Alle inzendingen van Robert

het kerstfeest staat weer voor de deur het feest van licht, maar ook sleur vrede komt er dan op aarde en men zit aan de dis voor de vrede die men niet bewaarde vieren wij met kerst een mis…

Het maakt niet uit hoeveel ik rouw Terugkomen kom je toch niet Het maakt niet uit hoeveel ik huilen zou Ik weet dat ik toch tekortschiet Zoveel dingen heb ik niet gezegd Zoveel gevoelens heb ik niet uitgelegd Ik wilde wel maar zag ons als vanzelfsprekend Dat je zou verdwijnen had ik niet op gerekend We zeiden altijd bij elkaar te blijven…

we waren samen toen hij vertrok kwart voor zeven vrijdagavond ik weet het nog precies op de gang zag ik een klok de klok zag mijn verlies buiten was het nacht het noorderlicht gedoofd ik had mijn taak volbracht zoals het licht dat schijnt totdat het duister het berooft de duisternis dook in mijn ziel mijn licht was mee gestorven doordat…

als straks het groen gaat kleuren de lucht wordt grijs en grauw bossen sterk gaan geuren 's morgens is er dauw de dagen worden korter nachten zwart en lang het hout dat ligt, verdort er zo mooi, toch word ik bang een wonderlijke tijd bomen die zich ontkleden er ontstaat een bladtapijt dat ritselt en sterk geurt de zomer is verleden gestorven…

je ogen, waarin ik ben aangeland zie ik voortdurend branden vuur dat ik niet doven kan ik voel de warmte in je handen mijn lijf staat nu in vuur en vlam geen water om mij heen ik blijf je maar beloven en laat je niet alleen dit vuur kan ik niet doven…

Je bestaat nog niet op dit moment Maar toch wil ik je iets laten weten Je bent nog niet klaar voor deze wereld Toch heb ik een paar dingen die ik je niet wil laten vergeten Ooit kom je ter wereld En noem ik je met trots mijn kind Je zal worden behandeld zoals het hoort Met liefde en respect, zoals ik dat vind Nooit of te nimmer zal ik je…

oorlog scheurt de aarde en laadt op ons de schuld wij zwijgen met gesloten ogen ontdaan door het tumult…

ik streek nog eenmaal door je haren nog eenmaal keek in je blik ik dacht terug aan al die jaren altijd samen straks... slechts nog ik…

zacht beweegt het water en zingt een lied het hoofd niet meer gebogen belast door het verdriet de zon als meesteres verschijnt en laat zich gelden het water zingt niet meer nu ruist het in de velden er komt ander weer…

winterstilte over witte velden dwaas dwarrelen de vlokken neer een levend wezen ziet men zelden het land heeft zelfs geen heer eenzaamheid is hier bedolven de witte pracht heerst kil wolken zijn de golven wat is de winter stil…

als de nacht weer van de morgen is maar, ik nog slaap en in mijn dromen jouw ogen weer geniet je hemelbed opschud en niemand nog mijn tranen ziet die ik dan telkens weer laat komen en als de zwarte schaduw weer verdwijnt heb ik mijn ogen opgeslagen naar de dag waarin geen zonlicht meer verschijnt…

Je lacht alsof de lucht niks anders is dan blauw Maar van binnen, zo zie ik in je ogen Is het niet meer dan diep donkergrauw Elke behandeling lach je tegemoet De pijn negerend, alsof het je niks doet Opscheppen dat het wel meevalt, de pijn En mij verzekeren dat er ergere dingen in het leven zijn Twee behandelingen verder na de vorige drie…

Een vriend voor het leven daar kun je heel wat voor geven. Een vriend voor alle tijden waarmee je samen kunt lijden Een schouder geleend dat is voor een vriend niet vreemd Een lach en een traan naar die vriend kun je altijd gaan Vaak wordt je bedrogen en is de vriendschap gelogen…

's Nachts in het bos wordt er gedanst op het mos Door elfen en feeën wordt er lustig op los gevreeën Tijdens het dollen moeten ze wel oppassen voor de trollen Het feest is slechts van korte duur het is alleen tijdens het middernachtelijk uur Maar bij de eerste zonnestralen, zo luiden de verhalen, dan is het uit met de pret en gaat…

Weetje wat een Rotterdammer het mooist van Amsterdam vindt? Dat is de laatste trein naar Rotterdam dat weet toch elluk kind Hij vindt Amsterdam wel aardig maar doet een dubbele moord Voor zijn Mast, zijn skyline en voor Feyenoord En zelfs na tegenslagen die geen ander kan verdragen Steekt weer vol vertrouwen, de handen uit de mouwen En dan gaat…