Netgedichten

netgedicht (nr. 34.963):

Zonsondergang

Zonsondergang,
in dit vreemde land.
De grond rookt.
Lichtsporen doorklieven het donker,
als heldere sterren.

Nachtelijke gang,
door dit vreemde land.
Het spookt.
Geen licht in het donker,
zoekend onder de sterren.

Nooit meer zonsopgang,
wrang smaakt dit vreemde land.
Bloed dood.
Voor altijd donker,
onderweg naar de sterren.

De laatste gang,
dwalend naar het bekende land.
Waar zij woont.
Wie vertelt ‘t kleine wonder,
van het sterven onder de sterren.

Voor het volk, niet de mijne.
Voor het land, niet de mijne.