Alle inzendingen van Stephan

Handen hielden elkaar vast, vonken sprongen over, en weer, ratelend waren de harten, sissend toen het gedoofd, werd, alsof, ze het er niet mee, eens was, toch bleef het, Kloppen.…

Zo zit ze prevelend voorovergebogen doublé druppels glinsteren door haar wriemelende vingers zo onverstoord onhoorbaar woord voor woord verwoord zijn stem laat haar niet los en wat ze delen draagt zij als geheim groter dan zij zijn en nu heeft hij haar de keuze gegeven terug te keren naar een ver geleden leven en de kralen worden weer…

de zomer is droog, heet en kort met botte bijlen en gebroken ruggen het woud vergeven van de muggen en de vrees dat het weer winter wordt de winter is zwart, wit en lang met zure stank en ziek gehoest mentaal geknakt, fysiek verwoest de dood is hier en gaat z'n gang in een horizon gevangen zal de Staat je niet vergeven dat je uitspreekt…

door mijn hoofd spookt de dag die niet bestaat ik kies en keer de kant geduwd door tijd en ruimte ik pak minuten in mijn tas mijn richting en wat kleren een beeltenis met een kras en strik mijn veters strak sla nog even om je heen zet me schrap en maak me los hou me vast en ga de reis die eindigt hier…

gevreesd en geliefd overzag je vanaf betonnen sokkels en banieren als vader, voorbeeld en god heerste je vanuit eenzame hoogte voor altijd overal aanwezig de hamer creëerde naar jouw beeld het land dat ruw ontwaakte door de kanonnen van de Aurora door de roep om vrijheid van hen die zich schaarden achter idealen paranoia vervormde je…

Sacha, Oleg en ik een heldere klaterlach vult vragende glazen waarin de kaarsvlam versnippert tot dwaallichtjes zo vernevelt mijn werkelijkheid zich tot vage lijnen de kosmos balt zich tot hier en nu aan deze tafel lichtend in het donker zijn de ogen niets ontziend ik proef hoe zij hun zinnen zingen in zacht gebrom tandengoud beantwoordt…

door lampen verwarmd en ontbloot sta ik oog in oog met gespitste oren passie vormt een verendek van woorden die ongehakkeld de vrijheid vinden en geademde antwoorden ontmoeten - het doet mij slechts vragen om meer je ogen ruimen al snel een plekje voor me ik schurk me naast je en reik met aandacht raak je zacht - je bent dichterbij…