hals drukt met de voet. Nékplooit gedwee! Moet eerlijk altijd arm zijn? En machtig altijd slecht? Vijandig hoofd op arm zijn, En 't leven…

Ik kan u niet vergeten, Mijn simpel landekijn, Bij mensen die veel weten, Veel hebben en veel zijn. Ik heb u nooit verloren Uit de ogen van mijn ziel, Mijn dorpke en mijn toren En vaders zingend wiel. Dat zingend wiel van vader, Het bracht, met staag geruis, De rijke avond nader En 't bruine brood in huis. Draait door mijn zang bij…

Witte zon op zee en zeilen. 't Water ruist en meeuwen keilen. Gevleugeld schuim, de baar onttrokken, vliegen ze in 't ruim, en vlokken. Een tuimelvlucht! Als zwaluwen zere, en zonder gerucht, van boven naar onder, van onder naar boven tot tegen de lucht; dan, zakkende, zwakkende, zwenk op zwenk, in een wenk in 't zicht,…

Sluit niet tegen uw geweten, om de macht een slecht verbond. Die uit elke teil kan eten, is een echte hond. Die naast elke knie kan knielen, heeft een slavenaard. Slechts een volk van hoge zielen is der vrijheid gaven waard.…

Vaak bij dage schuift een droom nacht en woud vóor mijn gezicht. Wij gaan saam, van boom tot boom, door een troebel licht. Droef zo droef breekt soms de maan door het zilverig wolkenvlies, dat ik u verloren waan, eer ik u verlies.…

In reke, langs de beke, en lijk bijeengevlucht, vol schamelheid en schaamte, geraamte bij geraamte, de bomen in de schemerlucht. Hoog rijzen ze in hun rildheid, die reuzen, bronzig-bruin, en steken, vol gestildheid, lijk stommen, kruin bij kruin. Hun brede voeten duiken ze in het boordevolle bed der beeweggaande wateren, die…

In gouden avond enden niet alle gouden dagen. 't Valt zwaar, om zonder schenden Geluk te dragen. Geluk!.... Wie daarop roemen, het allerbrooste en teerste!.... Ach, volle bloesembloemen vallen het eerste.…

Aarde is zo schoon. Eeuwige frisheid waait uit gras en dauw en lover. Elke vogel slaat een eigen toon door 't zwellend ruim. De leeuwerik spant de kroon. Aarde is zo schoon, zo schoon. De hemel ziet haar aan en buigt met wolken er over. Van vreugde alle harten slaan een juichgeluid. De dichter spant de kroon. Aarde is zo schoon,…

Mijn moeder was een heilige vrouw - o daar ligt blijdschap in die rouw - mijn moeder was heilig, en rein, en zoet als de melk van haar borst... O mijn moeder was goed! En schoon, schoon oud! Niet één groef in haar wang, haar ogen al ziel en haar woorden al zang! Gij hoordet, gij zaagt haar, en vroegt, mijn vriend: ach, jongen, waar hebt gij…

Ruisch uit de hemel van mijn peizen, Zingende gouden pracht, Over de aardse vreugdpaleizen Van een verhoogd geslacht. Twijfel, deemoed en zorgen Scheuren voor zon als grauw gewolk, En mijn dag verstrekt een morgen Aan een trotser volk.…

Benoorden de Moerdijk Daar kan men niet bewonderen, Daar trapt men de dichter, daar hoont men de held. Benoorden de Moerdijk Daar zitten de tobbers, al welgesteld, In tuin en kantoor zich af te zonderen, En tellen geld. Benoorden de Moerdijk Daar wonen de sufste rijken, Ze noemen zich vrij, of roemen zich vroom. Benoorden de Moerdijk Daar…

Alaba! alaba! Blesse, Blare, kalf en koe, voort, te gare, toe! Alaba! alaba! warme wachten stal en stro. Van de grachten, roô! Alaba! alaba! braver, braver,... rep-je nu, uit de klaver, hu! Alaba! alaba! Sterre, u slaat er 't kalf te zwaar; 'k zie 't, ge gaat er naar. Alaba! alaba! Lies wacht…

Niet iedereen kan heiden zijn. Daartoe hoort kracht en moed; een vast geloof in zon en wijn, en blijde lust in ’t bloed. Niet iedereen voelt zijn verlangst voldaan op aardes schoot, schrijdt door het leven zonder angst, en zonder klacht ten dood. De aardeling heeft aarde schier Te moederlijk verwend. De heiden leef zijn leven hier in…

Kom niet onder hoge bomen, die klein zijt en niet groeien kunt, wie alleen een haastig dromen een ontrouw denken is gegund. Zo wie loopt op losse voeten heeft lichte last van hart en hoofd. Taaigewrongen wortlen moeten hem binden die in kracht gelooft. Zie, de bomen ruisen, leven, slaan streng hun zware schoonheid uit. Blijf daar…

Trouwe, grauwe dood, schaduw van het leven, die 'k purperzacht zie beven om zonnegoud en rood. Gij legt om vurige lijnen een donkerkoel gevloei; gij zijt de vrucht van elke bloei, de kroon der pijnen. Zacht voel ik u als nacht, als aarde die zal dekken, een moeder die me in sluimer lacht en niet mag wekken.…

Gelijk een daske zijt ge dik, Gelijk een kwartelke van kwik, Gelijk een moorke soms zo zwart, Mijn kleen, kleen dochterke, mijn hart! Maar nu gewassen je daar zit, Daar is geen engelke zo wit, Daar is geen lammeke zo zoet, Mijn kleen, kleen dochterke, mijn bloed! Ik hef je op de okselkes omhoog, Ik zie een sterreke in elk oog, En voor…