Borrel met mijn vader, thee met moeder
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
65 Elke dag denk ik even aan de doden
De overledenen die mij zijn voorgegaan
Letterlijk krijg ik ze daarmee niet terug
Maar figuurlijk zit ik met ze aan de koffie
Of thee, een glas limonade of biertje
Of een jonge borrel zoals met mijn vader
Zelf drink ik niet meer, maar die borrel
Die borrel met mijn vader wil ik niet missen
Thee drink…
Verdwenen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
42 Het park recycleert hun tastbare herinneringen,
tot jouw innerlijke zwarte gat zwelgend in affect,
uit- in denken aan hen en gedrukt op prentkaart.
Schoonheid en bezorgdheid versteend in as getekend,
op staand graniet getatoeëerde levenslust en inzicht,
reminiscenties door vage prenten en kriebelig schrift.
Ouders verdwijnen in onbeschreven…
Lieve ....,
hartenkreet
5,0 met 11 stemmen
38 Jouw leven in een paar zinnen
Dat is onmogelijk en waar moet je beginnen.
Maar dat maakt niet uit zou jij hebben gezegd
Ik had het niet geweten of vergeten, want mijn geheugen was slecht.
Praten over eten en koken dat vond je fijn
En boerenkool moesten met kaantjes zijn.
Jouw volumeknop had maar één stand, dat was altijd te hard
Maar vanaf…
Plots
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
72 stap je uit
zonder iets
te zeggen
te hebben aangegeven
kwam de dood
als een dief
in de nacht
en zette
jouw hart stop
heb je hem
gezien, gehoord
aangesproken
dat het jouw tijd
nog niet was
omdat het leven
nog veel te veel
moois in haar droeg
of bleek hij
meedogenloos
snoerde hij jou
de mond
nog voordat…
Dood en leven
hartenkreet
2,0 met 1 stemmen
110 Het is veelal niet de angst voor de dood
maar de intrinsieke angst voor het sterven
voor de pijn, de pijntjes, het lichaamsverval
daar kunnen mensen echt doodsbang voor zijn
het zweet kan ze uitbreken de flauwte nabij
het zou flauw zijn dat te ontkennen ook voor mij
na deze gedachten aan hartenkreten te hebben toevertrouwd
ga ik weer aan…
tussen leven en dood
netgedicht
4,5 met 2 stemmen
65 ze stopte het verdriet
dat onmeetbaar was
niet in een doosje
het kon daar
niet ademen
versteend zou het
stikken van ellende
verdriet moest leven
hij kooide het leed
als het dier dat hij
temmen moest
het gromde sprong
tegen de tralies op
razend vond het geen
weg naar buiten
verdriet moest dood…
Koffie en cake
hartenkreet
4,0 met 1 stemmen
102 Toen doorsijpelde
dat er bij mijn uitvaart
geen alcoholische dranken
op tafel kwamen
bleven meer dan de helft
van mijn nabestaanden weg!…
Wadden
gedicht
3,0 met 1 stemmen
932 Na je dood werd ik
opnieuw verliefd op je.
Ik was met een vriend
op de Wadden, in het
hotel waar we dat voorjaar
samen ook geweest waren.
Je wist toen al dat de pijn
in je rug geen rugpijn was
maar gaf geen millimeter
toe aan dat weten.
Je weigerde de gifbeker
tot de laatste druppel.
In dat hotel met poëzie op de
deuren ontmoette…
LAATSTE WIL VAN ALEXANDER
poëzie
4,7 met 31 stemmen
1.541 Dan, als ik tuimel in de kist
doodsoverwonnen en bezweken,
laat mijn twee handen zijn ontbloot,
en uit de baar naar buiten steken.
Dat, als ik het paleis verlaat
en langs de grote weg mij richt,
een elk mijn schamelte ontwaar'
en worde door mijn lot gesticht.
Hoe zulk een, die veroverd had
van aarde-oppervlak tot aan
de helle hoogten…
levenslot
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
54 op de weg door het leven
loopt de dood naast ons
als een vage omstander
in de schaduw van het licht
als het onwerkelijke einde
dat zo onontkoombaar is
zij beneemt ons de adem
waar het leven nog vol is
veel te vroeg en onverwacht
pardoes en bruusk tegelijk
bij een plotselinge struikeling
die wij niet aankomen zien
na ons oneindig lijkend…
Als...
hartenkreet
3,0 met 1 stemmen
123 Als mijn ogen water waren,
dan zou het stromen.
Over jouw haren, jouw handen,
jouw gezicht.
Het is niet mogelijk,
de deuren blijven dicht.
We kunnen alleen maar huilen,
al zien we de tranen niet.
Zelfs woorden zijn haast niet te vinden,
bij dit zo groot en onbeschrijfelijk verdriet.
Antje.…
2 seconden
hartenkreet
3,7 met 3 stemmen
52 Er gaat om de 2 seconden iemand dood
Wist je dat?
Ik alleszins niet
Elke 2 seconden wordt er van iemand de levensdraad doorgeknipt
Gruwelijk toch?
Dat er telkens aan iemands leven een einde moet gemaakt worden
Ik beeld me dan een oude man die na een lange strijd tegen kanker neervalt en nooit meer opstaat
Die oude man is dan al in het ziekenhuis…
DE DOOD LOST ALLES OP
hartenkreet
3,0 met 1 stemmen
66 Af en toe voel je je vreselijk alleen en
heb je allerhande onzinnigs aan je kop
Dan zou je zomaar stil kunnen wenen;
denkend mijn dood lost later alles op
Dan ga je over heel ‘t leven nadenken
hier zag je al in je kinderjaren tegenop
Toen haast iedereen jou wilde krenken
zag je de dood lost naderhand alles op
Soms treft een afgrijselijke…
[ De muggen dansen ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
53 De muggen dansen
in het vervagende licht –
de vlinder vliegt weg.…
Treur niet langer om mijn dood
netgedicht
4,3 met 3 stemmen
51 Treur niet langer om mijn dood
dan 't trage dreunen van de droeve klok
die tijding brengt aan deze lage wereld
dat ik gevlucht ben en bij wormen dwaal:
Neen, als jij deze regel leest, vergeet
de hand die het schreef; om liefdeswil:
Geen droefenis is mijn herinnering waard,
als aan mij denken jouw zoete hoofd ontrust.
O, als jij ooit een…
Sta niet huilend voor mijn graf
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
78 Sta niet huilend voor mijn graf,
Ik ben er niet, ik slaap er niet.
Ik ben de zucht in duizend winden,
Ik ben de zachte sneeuw die valt.
Ik ben de zoete herfstregen
Ik ben de rijpe tarwe in de velden.
Ik ben de stilte van de ochtend,
Ik ben in de gracieuze vlucht
van buitelende vogels,
Ik ben de glans van de sterren in de nacht.
Ik ben in elke…
Zie, de mens...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
64 Hij was maar een mens,
een gewone jongen.
De zoon van de timmerman.
Ze sloegen grote spijkers,
door zijn voeten en handen.
Zijn rug tot bloedens opengereten
door de harde uiteinden van de gesel.
Een doornenkroon op zijn hoofd.
Tot bloedens geslagen.
Hij schreeuwde het uit:
“ Mijn God, mijn God,
waarom hebt U mij verlaten."
Hij zag…
vroon
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
74 plotseling en veel te vroeg toch ook
staan wij vandaag als vrienden samen
om welgemeend ‘tot ziens’ te zeggen
tot waar wij jou weer omarmen zullen
wij waren samen nog lang niet klaar
niet met elkaar en niet met het leven
dat verrassend de wegen samenbracht
waarop wij elkaar ontmoeten mochten
genietend van de grote en kleine dingen
volgden…
Mis jou
hartenkreet
5,0 met 1 stemmen
86 Elke avond voor het slapen,
kijk ik naar jou ster.
Die ene mooie heldere,
zo dichtbij, maar o zo ver.
Zelfs naar al die jaren,
van verdriet en stil gemis.
De tijd dat wij samen waren,
blij dat die herinnering er is.
Nu zit je op je wolkje,
al je vriendjes om je heen.
Elke zonnestraal een lachje,
breek je steeds weer door het duister heen…
Imagine
netgedicht
4,0 met 4 stemmen
82 Als er geen hemel is
En onder ons geen hel
Alleen de blauwe lucht
Zo is het niet, maar stel...
Een aarde voor de mensen
In het hier en nu
Geen landen dus geen grenzen
Zo is het niet, maar stel...
Er wordt om niets gestreden
Om boeddha noch om god
Want allen willen vrede
Geen kruistocht of gebod
Ik zie het in mijn dromen
De wereld…
Film..the end
hartenkreet
3,0 met 1 stemmen
149 Nu met het gestaag vorderen van mijn leven
Mijn leeftijd nu 68
Volgend jaar tik m’n 70ste levensjaar aan
Nemen mijn levensdromen toe
Niet die van de dag, maar de nacht
Vannacht bij mijn laatste werkgever
De Kamer van Koophandel
En zo levensecht en op onderdelen slecht
Dromen zijn het voorprogramma van de film
De film van je leven
Welke…
[ Het deksel gaat dicht ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
42 Het deksel gaat dicht,
het lijk is weg, eindelijk –
kan ik rondkijken.…
De ONAANTASTBARE
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
74 'Hand van God'
Als Caravaggio, onbe-
heersbaar, wild tegelijk groots
ontsnappend aan gestrek-
te benen met noppen
bereid te attaqueren
Maradona op het veld
Caravaggio daarente-
gen voor eeuwig op het doek
op de proppen kwamen
zij; één met bal, andere kwast
Argentijnse en I-
taliaanse kunstenaars
grootheden tot in lengte
van jaren…
de weg van herinnering
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
34 lopend langs de weg van herinneringen
hoor ik het geluid van jouw voetstappen.
ik verlies mezelf in de langzame tred
van degene naar wie ik zo verlangen kan
in de stille nacht van duisternis hoop ik
dat jij mij even toch opzoeken komt
wij houden veel en lang al van elkaar
in de draaikolk van het leven samen
ik wil weten waar jij nu verborgen…
Rust in vrede lieve vriendin
netgedicht
4,2 met 6 stemmen
83 ik zal er zijn als je wordt opgetild
gedragen als een prinses met je gelaat
naar de hemel gericht
een traan welt op uit de aarde
vergezeld je op je lange reis
naar de overkant van de dood
waar de ziel het lichaam verlaat
het hart door verzoening genezen
geen ziel hoeft te vrezen
in het licht van de zuivere zon
zal ik ten afscheid naar…
Nooit meer...
hartenkreet
4,0 met 3 stemmen
220 {Dit schreef ik voor mensen, die
dit mee hebben gemaakt]
Nooit meer...
Nooit meer
die mooie glimlach van jou.
Nooit meer
met elkaar kunnen praten.
Nooit meer
die knuffel van jou.
Nooit meer
die warme handen ineen.
Nooit meer
samen, er even opuit.
Nooit meer
die mooie liefde
die we met elkaar deelden.
Nooit meer
die heerlijke…
Aar Noordam
snelsonnet
4,3 met 25 stemmen
315 Normaal had hier Aar Noordam moeten staan,
De plichtsgetrouwe vaste ‘zondagsdichter’.
Ons land is een bevlogen Rijmer lichter,
Aar is op zijn verjaardag heengegaan.
Herinneren wij Aar zoals dat hoort:
Aar leeft in zijn totale oeuvre voort.…
[ Vaak is het: wachten ]
netgedicht
3,5 met 2 stemmen
53 Vaak is het: wachten,
voor ieder die er bij is –
en de stervende.…
Binnenskamers
netgedicht
4,0 met 1 stemmen
39 Ineens was het anders
lagen de tuimelaars om
en werd ik opgehaald
Ik lig schrap, ben ergens
doorheengevallen, een vlies
tussen orde en overmacht
Draag mij weg, ik wil hemels
van pastel en grijs na mijn uitjes
binnenskamers en op de gang
geen systeemplafond
Weer thuis, in het licht
van mijn eigen ramen
tussen de planten, het kastje…
Grafschrift
gedicht
2,7 met 90 stemmen
38.896 Als een komeet
verscheen hij
aan de hemel
En verdween
uit zicht
----------------------------
uit: 'Genadebrood', 1993.…