Als ik je weer zie
knuffel ik je
Dan laat ik je even niet meer los
dan vertel ik wat me dwars zit
en wat jij voor mij betekent
mijn beste vriend
Dan geef ik je mijn vertrouwen
Dan geef ik je mijn hart
Dan leg ik mijn ziel en gedachtes in jouw handen
zodat jij mij even kan vast houden
zodat jij mij even overeind kan houden
zodat ik niet…
De rust gevende klanken van de stilte
Het ruisende water van gevoelens.
Daar zit een meisje alleen en verlaten.
De zon streelt haar zwarte haren
en rustend op haar knieën smeekt zij om leven
want de donkere nacht
nam haar ziel weg van haar
Ze spreekt met haar ogen, die het licht niet meer zien.
Aleen maar donker
Alleen maar donker…
Mijn innerlijke pijn,
mijn gekweste gevoel
Staat boven alles, het beïnvloedt mijn gedachten en mijn lichaam
het laat mij denken op een anderen manier
op een manier die ik niet kan vertellen
Omdat jullie het niet zullen begrijpen
Al jaren lang met hetzelfde probleem
het groeit en groeit.. en langzaam val ik uiteen
mijn gevoel gesplitst in twee…
zij zal haar armen om je sluiten
en je het hart van moeder natuur tonen
Haar schoonheid herstelt de eeuwige pijn
Pijn gevuld met haat door het duister
een gedoofde vlam zal weer branden
Als de aarde weer herstelt
en de ziel weer terugkeert
in jullie koude harten der haat…
De pijn die stroomt door onze aderen
samen gesmolten met het bloed
Vloeit ons langzaam naar het einde
Stromend tot ons hart stop
Tikt het ons de dood in
Langzaam zonder ziel
Zullen wij tenonder gaan
Met het bloed dat niet meer naar ons hart stroomt
Ons hart
Versplinterd door pijn
Versteend door het zwarte bloed dat stroomde
en onze ogen…