Alle inzendingen van Sofie Nelis

Voorlopig drijf ik op de zee van het leven met de stroom mee. Loslaten van bestemming, zonder gevoel van richting, is drijven het doel. Niet zoeken maar voelen naar de juiste golf om dan mee te spoelen. Besef zinkt in dat armslagen van mij niets veranderen aan het kalme getij.…

Betekenisvolle leegte Gevuld met tonen van verdriet De wereld valt samen Zodat je stilstaand beziet Ontschermd door tijd Bestaat alleen nu, Zonder moeten alleen moment en puur gevoel Zonder angst Ruimte voor essentie Leegte maakt heldere Emotie…

Als claire-obscure jij en ik Tot in perfectie Zo puur In zachte belichting Staat mijn wereld stil Alles mooier Met jouw vergroting Met nieuw perspectief wentel ik me dromend In de toenemende diepte Van onze foto…

Regen op mijn raam Water en glas Vervloeien geruisloos tot een kus Traag samenrollend in hun omarming Versterken ze onbewust elkaars schittering Een doorzichtige samensmelting Nauwelijks merkbaar alleen als je er doorheen kijkt Verandert de breking…

Jij reikte naar mijn hand maar raakte mijn hart. Onbewust en onderhuids Iets ontzet. Toeval of overname, van wat van binnenuit is aangezet. Woorden en zinnen opeens oppervlakkig bij de Diepte van het beminnen.…

Woorden en zinnen Vormen aaneen Zoveel meer dan letters alleen Klank spint en vormt Zonder remedie Een beeld, nee meer Een emotie Door je mond laten rollen Proeven en dan langzaam Langs je gehemelte Over je tong laten gaan…

De tijd een onzinnige dimensie Meetbaar Maar niet in emotie Waarde onbekend Nut de vraag Alles afhankelijk Van met wie je bent Gebruik geen wijzers maar geef Ruimte aan gevoel En leef…

Zien oude mensen Herinneringen, De werkelijkheid met Een geschiedenis Verloren wanneer deze Afbrokkelt Personen vervagende Contouren De wereld wordt vluchtig…

Langzaam maar definitief Wordt de stam doorkliefd Haast meegevend, Ontsteld omwerpbaar te zijn. Het standpunt niet feilloos Een illusie met wortels Waar leven uit gegroeid is En waarop het loof steunt. Definitie vervaagt De vorm verandert En inhoud verdwijnt Zonder stam om het vast te houden.…

Gesprekken als wajang, Schimmen zonder diepte Een scherm tussen schijn En werkelijkheid Een veilige projectie De schaduwkant belichtend En zo verduisterd Slechts de contouren zichtbaar Fragiele nuances Maken verschil Tussen zwart en wit, Iets wat alleen gevoel ziet…

Wolken in water Aarde raakt hemel en heel even ziet Vergankelijk later Niet alleen beeltenis Maar ook reflectie werkelijkheid ziet Wat mogelijk is Een omgekeerde realiteit het beeld in bestaan al kwijt…

Blauwe waas Lichtjes over het water Zuchten van de dag Die zijn adem uitblaast Nevelig verlangen Naar sluiers van de nacht Die stilletjes maar snel Het land behangen…