Alle inzendingen van Thea

Twee zielen...jij en ik Verbonden door vertrouwen, door te delen lief en leed. Jouw woorden in mijn gedachten, waar ik soms geen raad mee weet. Open staan voor nieuwe dingen, wat geweest is is geweest. Kijk vooruit en blijf niet hangen, aan het heden heb je toch het meest. Dus deze zielen jij en ik, gaan samen verder en kijken vooruit.…

weten dat de hemel dichtbij is zo dichtbij dat je hem nooit zal kunnen raken…

als de nacht nog stil is en een enkele ster nèt door het zachte wolkendek ontbloot in schittergloed zijn licht verspreidt van vèr onaantastbaar schijnend voor verval en dood zie ik een glans, die ons na lichtjaren bereikt wellicht gebroken in het tijdsgewricht eeuwigdurend, zoals het hier op aarde lijkt een vast punt van duurzaam schijnend licht…

je ging weg en nam de zon mee en een stukje van mijn hart alles lijkt wat grijzer maar tòch ben ik wel wijzer dan te zitten treuren ik maak mijn eigen kleuren en die zon komt ook wel weer terug met jou…

de morgenzon wekt de wereld om ons krijgt een lichte glans, een schijn van vrede duidelijk waarneembaar, doch breekbaar als glas dat splinteren zal door alledagsgeluiden en door geen mens ter wereld instand gehouden kan worden…

dag nacht, neem je duisternis maar als rokken bij elkaar vlucht weg op hoge benen de horizon nemend als laatste horde daarmee plaatsmakend voor een kille winterzon hul ons weer in nachtelijk zwart als de zon haar avondrood om zich verzameld heeft en in roze mijmering achter de kim verzinkt…

stemmen in de wind vergaan als grijze as géén die ze ooit weer vindt de plek weet waar het was dat men ze horen kon o, mocht ik toch eens weten waar is der stemmen bron of is ze al vergeten die stem zo zacht en teder die fluisterend mij zei: we zien elkaar straks weder want jij, jij hoort bij mij...…

Ademloos kijken daar vliegt een vlucht valken ik wijs ze jou, mijn kind Pijlsnelle beweging voor onze ogen vallende valk die zijn prooivogel vindt Natuurlijke wreedheid verkilt onheilspellend dit kind, deze vrouw Vluchtende gang om jou te beschermen ik kan er wel tegen maar hoe is het voor jou? Vluchtend verdreven ik voel me schuldig…

kale rotspartijen, zand droog en dor in ’t zonnelicht ik voel verwantschap met dit land want even star is mijn gezicht en zoals plots een boom ontspringt ’t landschap verrassend doet ontwaken kan, als ineens mijn lach opklinkt die lach het masker levend maken…

’t Is bijna vijf uur in de morgen Nog dekt het zwart de sluimer zacht En weet zich in haar veilig geborgen Die zich liet wiegen door de nacht Ik sliep de slaap der rustelozen Niet meer dan enk’le korte uren Waarin ik even mocht verpozen Een droom, hoe kort slechts zou zij duren O, mocht ik toch eens langer blijven Waar vredig dromen mensen…

De prille groensluier van de lente Verdiept zich tot rijker loof Een enkele dag doet zijn jas al uit En behaaglijk lopen de terrasjes vol Zorgeloze mensen, allemaal vrij Om te doen waar ze zin in hebben: niets En op de achtergrond zoemt de zomer…

dit is de dag van zwarte regen bomen huiverend in de lucht duister neerkijkend op de mensen zwarte druppels op hun gezicht dit is de dag van zwarte wegen doodlopend op dezelfde muur van kleurloze, afwerende handen neem zijn leven, raak hem hem heer dit is de dag van zwarte negers trappend tegen elke steen van de zwart behuilde aarde neem…

Met gemengde gevoelens laat ik je gaan onze heimlijke uurtjes ze zijn gedaan Nog één laatste keer dan moet de tijd ons leren hoe `t tij zich zal keren! Wat voor ons voorzichtig begon, is voorbij, 't verstand overwon! Moeizaam namen we dit besluit 't moet, 't is over, 't is uit. Diepe gevoelens nu verdrukken en hopen dat het op een dag…

Kerst een vredige gedachte, waar menigeen naar zit te smachten. Doch enkel Kerst in vrede is een flauwe reden. Iedere dag moest die gedachte overheersen, niet enkel die twee dagen per jaar! Maar niets is zo vreemd als de mens, ieder denkt voor zich en heeft voor zichzelf die wens. Gun ook anderen hun geluk maak je eens om anderen druk. Help…

Er groeit een kind in mijn kind vandaag kreeg ik dat bericht de donkere dagen voor kerst ze zijn ineens van een heel bijzonder licht…