Alle inzendingen van Sacrajewa

Bloed kleurt het hart scharlaken rood gerijpt om zichzelf te verschenken traag ademend haar ziel te drenken in de leegte die zijn blik haar bood. Kristallen flonkering flitst het oog als zij haar hals teder over buigt vochtig en krachtig voor hem juicht in een bedwelmende liefdesboog Maar als hij haar lichaam walsen laat in samen…

Zacht streelt hij mijn wangen speelt met mijn haren zucht in m'n oor rillingen kippevel houdt niet op gaat maar door. Maakt me weerloos zwak en hulpeloos als een kind verdwaald verloren ik houd van hem mijn vrind; de wind.…

Door somber doodse dalen dwalen zielloos, verdwaasd en zonder zonden een losse rots zal mij verwonden dus die verschop ik zonder dralen Gekwetst rolt hij woedend van me heen ketst mijn onmacht stuk op een kassei blijft gebroken liggen, dankzij mij tot klein verpulverde stukken steen Geslagen staar ik naar de brokken kijk de leegte…

Starend in flauw flakkerend kaarslicht met een hoofd vol brandende dromen en vurige wens dat ze uit zullen komen verzink ik verder in mijn eigen zicht Starend in het blauw met een lach droom ik je diepdonkere vonken vochtig, gelukkig, passievol, dronken zoals ik vroeger de liefde ooit zag Starend in resten gedoofd verleden wetend dat…

Ik buig mijn hoofd golven van emoties doorstromen het lijf trekken vochtige sporen op kleurloze wangen voordat ze heel traag zich verzwaren en nestelen in hart en in maag. Ik buig mijn hoofd Beelden die de ogen zagen kruipen verlammend door spieren dwalen door aderen laten duidelijk weten je onmacht is groot bij het zien van d' oude…

Waar nevelen wervelend lokken en met Witte Wieven sjansen moerassen rottend geuren bomen bruin en zwart verkleuren daar wil ik eindeloos met je dansen Lachend zwierend draaien gierend om het stervend licht dat ondergaat in donkerblauw zich schemer hult in diepe rouw voor de duisternis gezwicht Verloren gaand in de omhelzing van kille…

Met zwevende nevelen omhuld danst schuchter een tere maagd mild maanlicht schijnt verweven in doorzichtige sluiers van geduld Ontluikend schemert schoonheid wanneer zij traag het kleed ontleedt en haar verleden - blank en naakt - een sprong naar de toekomst maakt Als de nacht lang is gestorven en de zon stralend warmte leest in een vrouw…

Geest van de wind beteugel je kracht zodat je stem door het gras zal fluisteren en lispelend vertelt van alle wijze verhalen die je meenam vanuit het verre dwalen, mijn wachtend oor zal open luisteren Geest van het water beroer mij zacht laat je ziel door mijn lichaam stromen geef me de diepte waaruit jij geboren bent zodat mijn hart zichzelf…

Laat me leven in de warmte van je ogen de weerspiegeling van je diepe zijn waar sluimerzacht de kern ontwaakt als de gesloten oester wordt gekraakt en een parel glanst in wonderlijke schijn Laat me weten hoe we zijn bedrogen door de passie waarin wij elkaar verloren pas nu besef ik wat jij tijdenlang al wist hoe erg je me al die keren…

Aan de volle groene rokken verscholen in de zandse zoom van het trotste Veluws land ligt lieflijk aan de waterkant het leven van mijn droom. Waarin ik heldere beken waad die monden in de Neder Rijn en uiterwaarden doelloos dwaal geen tel minuut of uur bepaal, bewust ben van mijn eigen zijn. Vervuild van afwijzend onbegrip -…

Vrolijk kets je over het oppervlak cirkels vormen waar jij net nog was als kringen van het vochtig glas dat je zwier santé de lucht in stak Omdat je het lustig oog ontbrak liet je frivool de rokken hogen lonkte me blozend, opgetogen met blikken waaruit smeken sprak Dan fluweel jij je dronken hoofd getemd en zwak in schrijnend…

Titel gehuld in mist laat zich door sluier kuizen nog voor ik je diepste wist besefte ik mijn eigen gevoel verward heb ik gezeten kon met die maag niets eten vol van nis verstopte muizen veel te warm of plots heel koel Woorden wervelen in kolken missen betekenis en klank mijn hoofd gevuld met wolken waar ik net dartelend in sprong…

drijven in het midden Gelaten met het lot getart in eenzaamheid verlaten zelfs door god onzichtbaar leed verzwaard trekt in het bodemloze putten echo`s wensen woest golvend brullend uit den boze kreten treffen doven kaarsen blikken als blinden dicht druip ik er mijn tijd voorbij en jij mag er jouw wegen vinden…

Schaamteloos laat zij zich staren naakt als waarheid ongeschonden naïef ontdaan, zo ongebonden gekleed in slechts haar lange haren macht wil haar in boeien slaan haar onbevangen blikken vangen om nog meer waarheid te verlangen haar dwingen tot draaien over te gaan Zij kijkt in schijn onaangedaan haar hart bloost echter kloppend fel…

zo nu ga ik maar weer eens het zal er toch van moeten komen daar komt nog koffie, je zit maar net laat ons nog eventjes gezellig bomen nog een kopje? Nou vooruit een paar minuten zal wel gaan laat me vertellen over vroeger dag die liefde is zo kort bij me vandaan heeft u vanmorgen ook visite gehad is uw oude buurvrouw hier geweest…

Lieverd mag ik een lepeltje jus? Aardappels zijn anders zo droog Af en toe zie ik je slikken Toe, hou je nog even groot Steek de kaarsjes daar eens aan Trek de gordijnen maar veilig dicht Echt gezellig vind je niet Kom niet huilen, toe nou lief Erwtjes smaken niet met zout Rust maar even op mijn schouder Staar met mij niet verder dan morgen…

een ruw geslagen vuren kruis achterover hellend door de haast waarmee het schreiend was geplaatst achter de restanten van een huis brandt het netvlies vretend zuur ’t kruis dat dodelijk ongerust verstild haar kille schaduw kust over evenbeeld in miniatuur vrijwel zeker overrompeld zal ze binnenkort ten gronde gaan voorgoed in…

de maskers grijnzen dubbel ziend gemaakte lol van binnen bezweet narren treden buiten zichzelf voeren grollen door gevulde keet ze dolen van het innerlijk bevrijd tussen licht beneveld en zwaar vermist eentonig klinken ze de rijen door hoempa papa pa opgehitst wetend hoe de dorst te lessen vergetend van het goed fatsoen duister in de hoeken…

Waar bergtoppen nevelen doorboren avondlicht rood in rotsen brandt een echo machtig rondjes zweeft, zijn vederdek met wind verkleeft en nacht verschijnt aan schaduwkant daar wil ik je toebehoren Waar zon en zee elkaar verloren `s ochtends stormend vroeg ontwaakt wilde stromen niet te stoppen driftig donker golven koppen donderend…