Alle inzendingen van Sander Kunst

Ik raak je kwijt Als een zandkasteel dat langzaam in zee verdwijnt Onbeweeglijk en stil Verdwijn je in de kudde mensen In de kudde die jij wil Ik wacht het af Wacht tot de zee weer geeft Zoals ze jou aan me gaf…

Ik hoor nu nog de zee en zie haar golven ontstaan en in een beweging voor verre tijden blijven bestaan Ik voel nu nog het zand dat door de zee wordt gekust en straks door de wind in gladgestreken slaap is gesust Ik ruik nu nog het zout en deze zon op mijn huid en de kijkende lucht van het stiekeme mensengeluid Maar er komt een moment…

Door de glazen van een lege fles drank is de wereld wazig en vervormd De regen die gisteren werd verwacht wordt vandaag veel te snel naar beneden gebracht Als in de ochtend de zon opkomt en het gras de wind naar zich toe lacht Als in de ochtend de zon opkomt en het gras de wind naar zich toe lacht Zie ik jou nog in mijn droom en prompt weet…

Tussen twee snelwegen in staat de oudste boom van Amsterdam Z'n stam kent alle stemmen en alle graveertechnieken Z'n takken kennen alle winden en hebben oude fietsen, hevig onweer en kerstverlichting doorstaan Deze boom wil z'n leven in het rijke bos, waar hij vandaan kwam Het kwam er nog niet van en het zal niet snel gebeuren Z'n…

De kopiëen van jouw voeten staan nog vers in het zand Ze vagen langzaam weg Door de zee, de wind, een hand Ik volg het spoor dat steeds duidelijker begint te worden Tot ik eindig bij nu Er was nog veel te moeten Dromen al op papier De letters stromen weg Door tranen, de dood, nu hier Ik kan niet door zonder het samen eeuwig oud worden…

Vandaag was weer zo'n dag Een hele mooie dag Het ontkennen van de regen en de warmte zonder zon zeggen dat ik weer bij je mag Gister was weer zo'n nacht Benauwde, stille nacht Het steeds maar tikken van de klok en de leegte in mijn bed zeggen dat ik weer op je wacht In mijn armen valt jouw lach Nu deze avond zingt Niets meer hoeft…

Mijn zicht is beperkt Ik zie alles wazig nu Nu jij er niet bent om mijn ogen te openen en alles weer voelbaar te voelen Ik heb wel gemerkt dat ik soms te haastig doe Heb geen rust gekend om mijn ogen te openen Begrijpen wat ze bedoelen…

In mij valt een dobbelsteen en rolt, roept een cijfer Telkens de zwarte punten net als haar prachtige pupil, mijn beeld Elk nummer is er geenéén want allen zien lijven van de dagen die kusten Verlang naar wat er tussen tongen speelt…

Regen vult de boezem van de straat Ik loop lichtelijk tevreden Over een nat tapijt van stenen Ik hoor waar water zich stromen laat Bloed voelt de kou in mijn tenen Zegen voor de wolken van vandaag Een last lazert de diepte in Verdwijnt in de kieren van morgen Onder het oppervlak zit een laag Ieder heeft een laag met zorgen…

Hijskranen, zand Een bord en muren Nieuwbouw Stegen, lanen Een kerk en klinkers Oud centrum Daartussen: ik Een huis en een tuin Overige…

Wolken bespelen elkaar met vonken Het licht is donker en het donker is licht Heftig knallend en waterig warm Vervormen zij elkaar tot in de nacht Net zoals wij soms in elkaar zonken Om daarna te varen zonder enig zicht Varend in golvend water. Omarm Mij dan als een opklaring, dromend zacht…

Het is rustig op de stoep De straten stromen stil Al het papieren geluid Wordt verscheurd, de wind Snippert langs mijn oren Ik wil alleen jouw gouden stem Smeltend over dat wat hoort De ramen roeien regels Die ik hoop niet te verstaan Het is rustig op het plein De geruisloze grachten En al het papieren geluid…

Schaduwen van de wolken heersen Bladeren fluisteren donkergroen De wind stuurt water van de hemel Langs en in bomen, over steen Het vuil vervalt bij deze schone dag Van blijdschap dansen takken De droge dorst verlaat vragend wat is Het gras wacht op de bakken…

Deze stad als mijn vader Hier waar ik mijzelf nader Harder dan elke andere plaats Voel ik hier de stenen grond Hieronder is het niets Waarin de stad zijn oorsprong vond Stukken van achter mij Zijn hier nabij Hier staan gebouwen van voor mijn tijd Deze stad die langzaam slijt Zoals het leven van een ieder In een zwart gat glijdt Over…

Als je bij me weg- Gaat wat ik nu ben ook bij mij vandaan? Als jouw tijd wordt ge- Dood is wat er is omdat wij leven gaan Het is dat wij elkaar twee keer Lezen is schrijven in het hoofd met een beperkt aantal pagina's Onze liefde schrijft twee Keer de tijd om in het begrip eeuwigheid…

Vastberaden zal ik de winter verzachten Heerser van mijn rijk, waar zon schijnt Als leider van de machtigste van de machten krijg ik dat water, dat mij reint Vijanden zijn in al hun wijsheid verslagen voor de veldslag kon beginnen Opgetogen vul ik mijn reistijd denkend aan gevechten die ik zal winnen Maar nee, nu voel ik mij als toen: De…

Een meeuw zwemt de blauwe lucht De wind likt mijn scheenbeenhaar Zij die door de zon worden bevrucht Een ieder die wil. Ik baar Ik baar zoute meren En kijk hoe het gras opgaat In krommend riet dat op maat Zwaait naar zwanenveren De rimpelende boom buigt en kraakt Knielt zijn takken het water in Eeuwig drinkend, alleen zijn kin Het water…

De wieken van de molen Een kind laat ze aan moeder zien De wind waait ze in rondjes Jij bent mijn wind…

Om zich te beschermen als hij zich bedreigd voelt als hij alleen wil zijn vouwt de mens zich ineen Als de mens zich prettig voelt klapt hij open haalt zichzelf van de standaard en rijdt volle kracht vooruit Als men te hard rijdt kan de rem gebruikt worden De bel als communicatie een gevoel dat men wil delen De bel kan mensen ontvouwen…

Dood is stilte Je kan het horen De klok van de toren De klok slaat elk uur vanzelf Tussen elke slag is het de dood zelf Aan het eind van de slagen klinkt het als eeuwige dood Echter het is het leven waar sterven wordt vergroot…

Rechts van het groene weiland Onder de stedelijke rook Maait een man de stenen en Plukt de lantaarnpalen Sinds woensdag is hij stadstuinman Lopend en kijkend over zijn gebied Organiseert hij het leven in zijn tuin Met een heggeschaar en een hark Ploegt hij z'n land, knipt hij de dode takken…

Vanaf het spoor kan ik zien Hoe mensen afdalen en verdwijnen Hoe ze hun stappen bekijken Als ze de trap afglijden Soms gehaast, treden overslaand Soms rustig pratend, zonder tijd Maar bijna nooit vooruit kijkend De kans op vallen verkleinen Zo circa één keer in de maand Kijkt iemand vooruit, zonder spijt Alsof men wil zijn afwijkend Om…

Zelfs de grijze, kale lucht Die altijd Nederlands deed Is nu een vreemde vrucht Als een ander verkleed Ook de straten, de stenen Fluisteren langs mij heen Zij vervloeken wat ik meen En zwemmen in mijn wenen De bomen, zo hier en daar Voelen zich hoger, voldaan Hun takken dienen als schaar Knippen mij uit het bestaan Het water voelt…

Morgen woelt zich al een weg tussen onze stemmen langs onze benen Gister voelt nog zo dichtbij liefde leek te menen; lust zonder remmen De nacht vergroeit met mijn klei stralen die mij verlieten ik kom ze nu bij jou tegen De dag verkoelt wat ik zeg laat mij maar stil genieten van de stilte na de regen…

Het is acht uur ’s ochtends en het Amsterdamt De klok slaat, de zwervers ontwaken Mannen zoeken hun werk op. De zon verwarmt klinkers en droogt de lucht, de daken Door de open poort zie ik al het gesloten Eenmaal binnen klinkt het slot Menig vrolijk mens heeft hier gefloten Wie is hier niet op verzot? Rechts een boom tot in hemel reikend…

Een ooievaar kijkt wild om zich heen En vraagt zich af waar de lente blijft Het is dan wel de winter die verdween Maar nog geen zon die z'n stralen schrijft Er zijn wel vaag letters te voelen Maar nog geen woorden en zeker geen hele zinnen Dagen die niks zeggen, niks bedoelen Alleen dan dat de lente later zal beginnen…