Alle inzendingen van Secret Rose

Ik heb je jaren niet gezien, jaren niet met je gepraat.. Ik wilde zoveel zeggen, maar nu is het te laat.. Ik zit met zoveel vragen.. Waar is het mis gegaan? Waarom hebben wij elkaar, toch zoveel pijn gedaan? Pa, misschien dat je me hoort. Ik mis je, meer dan ooit.. Weet hoeveel ik van je houd, ik vergeet je nooit...…

Blauwe lucht bedekt met wit. Met wolken waar verhaal in zit.. Mijn moeder daar die naar me lacht.. Vanaf de aarde zelf bedacht.. Mijn vader met z'n glaasje bier.. Het lijkt net echt zo vanaf hier.. Ik maak ervan wat er niet is. Dat wat ik hier beneden mis..…

Voetsporen van jou en mij. Steeds verder het geluk voorbij.. Voetsporen van ons bestaan. Steeds verder bij elkaar vandaan.. Voetsporen van vier naar twee Stil dragend het verleden mee..…

Vandaag negentig jaar, de tijd loopt hem voorbij. Het leven valt hem zwaar.. Alles wat hij heeft zijn wij. Wazig kijkt hij in het rond, naar de mensen om zich heen.. Vorig jaar nog kerngezond, en onafhankelijk van iedereen.. Nu niks meer in eigen hand. Alles wordt voor hem gedaan.. De kaars is langzaam opgebrand, wacht stilletjes om uit…

Mailen en chatten, sms'en en bellen.. Wanhopig gingen we elkaar, steeds meer vertellen.. We raakten verslaafd, aan een luisterend oor.. Dat het soms iets te ver ging, hadden we beiden niet door.. De drang werd steeds groter, om elkaar echt te zien.. Het feit genegeerd, dat het fout was misschien.. De eerste ontmoeting, ging verder…

Heeft iemand God bedacht, of is Hij er toch echt? Hoe kan ik het nou geloven, als het alleen maar wordt gezegd? Waarom zegt Hij niks terug, als ik tegen Hem praat? Waarom gaan er mensen dood, als er een God bestaat? Het is moeilijk te begrijpen, dat er iemand is die je niet ziet.. Toch voel ik dat ik word gedragen, in dagen van verdriet…

Ze was nog jong en wild, nog niet toe aan vastigheid.. Ze genoot nog van het leven, wou haar vrijheid nog niet kwijt.. Ze danste zonder schaamte, met de mannen om haar heen.. Ze kon iedereen krijgen, maar was nog steeds alleen.. Ze maakte mannen gek, heel onschuldig, zonder doel.. Ze danste close met iedereen, zonder lust, zonder gevoel…

Verdrietig, bang en kwaad.. Een lachend masker wat ik draag.. Het leven is mooi, Het leven is een hel, Het leven hangt af van vandaag... Het uiterste houdt mij in stand, Of alles, of niks..Of dat, of dit.. Niet grijs, maar alles zwart of wit.. Van goed naar slecht, van slecht naar goed.. Ik lach, ik huil, ik haat, en snij.. Ik snij, en…

Geen grip op de toekomst.. Niks zelf in de hand.. Leven in onzekerheid.. Niet wetend waar je belandt... Nooit kom je uit die cirkel, doorbreken lukt niet meer.. Je blijft maar afscheid nemen, Telkens, keer op keer.. Je weet als je begint, is het einde al dichtbij.. Hechten heeft geen zin.. voor je het weet is het voorbij..…

Mensen zien me, maar kijken net niet ver genoeg.. Ze houden van de buitenkant, en stoppen hierdoor veel te vroeg! Daar binnen heb ik iets verstopt, een chaos heeft zich opgehoopt.. Het zijn gevoelens door elkaar, die ik heb opgekropt.. Dus wat ze zien is maar een beeld, ver weg van de werkelijkheid.. Wat ze zien is slechts…