Alle inzendingen van Sustinebam

Nog eenmaal wil ik mij in de gang begeven de trappen lopen van mijn middelbare leven voor de laatste maal de bronzen namen lezen tevergeefs mijn letters boven halen. Ik hoor niet thuis tussen alle namen gezichten uit een ondraaglijk verleden hoe dichter bij het heden hoe minder de pijn maar steeds aanwezig als Atlas draag ik de wereld op mijn…

Geen navolger ben ik, die Zoals zovelen van zijn tijdgenoten De woorden van een Byron Tot zijn voorbeeld heeft gegoten. Ik creer mijn eigen werk Ik barst van inspiratie Ik wens niet te verworden Tot dichter van een natie. Ik prijs hierbij den dichters onvermogen Om te komen tot verwoorden van gevoel En niet in beelden wil ik spreken…

Wat moeten we met mensen met leiders en met landen die alles op alles zetten om de wereld te verbranden. Wat moeten we met ruzie en wat met soldaten die we uitsturen naar alle hoeken, laten vechten in alle gaten wat moeten we met leiders die van politiek niets begrijpen die terreur willen vernietigen maar zelf wel onrust laten rijpen. Waarheen…

Pascaline, met deze woorden wil ik je bereiken en tot die dag hoop ik dat je mijn hart niet zal ontwijken. Waarom moet onze liefde nu al sterven zonder namen in een boom te kerven Nu zal onze liefde verdwijnen en nooit zal onze vlam meer schijnen. Pascaline, waarom ben je verdwenen wat heb ik gedaan dat ik dit verdien zo'n leegte in…

Vanavond stromen zoete gedachten langs mijn oren door mijn hoofd woorden die ik nooit meer zal vergeten worden door geen mens geloofd. Vanavond krijg ik alle signalen waar ik lang op heb gewacht en ik had de hoop al opgegeven zo vaak tevergeefs getracht. Nooit eerder heb ik dit gevoel beleefd van uit het niets verschenen en hoewel ik je…

Ik hoor je denken aan die jongen met het roetzwarte haar zijn praatjes zijn gladder dan de mijne zeker, niets is minder waar. Ik zie je dromen over die kerel met die mooie jas zijn kleren zijn mooier dan de mijne och, ik wou dat ik het was. Ik hoor je praten wat heeft die ander toch een knap gezicht zijn verschijning zegt meer…

Zo moeilijk is het om te zien dat we bijna niet meer praten zelfs bij het lokaal verlaten ik jouw aandacht niet meer verdien. Het is moeilijk te geloven dat na die prachtige avond mijn hart dodelijk is gewond maar ik kon niet meer beloven. Kan jij je herinneren hoe ik die avond naar je keek omdat jij op een engel leek. Kan jij mijn…

Haar gouden stem maant me haar te vergeten en haast te maken een ander lief te vinden haar glimlach lijkt er geen doekjes om te winden ik weet nog hoe ik naast haar heb gezeten. En hoe'k al zoekend naar de juiste woorden in duistere dagen, in voor-en tegenspoed haar voor mijn bedwelmende liefde heb behoed hoewel ze al meteen mijn liefde…

Wanneer word ik van de pijn bevrijd die sinds jaren op mijn schouders rust wanneer wordt mijn geweten gesust en raak ik weg van eenzaamheid. Hoe weet ik of na zo'n lange tijd jij niet al iemand anders kust onze liefde niet al is geblust of raak ik je nu zelfs voorgoed kwijt. Ik lees weer alles wat je hebt gestuurd en raak plots…

Moeilijk te begrijpen, dat onverklaarbare gevoel. Lasig om mee om te gaan, je snapt wat ik bedoel. We zijn verre geliefden, het enige dat ons scheidt. Dat ons weerhoudt lief te hebben, is een zee van tijd. Je gevoelens liggen zo duidelijk, verstopt achter je ogen. En mijn hart is eerlijk, deze liefde is niet gelogen. Dus verre geliefden…