Als bladeren in de wind
wiegen we op en neer.
Als golven op de zee
telkens weer keer op keer.
Als een blad wiegend in de wind
heb ik jou voor het eerst ontmoet.
Uitbundig, vrij, als een spelend kind
je te zien deed mijn hart zo goed.
In de wind hebben we ons even geraakt.
het moment was kort en maar voor heel even
Maar alles bleef heel…
Ik ga mijn pen nu dopen
In het bloed van mijn hart
Ik schrijf in rood mag ik hopen
Maar de kleur is zwart.
En zo voel in mij van binnen
Niets geeft nog kleur
Wat moet ik beginnen
Hoe open ik die deur
Die mij de weg laat zien
Mij kleur weer kan schenken
En mij voor heel even misschien
Aan iets moois laat denken.…
Schenk me jouw armen
ze geven me rust
Mijn ziel zal verwarmen
als je me teder kust
Laat mijn hoofd schuilen
zachtjes op jouw schoot
Laat me uithuilen
ik ben zo bang voor de dood
Laat je mond mij zeggen
dat het niet zo erg is
Probeer me uit te leggen
dat de dood niet het einde is.…
1.162
Bezig met laden