Alle inzendingen van RutgerS

(voor Herman Brusselmans) Te beseffen dat zijn waaier om verkoeling een ijsparapluutje is wat nog altijd meer is dan Nix en toch vermoed ik dat hij de minst geile bromfiets van heel Gent is, vreemd hoe hij zijn handicappen te kijk zet aan een schandpaal, terwijl hij van nature zo schuw is als een misplaatste kangoeroe, feit is dat men loslopende…

O borsten - ik zou in ze willen verdwijnen als in grote ruimteschepen met zachte, Perzische tapijten en warme melk met Bambix, terug naar kinderparadijzen. O tepels - ik zoek de volmaakte (tepels gevuld met wodka?) als een ontevreden kind, ik ben blind, stekeblind! Zou zij ze hebben? of zij? of jij? O beeltenissen van het driftige verlangen…

(voor Adriaan Morrien) In een moderne burcht te Utrecht: 'Pardon,mevrouw,dat ik zo onbeschaamd in uw tepels knijp,maar de manier waarop Adriaan het woord 'tepels' uitspreekt,maakt mij razend van verlangen. Maar wat zegt u? het geeft niet,want die dichter doet het meestal ook,wel verdraaid, dan is zijn wereld toch kleiner dan ik dacht.…

(voor Ronald Giphart) Uit de teugels van valse geruchten en ontaarde mijlpalen (typisch weer dat rare sujet) weergalmt het gebrul van de jongeling, de gestaalde kanonnier, een Waterloo van zinnebeelden klettert op hem neer als melkproducten van Maria's, inclusief de pittige smeerkaas van tedere jongedames en het gevecht van krolse poezen…

(voor Gerrit Kouwenaar) De koekoeksklok blijft dicht, er is werkelijk niemand die de besneeuwde harten wil verwarmen,hoe alert de koffie-ogen ook spieden, zich naar binnen draaien als opgeblazen carnavalsballonnen, prikkeldraad, onder de ijzeren wals gillen de eenzame, ineengedoken lieveheersbeestjes om de genade die uitblijft en er zijn…

(voor James Joyce) De witte eindeloosheid achter het zwarte ooglapje van een Ierse druide, een dag vol groeiende doolhoven twaalf kilometer onder de zeespiegel, zeeslangen liggen roerloos achter purperen pilaren,dat ene oog,zoals de vervaarlijke cyclopen,speurt sneller dan het hoogste licht, dwars door de stalen muren van een ziekelijk…

Je bent één, bestaat een jaar, Ik schrik als ik naar je staar. Hoe snel groeide je naar een ik? Ogen die intens opzogen, Maar van vragend ombogen, In een zelfverzekerde blik, Present en opgetogen. Maanden worden nu jaren, Terwijl ik maar blijf staren. Praten lijkt haast overbodig, Lichaamstaal doet al verkeren, Toch blijf je het proberen…

Ik heb voor het eerst nieuwjaar gedoken, Het is me alleen niet goed bevallen, De kou leek mijn feest niet te verknallen, Tot mijn neus op het ijs bleek gebroken. Vanaf heden, het is even wennen, Zal ik de sprong op 1 juli plannen.…

Als de zomer in mei reeds is gerijpt, De herfst voor augustus wordt ingezet. Kent oktober dan ineens vorstverlet? Logica welke niemand meer begrijpt. Komt december zal de twijfel staken, Om voor lentekriebels plaats te maken.…

Je lijkt, kijkt of je me iets zegt… Het zijn net woorden jouw klanken. De taal die je spreekt, is het echt? Wil je stoeien, lachen, janken? Dat geen zin zijn gelijke kent, Volume immer fluctueert, Verbergt niet dat je onmiskend, Iedere dag, ieder uur leert. Straks komt de volgende fase, Dichterbij dan we verwachten. Eerst een woordje,…

Zijn ranch in Texas is één ravage, Taal noch teken van oud-wielrenner Lance. Plots juichen de gele polsbandjesfans, Wanneer men hem vindt op hoogtestage. The Big Tex gaat voor een achtste zege, En geen sterke arm houdt hem nog tegen.…

Dampend asfalt vol gele nummerborden, Dat is het beeld van de rit naar de zon. Want hoewel deze dag zo vroeg begon, Konden we niet als eerste wakker worden. Maar als file overgaat in bouchon, En we ons bevinden in Franse horden, Geven we toe aan de magen die knorden, Om bij te tanken aan een pompstation. Daar, tussen olie- en urinegeur,…

Vandaag rond acht uur voor heel even, Bezet een stille massa het Domplein. Waar morgen weer groot feest zal zijn, Realiseren we wat ons is gegeven. Duizenden mensen in de menigte klein, Proberen zich gezamenlijk in te leven, In wat voor velen slechts is beschreven, Waarom we zo vrij zijn als we zijn. Twee minuten, een trompet blaast uit,…

De Olympische Spelen van Peking, Bevinden zich vandaag in erg zwaar weer, Het is immers geen lopend vuurtje meer, Dat de wereld zint op onderbreking. De inzet helder: Yuri van Gelder, En bevrijdt Tibet van Chinese wet!…

De strijd tussen Veenoord en Noordlaren, Om het jaarlijkse recht van eerste ijs, Kent voor de tweede keer op rij geen prijs, Daar ze hen in Haaksbergen voor waren. Hoe kan men, wellicht kunt u dit zeggen, Deze baan in steil gebergte leggen?…

Als een zoeklicht schijnend over onze wei, Komt de zon vanochtend vroeg weer door. Zij het wat valer dan de maand hiervoor, Laag hangend, maar tussen de wolken vrij. Wellicht is het de spiegeling die ik bekoor, Reflecties van bomen, blad en natte klei, Of de lange schaduw hier tegenover mij, Typisch september, zeg ik zonder gehoor. Dan…

Vanuit een donkere kamer, Zag onze minister Cramer, Ergens het verlossende licht, En kwam met volgend bericht: Exit gloeilamp en wel snel, Op naar spaarlamp en TL! Het levenslicht van onze peer, Schijnt binnenkort niet meer. Alvorens te lopen tegen deze lamp, Graag verlichting van een ramp. Kan de knop nog om misschien? Kunt u dit in ander…