de man in de vroegte
netgedicht
vele ochtenden
verspoelt hij het gruis
van de vorige dag
er zijn momenten
dat hij zichzelf betrapt,
hardop lacht
‘koffiekop sijpelt’
de stemmen, dromen
‘gebruik hen,
luister naar hun razen’
vele ochtenden
is niets hem dierbaarder
dan de randen van het bad
hij stapelt er boeken
en klokhuizen sterven
er is een asbak, een viltstift…