Alle inzendingen van Ruth

Naast jou in mijn gedachten. Schuif naar je toe verwarm mijn buik aan jou mijn buik ademt je kalmte in. Soms doen we andersom. Je handoplegging brengt me naar de aarde waar men slapen kan. Jij weet dit niet. Ik ben de wakkere. Jij slaapt. ------------------------------------- uit: 'Verliefd verloofd getrouwd, gedichten voor geliefden…

Soms zit ik in het park en breek ik in gedachten eenden die ik in een broodzak aan je geef. Rituelen van weleer en hoe er errors sluipen in hun voorgeprogrammeerd teder dat dan kabbelt tot onwezenlijk wreed, naast alle andere begrippen, alfabetten rekensommen die men - vraag iets, vraag me alsjeblief iets - foutloos in een vingerknip.…

Cornflakesgeknisper: gefluister van lichtjaren ver weerklinkend door melk. Je armband die stukspringt. Kralen tot stilstand op acht, vijf, vier centimeter van de jam en nooit stel je de vraag hoe ze ochtend na ochtend op exact dezelfde plaats hoe dat in godsnaam. Je hoeft het je maar één keer af te vragen en de dag begint, een andere, waar…

Ik wikkel deze avond in een deken en draag hem naar een tuin. Niet naar de jouwe, Lief (gemakzucht is voor een gedicht wat noorderlicht voor remslaap is). Maar naar een tuin die aan de jouwe grenst, zo tergend dicht dat jij nooit zeker weten kan of ik mij van adres vergiste of met opzet fout geleverd heb uit kleine, zachte wraak. Waarom ook niet…

Zichzelf genoeg neemt minuut 1 van het uur 2 60 centimeter de gedaante aan van een verloren haar in bad (bindbaar rond bv. een boek in pakpapier tot op een schap terecht staand voor een tribunaal van stof: die gedachte is de dageraad straks). Blanco trekt de seconde 50 vol geschreven vleugels aan, vliegt zich te pletter wordt een letter…

Dat niemand ooit de hele vorming van een ijsvlakte zag, echt elke tel van hoe een vijver tot betreedbaarheid stolt. Allicht is daar geen enkele totaalgetuige van, nu en vroeger niet. Dat zekere raakpunt met mensen uit eerdere tijden maakt hen plots nabij, alsof ze door de troebele ijsspiegel naar mij kijken. Vooral in het midden bij de vastgevroren…

Misschien is voetbal écht het enige doel, ook van het onderbewustzijn en het bewuste: twee delen enkel en alleen omdat een match twee ploegen vereist. Ooit stelt de helft van je neuronen bewust voor een bal, zo groot en zwaar als het hoofd zelf, waarin groeit buiten jezelf om de geurherinnering van pasgemaaid gras: het veld. Eerst wint de…

Misschien worden wij mensen almaar ouder uit ingebouwde hunkering om heel de soort te ontmoeten. Misschien is inmiddels gemiddeld 80 worden hier een vergeefse, absurde poging om eigenlijk de leeftijd van 260 te bereiken, nodig om als enkeling heel de mensheid te kunnen groeten, gerekend één seconde per handdruk – oogopslag. (Rekenfouten, excuus…

Soms richt ik mijn ontgoochelingen af als logge, dolle honden. In hoge maïsvelden liefst, zoveel geritsel dat je desillusies er wel uit je hoofd lijken te lopen, voor je uit. Ik roep ze op in al hun pijnlijke details (Breng terug! Rechtop!) en laat ze daarna Los! Af! Liggen!, waarna ik me uitstrek tussen stengels, afgebroken kolven, me…

Alles wat ik dacht was gelogen. Hij gaf mij dat gevoel dat liefde bestond Maar al snel liet hij mij de tegendeel zien Misschien moest dit wel gebeuren om mij te laten zien dat ik niet zo snel verliefd moet worden. Maar hij liet mij denken dat hij anders was, anders dan die anderen. De dag dat hij mij hart brak, kan ik me nog goed herinneren…

De onderste tree van de trap een spatiebalk, spring erop en de hall verzuimt zichzelf tot open vlak, dimensieloos wordt glimlach spiertrekking van leegte. Leemans-Kuypers stemmen dwarrelend op de visgraat van gelijk vloers zwart/wit/zwart nadert dag met regelmaat van rood/wit/rood radijzen duizend in een bad en aan het oppervlak onvindbaar…

alsof de lucht audities houdt voor de ultieme meeuw, alle tragere, grauwere zal laten neerstorten elk ogenblik, daar rekenen we ergens op een onwijs gave appel die plots voor ons ligt met klem, met 'ik-word-terstond-rot-tenzij-je-schreeuwt- dat je-totnogtoe-alleen-appels-bij-benadering-at. En haast opgelucht dan zie je daar een fitte bal,…

verdwaalde wensen van ver tot dicht maken hoop tot banneling onzichtbaar langs zacht aangelegde paden…

Jij mag ons hebben deze week, helemaal verzinnen en daarna ik, co-ouderschap van de verbeelding Ik geef een nachthemd mee om me gauw aan te denken als je mijn tepel niet meer weet, vergeet hoe hij soms op de bedrand valt, verstart. Een sjaal om voor mijn mond te knopen als het trekken van mijn bovenlip, trillen van mijn linkermondhoek je…

Waar in de verte liefde zoekt, met leven op haar hielen Vol van passie, rauw en puur. Daar kan ik voor mij knielen…

ik had het idee dat je me niet zag al die anderen die je wel de aandacht gaf waarom niet aan mij? voor een keer was ik dan blij! ik had gevoelens die ik aan jou wou geven maar je was te druk bezig met je eigen leven ik wou je het zeggen al die tijd maar door die chickies werd je weer verleid ik ben ze zat al jaren zitten die gevoelens in mijn…

Kersen leggen op de kersen in een plastic tafelkleed: een gesorteerde werkelijkheid als lokaas voor jij die alles enkel door elkaar verdraagt: kersenmar- melade, ruggengraat als pitten uitgespuwd toevallig in een rij op de aanrecht, krieken tussen de kersen vertrekken je mond als ongesproken Woorden moeten niet later iets willen worden. Niemand…

De zon brandde fel in de lucht de temperatuur steeg langzaam ver, ver boven nul Daar liep ik dan mijn voeten droegen mij onvermoeid Glimlachend van diepe vreugde op antwoorden die ik vond bij Een die Zijn enige zoon zond Verward maar vol verzadiging loop ik het pad van mijn leven nooit meer zoekend naar levensvragen Antwoorden gevonden…