Alle inzendingen van Richard

Ik kan Opnieuw beginnen Maar Ik kan niet Van mezelf winnen Kan ik wel Van mezelf verliezen Want dat Kan ik zelf Wel kiezen…

Je mag me ontwijken Je mag me vergelijken Maar Ik wil nu Naar mezelf Kunnen kijken Want Ik wil van mezelf Leren houden Dat kan ik nog niet onderbouwen Ik mis nog DAT stukje zelfvertrouwen…

Is Nederland net reclame En schept dat dan een typisch beeld Want Weet jij wel Wat Er echt speelt Soms moet ik erkennen Dat ik liever Met gedachtes blijf rennen Maar in dit land Is er een verband Maar Wat is er nou Eigenlijk echt aan de hand Want niet elke Man Of elke Vrouw Is wit of blauw Maar ook niet Krom of Recht Heb ik dan…

Ik weet niet waarom Ik huil vandaag Maar ik weet wel waarom Ik schuil vandaag Want ik wil me verstoppen Maar dat kan toch niet kloppen Maar ik wil het echt vergeten Ik wil het even niet weten Ik zoek alleen Maar ik weet echt niet waar Dan voelt dat maar raar Laat me dan ook echt De oplossing zoeken In allerlei boeken En dan Mag je me…

16-6-2014 Ieder mens heeft wel wat te wensen Maar Waar stel jij je grenzen Ik ben soms dwars Ik ben soms brutaal Noem het boos Noem het dom Ik vind dat niet krom Ik ben dan gewoon ik Precies dat getik Op de tafel van mijn eigen leven Soms is een grens ook jouw eigen gegeven Ik kan hiermee leven Ik kan hier zelfs over dichten Want ik…

Zoveel gedachten Maar is dat het wachten waard Want wat is mijn aard Want wat is mijn beleving Is dat een ingeving Of is dat structureel Of is dat juist mijn eigen geheel…

Ik kan niet alles bepalen Maar soms wil ik wel verdwalen Door te dichten Kan ik mezelf uiten En daardoor breng ik mezelf naar buiten Ik kan niet alles besluiten Soms frustreert dat wel Maar mijn leven is géén spel Vroeger dacht ik van wel Dat kwam mede door het gokken Ik bleef alles maar opkroppen Nu heb ik dat achter me gelaten En kan ik…

Waarom denken mensen in hokjes? Ik stop mijn geld toch ook niet meer in sokjes Ieder mens is wat ie is Of hij of zij Nou zwart of wit is Je moet géén onderscheid maken Want ik ben ik En jij bent jij Hopelijk leert de toekomst eindelijk van mij…

Ieder persoon kan En wil wat doen Noem het een visioen Noem het situaties belichten Ik Noem het Dichten…

willem alexander is nu koning is dat nu een beloning ? of moet je dat anders zien misschien zullen we dit pas over een tiental jaren weten of zijn we dit dan alweer vergeten het is maar net hoe je dit wilt bekijken een koningin kun je niet met een koning vergelijken…

vrijdagmorgen zonder zorgen wil jij die met me delen dan ga ik jou verhalen vertellen ik kan ze bijna spellen wil jij ze weten dan zul je ze niet meer vergeten…

Ik uit mij super graag op papier En doe dit met veel plezier Anderen mogen dit lezen En het zo mee beleven Ik kan met woorden en zinnen Elke keer weer een gedicht verzinnen…

3-12-2012 Soms ben ik losbandig Soms ben ik onhandig Maar zo voel ik mij dan wel Ik speel géén spel Nu ben ik op zoek naar een vrouw Misschien wel naar jou Die mij wil laten voelen Dat ze mijn liefde kan laten bloeien En er zo iets tussen ons kan groeien Ik wil je dit laten weten Dat je het nooit meer zal vergeten Mijn grote liefde hoop…

Dit is mijn moment Mijn kans Nee, ik kom niet langs Ik pak het moment met beide handen aan Laat alle stress aan Heerlijk schijnen Eerlijk zullen mijn eigen zorgen verdwijnen Ze noemen mij brutaal Hoezo spreek ik niet jouw taal Ik schrijf precies op Wat ik wil zeggen Nee, dat hoef ik niet uit te leggen Opschrijven van mijn eigen gedachten…

De bot, die berst; de bij, die zoemt, de wind, die zotheid gaat vertellen: wat men kortweg de lente noemt en de aarde komt op stelten stellen; dat klotst nu alles door mijn kop, en 'k stak er wel een pluimken op, als ik maar niet zo deftig was, zo stijf in mijn geklede jas. Als ik de band maar los kon knopen, nam ik u allen dubbelthope…

soms is het donker, zoveel sterker dan het licht. Vlinder vliegt even niet. Merlijn tovert even niet. De kleine blonde, is dood. bloemen zullen zich mettertijd, weer ontbloten aan de zon, harten worden weer verwarmd, door herinneringen los van de tijd. de vlinder zal weer vliegen. de tovenaar zal weer toveren. De kleine blonde,…

Waar is mijn dorp gebleven Mijn lief, verdwenen In stenen Waar ben je gebleven Met je kanalen, heide en venen In de vooruitgang voorgoed verdwenen Of ben ik niet jou maar jij mij verloren Stilstaand uit het zicht verdwenen Achterblijvend in het verleden In stilstand alles verloren…

Zonsondergang, in dit vreemde land. De grond rookt. Lichtsporen doorklieven het donker, als heldere sterren. Nachtelijke gang, door dit vreemde land. Het spookt. Geen licht in het donker, zoekend onder de sterren. Nooit meer zonsopgang, wrang smaakt dit vreemde land. Bloed dood. Voor altijd donker, onderweg naar de sterren. De laatste…

hoorde je de man naast je op een terras niet zeggen oude vriendin is weg en nieuwe vriendin is ook al weg niet dat ze weg zijn van de nagalm van krachtwoorden die hun bedriegerij ontbinden, van hun verstrekkers van omcirkelende intimiteit, van begoocheling rond gevoelens waarover de uitspraken aankomen als zweepslagen weg zijn ze, losgelaten…

In een kleine kamer, Voorzien van een bed en een stoel, Woont een oude zieke man Met maar weinig gevoel. Gevoelens zijn er wel, De gevoelens van pijn en verdriet. De oude man woont er, Gaat gebukt onder verdriet. Verdriet vanwege alles Wat zo snel was gebeurd. Iedereen is weg, Alles zwart gekleurd. De kleur in zijn leven, Was plots…

Het heden, vandaag, een dag van de week, Een dag die zoals alle andere dagen leek. Opstaan, eten en hard aan de slag, Gelukkig dat je het allemaal mag. Je baalt en zucht want het is allemaal wat, De baas buldert erop los en je bent het zat. Ga toch werken ondankbare hond, De kwetsende woorden vliegen in het rond. Versuft schrik je wakker…

Zal als geen tijd meer is gebleven En het meest wel is gezegd Het diepst tenslotte zijn betreden En het hoogst alsnog geslecht Het minst dan toch: bemind gebleven Wat krom leek, wellicht toch recht En misschien, wat bleef verzwegen Ongezegd dan toch gezegd Zal dan de steen toch zijn geslepen En door de bouwer neergelegd Als dan het meest…

leeg in het hoofd was ik vandaag mijn gedachten gaan traag ik heb kilometers gelopen en nu heb ik besloten om dat vaker te doen dit is een visioen dat eindigt op blauwe pleinen waarbij de zon gaat schijnen in het onvermoeibaar hoofd ben ik nog steeds verdoofd maar nu ben ik beter op weg en heeft mijn leven veel inleg…

ik ben vaak afwezig soms zelfs in gedachten dat kun je dan ook verwachten op dit papier niet ver van hier is er iemand die ik ga zien misschien ben jij het die dit leest dan wordt mijn leven een groot feest ik ben nu nog alleen kom jij me dan halen dan vertel ik je de spannendste verhalen…

Is dit de oplossing van Karla Peijs Een dure weg tussen de A6 en A9 Wil ze het Naardermeer zo aan de kant gaan vegen Helaas voor haar zegt het kabinet groen in plaats van grijs Hoe zit het eigenlijk met de andere ideeën Komen er nou enkele vliegvelden of molenparken in de zeeën (Dit kabinet neemt definitief geen besluit over de aanleg van…

Een glazenwasser uit een of ander land, solliciteerde op een personeelsadvertentie uit de krant. Stond die gek op de voorstellingsdag, met een emmer en een ladder in zijn hand, in de spoelkeuken van een 5 sterren restaurant. Ook kwam er die dag een bordenwasser voorbij. Hij dacht: "die baan is van mij". Maar ook voor hem viel de uitslag niet…

Ik laat je nu maar weer met rust. Ik streelde je bleke wangen, de grauwe kleur en heb je goedenacht gekust: Toen sloot ik de deur. Wat zo aarzelend eerst begon tast nu je lieve lichaam aan. Ik wou dat ik wat kon, dan had ik dat allang gedaan. Was dit ’t laatst dat wij zo spraken? De gedachte doet verdriet. Waarschijnlijk zul je wel ontwaken…

Niets blijft ten lest dan stil verdriet waar liefde nauw werd afgemeten geborgenheid men wachten liet achteloos passie werd weggesmeten. Wanneer je wendt om nog te kijken éénmaal nog slechts één laatste keer zal liefde reeds vervlogen blijken is voor tranen al geen ruimte meer. Geen reden meer om nog te keren onverwacht blijkt…

Het is een rare tijd, elk jaar opnieuw: de wereld raakt verdeelder dan ooit, in mensen die òf juist blij zijn, òf juist huilen om wat wàs, òf om wat men vreest. Men kijkt òf juist vooruit, òf juist achterom. Toch lijkt men meer één. De postbode zeult en in supermarkten lengen de rijen. Dit zijn, nu mensen elkaar gunnen gouden dagen…

de dichter had de plaats genomen vanwaar hij hen overziet geaarzeld had hij was toch gekomen groot spreker was hij niet menig vertrouwd gezicht ziet hij stil verwachten dat is hem nu veel waard aan de bar onbekenden zacht sprekend, of in gedachten achterin wordt gekaart zo begint, onwennig verlegen hij aan zijn beste werk iets te zacht…