Samen aan het
water
hecht ik mij
aan 't wonder van je kus
bemin ik de streling
van je ogen
en verzink in de tere boezem
van je hart
je spreekt woordeloze liefde
en voegt de tempel van je lichaam
naar de mijne
Ik wist niet beter
dan
dat 't altijd zo geweest is…
De bomen van het bergdorp
voeden zich met het water uit het meer
onbarmhartig stenigt de zon
d'eenzame wandelaar
die kuiert tussen de verdwenen schaduw
van de huizen
het dampen van de stoffige straat
wordt af en toe verlicht
door een vlaag van koele bergwind
een seconde opluchting wordt luid gezongen
door een vermoeide krekel
die huist in…