Alle inzendingen van Susanne

Ik ben alleen, dat weet ik wel, maar waarom. Ik ben alleen, dat weet ik wel,ik ben niet dom. Jij ging heen, ik weet het wel, het moest, ik ben niet stom. Maar nog steeds blijft de vraag, waarom, waarom, waarom.…

Ik heb spijt. Spijt van het verleden. Spijt van hoe het is gegaan. Maar met spijt kom ik niet ver. Met spijt maak ik het niet ongedaan. Ik heb veel kansen gehad, maar heb gefaald. Ik heb getracht te leven, maar heb het niet gehaald.…

Ik heb het gevoel dat ik zoveel had kunnen doen, maar niet heb gedaan. Ik mis je zo. Je bent zover hier vandaan. Het schuldgevoel, de onmacht, de angst is iets waarmee ik kan leven, maar het verlies van jou kan ik mezelf nooit vergeten. Ik weet waar je bent en ik weet dat je me kunt horen en toch heb ik het gevoel dat ik je heb verloren…

Meid dit wil ik eventjes kwijt. Wij zij vrienden voor het leven.. Wij zijn vrienden voor altijd.. Meid je staat in me hart geschreven.. En ik wil je nooit meer kwijt.. Samen lachen.. Samen huilen.. Alles kan bij jou.. Dit is een teken dat ik toch echt van je houd.. Een teken van vriendschap.. Van jou & mij.. Als jij er niet meer…

Een schrijnend gevoel heen en weer Dwars door je lichaam, telkens weer Het duurt zo lang en is zo hevig M'n lichaam trilt en blijft bevig Zoveel gevoelens gaan door mij heen Godverdomme, waarom ben ik niet van steen Het gaat maar door en houdt niet op Ja, iedere keer weer stoot ik mijn kop Telkens maar weer die hoop Waarom iedere keer…

God strooit met sterren alsof er geen vuiltje aan de lucht is alsof de geschiedenis zelf haar sporen heeft uitgewist alsof door de eeuwen heen het leed van alle mensen niet meer is dan het lijden van één In zijn tijdloos ingerichte feestzaal steekt hij talloze lichtjes aan in opperbeste stemming.…

Vederlicht, vlijt ze haar voet in het betraande gras. ontroering druppelt uit haar met dauw bedekte ogen over het gulle schoon van een nieuwe dag.…

Als je straks gaat slapen, denk je dan aan mij? Als je straks gaat dromen, kom ik dichterbij……. Om in jouw oor te fluisteren, wat ik voor je voel. Ik wil je laten weten, wat ik precies bedoel. Verwerk dus in je dromen, de dingen die ik zeg. Ik wil je laten weten… “ik ga niet bij je weg”. Je hoeft me niet te zeggen, hoeveel je voor…

We groeven in de aarde met onze handen, tastend door talloze lagen naar de oorsprong. Onze vingers bloedden, nagels scheurden, sneden zich een weg door het puin van ons menselijk gemak; konden niet bevroedden dat de bron van leven reeds lang was opgedroogd.…

Schimmen scheren schuw als vleermuizen in het duister in zijn getroffen ziel. Achter elke boom weet hij een schaduw en ziet hij bloemen met fletse koppen boos buigen naar bijen die door hun giftig sap ter aarde storten. Geen dienaren van de liefde maar haar demonen zijn het die zijn hart bezitten en zijn wereld bewonen.…

Lankmoedig sluit zij de luiken van het NS-loket. Voorgoed. Het kaartenapparaat knikt haar neerbuigend toe. Abonnementen kan hij niet venten. Zij wel; met een warme lach, wat je van een stalen machine niet verwachten mag.…

Reist de 'vergeten' tas als gevonden voorwerp mee? Of als bewust bezit van een locale terrorist die in opdracht van een dwaze baas de bus opblaast? Niet langer gevangen stap ik bij de volgende stop in de open lucht en haal adem, opgelucht.…

Het rompje stil schiet het schielijk door rimpelend water. Soepele schepjes glijden glad langs het hoofdje door spiegelend nat. Vlugge voetjes stuwen als een vissenstaart het kind nu in volle vaart naar open zee. Vaarwel mijn kind, Neptunus neemt je mee.…

Waar het Westen het glas heft op het Oosten werpt de laatste het glas tegen de muur van zijn kazerne, leeg en niet langer leunend tegen de muur die eens de grens aangaf tussen alles wat moet en alles wat mag. Dwaze drinkers in kroegen, kreunend onder het gedreun van de S-bahn brullen broederlijk: Oost - pas op West -…

Fluweelzacht, (haar wangen een dieprose gloed) ligt zij op mijn hand. Alleen. Ze bloedt, als ik met een mes haar stengel kort. Samen met de anderen zet ik haar in water opdat het bloeden minder wordt.…

Met blote, zongebrande benen stapt ze door de zomer naar een roestig bruine winkel voor kousen die glanzen en haar laten dansen ver voorbij midwinternacht. Als de ochtend gloort, groet zij met een zwoele lach de lente, die de liefde in manden vol met zoenen, zoet en zacht als dons voor haar heeft meegebracht.…

Nooit had ik dit durven dromen, Een jongen, zo leuk, zo lief, zo fijn, Op een rare manier in mijn leven gekomen, Om voortaan de belangrijkste persoon in mijn leven te zijn Nooit had ik dit verwacht, Meteen al een ongelooflijk goede vriend, Zo gezellig, zo slim, zo meelevend, zo zacht, Waar had ik dit aan verdiend Nooit meer wilde ik een…