Alle inzendingen van Stijn

Plamuurlaag hertogin van Obninks vogelzang mijn bevlogen favo artiest à première vue, c’est curing a disease bangste bang banger Mijn hazentand uitgegroeide lengte je bent mijn wereld enige maakt minderwaardigheidscomplex als levensdoel Je geeft heimelijke pijnen hartverwarmend ik lig op de vloer knuffel Hoe bereik ik u hertogin…

Inpak knuffeldier papier sereen gekristalliseerde lijn schuin gehalveerde pinpas en om een croissant mierenneuken geschreeuw zwier gegil tijdens de jongensrace wie kan het snelste al hallucinerend driemaal de rechter stoten met omgedraaide hand zonder onderbouwing in de beargumentatie? Ik blijf liever thuis met mijn uitgepakte knuffelbeest…

Het platform onttrekt de leegte uit mijn overige eenzaamheid in diepte isoleren mezelf ingekeerd Neem de stap naar de diepte waar leegte hopelijk wordt opgevuld met het ijzer dat onharmonieus zijn kou niet overbrengen kan Wacht ik nu in het donker op de volgende trein die mij eindelijk naar huis brengt Rijd me open Alstublieft…

De man eenvoudig projectiel De vrouw onbelangrijk complex projectiel God heeft een haat liefde verhouding met het nakomende geslacht het geslacht verkracht door God de oppermacht verdacht pracht parel die alles weglacht Hoe ze loopt slaapt dacht bedacht door God en menselijke spinsels alhoewel dat te betwisten valt binnen hiërarchische…

Ik ben een ruimdenkend anarchist die accepteert de geile maagd en schenk aandacht aan iedereen met mijn ingetogen populisme Nog niet opgejaagd door overspel van focusverlegging naar mijzelf Ik ben de nog te ontpoppen bloem in de grote weide langs de Styx met equivalente buren als lotgenoten Ik niet hou van gekleurde vloeistoffen, echo…

Ik ben eenzaam eenzaam ten twee saam samen vliegen bekwaam Samen vliegen naar zo’n zon magistrale zon defect kanon voorhoofd winterzon Vlieg en vlieg rond cirkels draai me om eenzaam stille afscheidszon eenzaam twee saam als het ooit kon…

Zoekend in het donker Zoek ik naar het licht Op een oplossing die ik zoek Heb ik nog lang geen zicht Mijn hoofd zit vol met zorgen Telkens vraag ik me af Komt er nog een morgen Ik leef telkens van dag tot dag Dat zie je wel aan men gedrag Binnenin ben ik aan het schreeuwen Langs buiten zie je alleen een lach Hoe lang hou ik dit nog vol…

Ik mis de tijd De tijd zonder zorgen Een tijd van vreugde Op een zondagmorgen Een tijd van mooie momenten Met broer en zus Een tijd van jonge liefde En de eerste kus Die tijd komt nooit meer terug Ook al zou ik dat soms wensen Maar helaas gaat dat niet Alles heeft zijn grenzen…

Jullie schoten op me Met woorden en daden Jullie schoten op me En ik kon niks vragen Helemaal alleen Niemand die voor me opkwam Ik vind het spijtig Dat je men jeugd ontnam Ik kom er wel weer bovenop Met veel liefde en tijd Ik hoop dat na al die jaren Het jullie toch een beetje spijt…

Handjes thuishouden Moeilijk is het niet Je denkt er niet over na Maar je doet veel verdriet Handjes thuishouden Ik zei misschien geen "nee" Maar ben ik daarom schuldig Ik was er niet akkoord mee Weet je nog wie ik ben Weet je nog hoe ik heette Ik weet één ding Ik zal je nooit vergeten…

Als je niet meer weet wat je voelt Dan weet niemand wat je bedoelt Hulp krijg je dan niet Want niemand ziet je verdriet Dit gevoel is echt niet fijn Op deze manier wil je er niet meer zijn En toch moet je verder met je leven Ook al is het maar voor even Want ik weet, met deze pijn Zal het einde niet zo ver weg zijn…

Je doorbrak mijn jarenlang opgebouwde muur Omdat ik dacht dat je om me gaf Met je lieve woorden en cadeaus nam je men vertrouwen Daarna brak je alles af Eerst gaf je me terug zelfvertrouwen Dan misbruikte je me zonder dat ik het besefte Jaren later kwam ik tot de conclusie Dat jou vriendschap niet meer was dan een illusie Nu probeer…

Ik moet nog veel leren Het is geen schande om hulp te vragen Ik moet hulp accepteren Want ik kan de problemen niet alleen dragen Ik moet nog veel leren Het is sterk om je zwakte te tonen Ik moet mezelf accepteren Als ik durf te praten, mag ik mezelf belonen Ik moet nog veel leren Het is moeilijk om alles een plaats te geven Ik moet het…

Ik vraag je om je lippen te tuiten, zodat de wind een kus versturen kan. Hopelijk hoor ik je dan, dansend door mijn gedachten fluiten. Met een elegante schwung zal jij, dwalend over zeeën en door bossen, niets meer doen dan verlossen, en een weg vinden naar mij. Ik zal je ontvangen met mijn ogen gesloten, mijn kin omhoog, neus in de lucht…

Deze herfst heb ik al eens eerder gezien. Het eerste rillen van die tak daarginds komt me bekend voor, die plotse wind stond hier niet zo lang geleden ook al en zie: hoe volmaakt valt de regen weer in herhaling. Naar beneden en altijd raak. Wat bedoelt u, andere bladeren? Waarom zijn het dan dezelfde? Hoe springen ze dan zo geroutineerd uit…

Hier lig ik weer, aan de rand van mezelf, dicht en dringend tegen je aan. Ik ken je bressen als mijn broekzak, ik weet waar je linies liggen en waar ze lekken, ik weet wanneer je bodem brandt en hoe en waarom, ik ken het knielen, het breken, het scheuren, de scherven, de schoonheid zelfs van het er samen sterven, als oude vijanden, hand in…

Als je me wil wil me dan nu nu de lucht in mijn longen nog warm is en mijn hand nog arm is. Als je me wil wil me dan nu of stilaan toch straks … Want morgen morgen gaan we dood en doden vinden elkaar nooit meer terug. Stijn Vranken Uit: Vlees Mij…

Geef me je kruis en nagel me vast in jouw illusie van wat ik ben, nagel me diep in jou te pletter tot ik voorgoed aan je hang als een verroeste held, stervend, levenslang. Ik weet, het is niet alles maar dit niets draagt zo zwaar alleen.…

Ik ken je niet, ik droom je maar als ooit de nacht over deze stad zwijgt zal je horen hoe ik me voor jou verlaat. Hoe ik uit mijn twijfels glijd, mijn handen rood tot ridders sla twee onbevlekte paarden vouw en je zo, dwars door alle straten heen naar m’n bed toe streel. Mijn droom is een hoop stil jij - de ochtend vrees ik als een speld…

Herinnert u zich deze nog de vergadering van vrijdag jongstleden, met mijn lijf en zijn voltallige leden? Uw aanwezigheid was een verpletterend succes, uw acties getuigden van een doelgerichte doortastendheid en verscheidene afdelingen van mijn lichaam hebben uw input dan ook diep gewaardeerd. Vooral de dienst interne ontwikkelingen laat…

in dit bed ligt geen wachten wanneer wij het betreden met onze rubberen troepen doch in dit bed waagt zich ook geen haast - hier woelen wij winnaars voorzichtig vergroeiend ons verlies tegemoet want in dit bed wacht geen licht wanneer de ochtend ons als een worm weer uiteensnijdt…

Ik voel de tijd niet groot genoeg, ik geloof hem niet. Je krijgt een kus, een dag, een nacht, en misschien nog wat morgen. Maar méér kan je uit mijn mond niet kopen, méér mij heb ik nooit in voorraad. Toekomst wordt tegenwoordig snel slecht. Wie weet wie ik morgen ben? Of wat? Of hoe ik heet? Wie weet waarheen mijn bed zal drijven, hoeveel…

Ik ben bang liefste, hemelsbang, dat ik vannacht al overvloedig van haar houden zal. Niet ‘houden van’ zoals van jou, niet met hart en ziel of zo, nee, heel gewoon, met wat honger in een hoek van een kamer van een donkerrood appartement waarvan jij, liefste, het bestaan niet kent. Bang van hoe ik eerst nog handenloos en schijnbaar…

Al dagen was ik aan het dromen, over wat er in zou staan. Zou je me meteen de liefde gaan verklaren, of een uitnodiging om naar de film te gaan? Ik wist: dat kaartje ging er komen, want interesse had je wel in mij; Die veelzeggende blik vier weken geleden bij bakker Joosten in de rij. Ik stond vanmorgen al voor de wekker naast mijn bed,…

Ze zei me laatst dat ze voor altijd bij me wilde blijven. Maar ik wachtte liever nog een jaargetijde. Want bloesem bloeit nou eenmaal vaak in mij.…

Had ik maar een uitlaatklep, al was het maar een heel klein gaatje. Dan stortte ik zo mijn hele hart bij jou in je nachtkastlaatje.…

Twijfelend of wat ik wil ooit werkelijkheid zal zijn dwaal ik door de dagen die niets meer dan dagen zijn. Als ze maar momenten hadden dan was het nog te doen Momenten zoals pas geleden toen ik jou zag in het plantsoen.…

Ik dacht dat de pijn van het missen na die tijd een beetje draaglijk zou zijn Maar ik kon toen enkel gissen, het bleek harder te zijn.…

Ik huil zacht weet niks te zeggen totaal verward. Want als je lacht waaien er sterren door mijn hart.…

ook al stierven velen om hem heen, het was een fijne vent naar het scheen. Vele doden later, 't is echt waar, bleek de lieve man toch een moordenaar!…