Alle inzendingen van Sanne L

oogjes zien het levenslicht handjes pakken moeders lichaam een glimlachje tekent het geluk liefde gloeit tussen moeder en pasgeboren kind…

avondzon streelt de bomen en enkel mos zwerft over de grond blaadjes dwarrelen verbergen het rood van de herfst sommige zijn wat kil en dor slenteren maar wat door de wind verspreiden het begin van een fijne lente…

Lieverd, hier een licht dat duister verplicht om warmte uit te stralen En mij na vele uren het humeur doet herbepalen Het kaarsje doet mij enkel denken aan een beeldschoon iemand en het zachte wijsje op de achtergrond zal mij nooit vervelen. Wit rode kaarsjes op kaarsenblad branden en ik vergeet even mijn verdriet draag het op handen.…

uren tikken voort op een uurwerk zonder rust zelfs de minuten worden stilaan niet gesust. wijzers turen vol afgunst naar de secondes op de klok ze lopen met pure snelheid en plots komt in mij op we zijn gewoon de tijd kwijt.…

Mijn dank gaat uit naar alle woorden die je sprak om mij gerust te stellen. Naar alle gemeende blikken die je me gaf om mij dikwijls te laten lachen. Naar de nodige stiltes die zovaak vielen om samen na te denken. Naar de tranen die je meehuilde om mij te troosten. Naar al die momenten dat je gewoon en altijd naast mij stond…

Vogels vliegen dalen neer op bomen fluiten zachtjes avondlied mijn gevoel geeft enkel nachtelijk verdriet…

Ik sprak je weinig, zag enkel soms een lach zo jong nog, als zestien jarige die zoveel vreugde wou. maar wat mensen niet zagen, was een enorm grote traan zoveel pijn wat je bezat en dat, terwijl je zo'vrolijk'was. Begin oktober op weg van school naar huis, zo trots op je scooter, die je mocht door drie kilo aan te komen, zo reed je in de wind…

kou kust de bomen alvast voor het gewen aan sneeuw en wind verlangend naar de warmte zal de winter een deken leggen op koude verkleumde struikgewassen…

de zee huilt tranen vol van water en van nat droogt ze met de kade sluipt naar de kust ze moest het van eb hebben maar heeft het van vloed gehad…

Sierlijke letters op papier met rood groene inkt geschreven als kleuren op een leeg vel neergedaald. Inkt zet zich in krullen op het wit strepen en puntjes volgen ik kijk op en ben trots want zomaar opeens staat daar jou naam.…

Ik voel me bekeken, bespot, bewaakt. Ik voel me zo alleen. Met alle alle blikken om me heen.…