Alle inzendingen van Sander de Vaan

ik lees het marmer vandaag eerst zonder tranen zie het onkruid - nu…

broos verligt ze traag pakt het kindje stralend aan weet haar cirkel rond…

ogen ontluiken uit zoete roes verstoten zoveel licht valt zwaar…

ze wenste een blijk van absolute liefde - níet zijn glazen oog…

wie weet was het niks - twee meter van de vangrail schoen op de snelweg…

grijs voldaan proeft hij kalm de laatste herfstregen - hij heeft liefgehad…

Ik sta op schuif het gordijn opzij een ster schijnt mij flauwtjes toe Het blauwe uur daarna de zon, de dag, de zaak ik ben nu al gaar Bij de wasbak tref ik mijn gezicht een verse wal is in de maak ik zie een mens, eiwit belicht een onsje wil op liters water Maar ook spiegels zijn gevormd metaal en zand, meer is het niet - veredeld…

blij kind vervlogen in stofjas van afvaldamp - hier ligt niemand meer…

Soms denk ik wel eens één dag één nacht en dan een leven lang om jou te dromen geen tijd voor pijn of lauwe sleur geen kans voor barsten je beeld zou zijn als dagend licht zacht verstild in mijn herinnering en toch nu ons vlees de schoot ontvlogen is wij meer dan ooit verleden proeven zie ik plots die glans weer in je ogen…

Zo koud je zweet ik voel je vechten Zo klein zo vrij van schijn en leugens nog Zoëven keek je rillend op vroeg me: pappa wat heb ik toch? Nu slaap je weer, je hijgt wat minder jouw strijd is straks voorbij - althans voor deze keer Ook jij zal het spoedig weten: geen leven zonder vechten geen liefde zonder meer Maar eerst gaan…

Traag en troebel stuwt de Seine nieuwe tijden voort Ook nu spellen dolverliefden verse dromen slaapt een brakke zwerver diep en luid lezen heren nors hun ochtendkrant laten hondjes mantelpakken uit Nu mijn blik opnieuw het water raakt waarin plataanloof diepbruin valt strijkt een hand plots door mijn haren zoekt zoete adem speels mijn hals…

We bellen nog drie woorden één futiele zin Maar hoe ik ook wacht en luister het is alles wat nog tot mij komt je lach, je geur, de blik in je bezielde ogen ze lijken nu al eeuwen heen Men zegt: je sterft als je bent vergeten ijle lucht – slecht doorbakken bovendien je bent weg drie woorden: al wat blijft in ommezien Toch kan ik jouw…

en als hij dan weer wakker werd en ik hem vroeg vanwaar die gil zo hard zo ijzingwekkend schel dan keek hij weg - beslagen ogen star als glas alsof zijn droom te waar voor woorden was…

Tien minuten, mijn vader komt zo terug - hij fluistert dank en kucht Hoeveel kan een mens verdragen traag haar adem, huid en haren grauw haar volle lippen haast ijzig blauw Een lichte zucht: dus je bent gekomen mijn dochter weet ervan - van bijna alles dan ze zegt nog meer met weinig woorden hij luistert slechts, herdenkt hun dromen Plots…