Alle inzendingen van Robert

Ze dwingt mij tot liggen Wanneer zij bovenop mij gaat zitten Zweetdruppels glinsteren over haar naakte lijf Beiden zijn we bevangen door stijgende hitte Een glimlach gedreven door sexueel verlangen Laat kleine kuiltjes zien in haar rozige wangen Kleine heupschokjes verraden haar plannen Langzaam verliezen we de kracht ons te vermannen Gezamenlijk…

jawel, ik ben betoverd en woon in mijn kasteel waar ik verlegen naar je kijk omdat je me hebt veroverd je bent geen ridder of een prins het witte paard zag ik niet staan ik hoorde slechts de woorden die je liefdevol en fluisterend door mijn hoofd liet gaan toen ik in alle stilte mijn hoofd nog op je schoot met tranen nat en zilt zo.. van…

Zoals de zwoele kalme zee haar golven verplaatst Zo wil ik dat mijn ritmische bewegingen tegen jou aan In je deinende borsten worden weerkaatst Je gehijg als windvlagen langs mijn haren Je gekreun als golven die tegen rotsen opbreken Mijn handen die jouw lichaam bevaren Langzaam voelen wij een storm opsteken De golven worden groter, ruwer…

Mooi maar breekbaar is je glazen huis van zelfvertrouwen Jammer dat maar weinig mensen het kunnen aanschouwen Wees gerust, ik zal er niet tegenaan stoten Daarvoor is het veel te waardevol Zal het van een afstand bewonderen Een hand toereiken lijkt al te risicovol Mag ik er toch een beetje bijbouwen Iets kleins, jij mag kiezen En als je het…

Langs de donkere haren die je ogen doen oplichten Glijdt mijn hand langzaam langs je wang Je zachte huid en zijn kleur hebben mij doen zwichten En mij naar je laten verlangen, oneindig lang Vingertoppen raken nog net je arm Als ik je arm streel richting je hand Wanneer mijn hand de jouwe bereikt Heeft mijn opwinding mijn verstand overmand…

Kom een stapje dichterbij En sla je armen om m’n lichaam Breng je hoofd naderbij En leg je wang tegen de mijne aan Af en toe stevig aandrukken En een diepe ademzucht Voel de warmte om ons heen Voel de liefde in de lucht Zachtjes je nek strelen Met een kus bij je oor Dat zal je nooit vervelen Daar doe ik het dan ook voor Vergeet even…

Als wij op de steenweg lopen zegt iemand van ons kijk het gras is twee kontjes hoog zeiden wij vroeger waarop wij hem onmiddellijk staande houden hoezo vroeger kijk om je heen man wat ontbreekt er aan ons heden aan onze toekomst aan onze tijdelijkheid? ---------------------------------------- Uit: de 100 beste gedichten van 2002…

ik pluk de schimmen van het verleden de zoete geur nu nog zo sterk dringt in mij maar...kan niet blijven langzaam doet de tijd zijn werk…

mijn lief wat ben je treurig ik zie je ogen als de maan groot en rond breed schijnend vol in de hemel staan maar ik weet dat je gedachten nog verder van mij zijn je lippen die vaak naar me lachten zijn strak nu en vol pijn waar zullen we nog heengaan op onze laatste reis ik wil je vergezellen je bent zo lief, zo wijs mijn weg gaat…

De laatste tijd ben ik de weg even kwijt Vecht met anderen en mezelf een stille strijd Probeer te zien wanneer goedheid goed is Maar zie dat goedheid een hol begrip geworden is Onzelfzuchtigheid, vriendelijkheid, respect Te simpel voor woorden, te moeilijk om te uiten Kost de mensen teveel moeite, teveel energie Dus sluit men het uit gemak…

ik zag je in het duister daar waar niets te zien is slechts mijn fantasie ik zag je daar waar ik niet meer wilde denken aan wat en wie doch mijn dromen werden wat ik wilde vol verlangen met gedachten die verstilden zonder woorden maar met beelden ik dacht aan toen aan ons leven en de vreugde die we deelden doch ophield te bestaan…

Door de één word ik overschat Door de ander onderschat Wie het ook moge zijn Iedereen heeft me verkeerd ingeschat Wanneer ik verlegen en stil ben Ben ik niet interessant Toon ik een beetje zelfvertrouwen Dan ben ik arrogant Zij geven mij een beeld Naar hoe ik me moet gedragen Wanneer ik opleef naar hun beeld Gaan ze achter mijn rug om…

Ik ben alles voor haar Maar wil het niet zijn Ik wens het onwaar Ze doet haarzelf pijn Ze vergeet haar eigen kracht Alles wordt aan mij toevertrouwd Een te zware last voor mij Omdat haar leven op mij wordt gebouwd Ik wil haar niet kwetsen Maar juist sterker maken Maar hoe doe ik dat Zonder haar verdriet te ontwaken Haar verlaten kan…

Onze paden schenen te gaan kruizen Zouden gaan verweven Alle signalen wezen naar de liefde Maar een gelukkig einde is uitgebleven Een openhartig gesprek, nog net geen ruzie Maakte een eind aan de illusie Een vriendschap is gevormd in de discussie Liefde was er niet, was de conclusie Toch koester ik gevoelens voor je Gevoelens die ik je…

Samen met jou lig ik in bed Al ben je maar in gedachten bij me Ik draai mijn hoofd naar je schouder En geef je daar een zacht kusje Alles met mijn ogen dicht Anders besef ik dat je er niet echt bent Alleen in het donker kan ik je zien En mezelf garanderen dat je door mij wordt verwend Een zoen en lieve woorden Als mijn lippen je oor passeren…

in het prille lentegroen en felle gele velden lagen jij en ik als naakten voor de schilder poserend voor elkaar onder de blauwe hemel met wolken, als maar wilder verzopen in het geel en groen tijdloos ons verlangen kroop de tijd door ons bestaan totdat de lucht nu rood behangen ons weer naar huis deed gaan…

Zou jij de eerste kus durven geven? Als ik zou bekennen dat jij Mijn wederhelft bent in mijn leven? Zou jij het kunnen verwerken Als ik mijn gevoelens voor jou Uit vrije wil zou laten versterken Zou je het kunnen accepteren Als ik zou toegeven dat ik Meer over jouw wereld wil leren Zoveel overeenkomsten die we delen Als mensen echt voor…

zwanen in het land terug en altijd samen nog net niet hand in hand verliefd zoals al jaren alweer bereid te broeden de lange winter is voorbij zoals zij doen vermoeden ze keerden terug, naar mij en naar het hoge noorden nog niet in ’t water maar gezeten in het groen verhongerd, misschien uitgeput het is een pleisterplaats op weg naar ’…

het nevellaken ligt glad en schoon te wachten op de dauw meedogenloos en kil op het nieuwe blad, zo pril een zware last nu reeds te dragen wachtend op het dagen kwetsbaar zijn de knoppen zich persend uit het hout smachtend naar de lentezon de ochtend is nog koud…

oorlog scheurt de aarde en laadt op ons de schuld wij zwijgen met gesloten ogen ontdaan... door het tumult…

je ziet er uit als een gebakje vol zoetigheid en room ik kijk naar je en... pak je of? is het slechts een droom…

Twee jaren zijn voorbij gestreken Sinds jouw levenslicht werd gedoofd En hoewel men zegt dat je voorgoed bent verdwenen Heb ik dat eigenlijk nooit echt geloofd Had ik maar meer voor je kunnen betekenen Dan had ik het schuldgevoel dat ik nu heb Voorgoed met je kunnen verrekenen Men zegt dat gedachten vervagen Tot schimmen uit het verleden…

als jij in mijn gedachten bent mijn hoofd volledig vult jij al mijn kleine dromen kent en mijn geheimen zo onthult ik blozend in je armen lig verlegen en verbaasd mijn ogen neergeslagen verliefd en ook onthaast dan dwaal ik zonder zorgen niet langer meer alleen ik slaap gerust en morgen.... ga ik stralend van je heen…

mijn hart is als twee schalen gevuld met evenveel uit beiden wil ik halen zodat ik altijd deel…

ik loop langs de velden door het stille land verlangend naar vroeger grijp ik je hand de gloed van de avond het zonlicht verdwijnt we lopen nu samen in jouw licht dat schijnt waar zullen we heengaan? nu het nog kan het zijn slechts mijn dromen eens was je mijn man je hand is verdwenen ik laat je weer vrij kom... ik ga slapen opdat ik…

jouw hart wordt ook het mijne als ik het kloppen hoor terwijl ik je ontdek en langzaam reis van plek naar plek ik word meer en meer verlegen doch ook brutaal en ongehoord zo reis ik verder en ontdek je onverstoord er lijkt geen einde aan te komen maar....mijn uiteindelijke doel zijn de tranen die nu stromen omdat ik zoveel bij je voel…

liefde in de glans van stralen naast je liggend vertel ik mijn verhalen sterren dalen op ons neer ik kijk geboeid jouw ogen glanzen terwijl je met me stoeit gaan de sterren dansen het wordt een nachtelijk festijn ik dwaal verrukt op wolken terwijl wij keer op keer de liefde zo vertolken…

zondagmiddag zag ik jou je handen in je haren wachtend in de kou verkild waren je ogen versteend was je gelaat de witte wereld om je heen leek je te gedogen er was geen mens op straat behalve ik die je daar zag zoals je stond, gebogen sprak ik je aan en zag de treurnis in je ogen maar toen ik je omarmde in een wanhopig streven je met mijn…

Wat als ik besluit te verdwijnen En voor niemands ogen meer zou verschijnen Wie zou het als eerste merken Wie zou het het moeilijkste kunnen verwerken Wat als ik elk persoon in mijn leven Apart kon nemen en kon horen Wat voor stempel zij mij zouden geven In hun gedachten, tussen hun oren Wat als ik niet had bestaan Was het hun dan beter…

talloos zijn in nachten mijn gewichtloze gedachten zwevend in het duister hoor ik het gefluister als het dan verstomt is er de slaap die komt dan droom ik weer van jou mijn bed is warm, maar ik voel kou tranen vloeien op het laken als ik probeer je aan te raken een lege plek, zo kil mijn hart dat bonkt, wordt stil…