inloggen

Alle inzendingen van Van de Woestijne

118 resultaten.

Sorteren op:

Over alle daken

poëzie
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 541
Over alle daken bloeit mijn bleke wake; alle sterren toe reikt ze, strak en moe. Baart dan alle bangen steeds een nieuw verlangen? Is dan alle vrees liefdes vrouwe en wees?... - Over alle daken bleek-gebloede bake; over heel de wereld heen liefde en leed, - alleen...…

ZEGEN DEZE' AVOND, GOD

poëzie
3.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 2.938
Zegen deze' avond, God: ons handen rusten ; en, kenden onze leden 't kleed der vreemdste lusten en ons verlangen 't pad van de' ongewoonste waan : thàns zijn onze ogen moede als van wie sterven geen... - Stil-wegend staat Uw leve' op de onbewogen blaên ; om iedre boom-gaard gaat de vrede van Uwe ogen; en wij, die elke vrucht in onze…

Gij die gebaard hebt

poëzie
3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 1.428
Gij die gebaard hebt, en in moeder-smart gestaan, hoe ben ik als een tuin voor uw gepijnd verlangen? Hoe gaat ge in barre hoop, hoe draagt ge onvruchtbre waan, en heeft uw liefde een liefde om mijn gelaat gehangen?… Al slaat in mijn moe hoofd uw zware zomer-geur, Vergéefs zult ge, als een roos, uw adem míj-waarts keren; want, ben ik úw door…

IK BEN MET U ALLEEN, O VENUS

poëzie
3.0 met 40 stemmen aantal keer bekeken 3.587
Ik ben met u alleen, o Venus, felle star. En, waar 'k vergeefs in mij uw stralend gloeien zoeke, blijft leeg mijn marrend harte, en bar. Mijn harde mond is strak aan beide starre hoeke. Geen vraag. En zelfs wat 't eerst me naêrt en 't laatste scheidt : zelfs ángst en komt mijn ijlt' bezoeken. Ik ben met u alleen, mijn ogen droog…

NIET WAAR?

poëzie
3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 2.407
Niet waar? Een snede vlees op deze snede brood, en, dankend nóg, een stille sluier om de zorgen... De ruste naêrt. Gelijk een aarzelende morgen wacht ons de slaap, bijna nog schoner dan de dood... 't En is niet veel wat ons van vroeger hopen rest; maar draagt ge niet het kind van onze zaligheden, o vrouwe? En hoe ge om onzentwille hebt geleden…

O Vrouwen-leed

poëzie
2.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 1.764
o Vrouwen-leed in liefde-ontvangen en leven-telen, dat, dankend om een lange blik, uw wee vergéet: hoe brandt geen schaamte, hoe stokt geen traan in mijne kele om de eigen-baat'ge schamelheid van eígen leed?... - Want gij en kent geen minne-duur, dan stil verduren dat kere steeds in smárt wat wierd in heíl bemind, - gij die, wen ge om 't gekreun…

O Naakte liefde, grijs en broos

poëzie
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 2.171
o Naakte liefde, grijs en broos; mijn arme herfst, uw lent’ genaderd: een moede wingerd, bloed-dooraderd, die lenkt naar nieuwe oktober-roos; een arme, bibberende schaâuwe die duister om uw schoonheid rilt; - - o norse min, die danken wilt noch durft te rouwen… ------------------------------------------------------------------------- uit…

Een man die, moe en levens-mat

poëzie
4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 2.583
Een man die, moe en levens-mat, en liefde-leeg, en zorgen-zat, zijn avond-maal bereidt: hij roert de melk, en breekt het brood,- waar hij van leven of van dood verlangen kent, noch nijd; - hij ziet de gulden hemel aan, en voor zijn stoep de sparre staan waar 't laatste licht in straalt éen poze nog, éen warige poos, 'lijk in zijn hoofd…

Van alle reis terug nog voor de reis begonnen

poëzie
3.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 3.214
Van alle reis terug nog voor de reis begonnen... Wat, dat gij niet en wist, heeft de onrust u geleerd? - Alle einders zijn ontgonnen en elke tocht gemeerd. Welke begeerte die, verzaad, niet heeft bedrogen, en welke oprechte liefde ooit zonder waan beleên? - o Dorre brand der ogen na nodeloos geween!... Geen bronnen meer, en geen stromen,…

Het huis mijns vaders

poëzie
3.0 met 33 stemmen aantal keer bekeken 4.299
Het huis mijns vaders waar de dagen trager waren, was stil, daar 't in de schaduwing der tuinen lag en in de stilte van de rust-gewelfde blaêren. - Ik was een kind, en mat het leven aan de lach van mijne moeder, die niet blij was, en aan 't waren der schemeringen om de bomen, en der jaren om 't vredig leven van de roereloze dag. En 'k…

Als, bij moe-tanend avond-lichten

poëzie
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 2.236
Als, bij moe-tanend avond-lichten, angst daalt in onze aanwezigheid, zijt gij 't, die voor onze aangezichten de vreê der avond-lampe breidt. Wij zitten, en ons leden wegen, zwaar van stil-naedre dage-dood; gij hebt zachte woorden die verplegen, en breekt het vredige avond-brood. En wij, die uwe gaven eten, wij rusten in uw blijde…

WIJDING AAN MIJN VADER

poëzie
4.0 met 30 stemmen aantal keer bekeken 3.750
O Gij, die kommrend sterven moest, en Váder waart, en míj liet leven, en me teder léerde leven met uw zacht spreken, en met uw strelend hande-beven, en, toen ge stierft, wat late zon op uwen baard; - ik, die thans ben als een, die in den avond vaart, en moe de riemen rusten laat, alleen gedreven door zoele zomer-winden in…

Nacht. - Aan het open raam

poëzie
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 989
Nacht. - Aan het open raam waar mijn begeerte huivert van pijnigende weelde en blij-doorpriemend wee, hoor 'k, in het wind-gewuif, van dag-gebroei gezuiverd, gescheurd en moe de kreet der ongeziene zee. Ik luister. En 't geschuif der zuiverende vegen van flodder-wind, die hijgend-blij 't geluchte wast, voelt zeulen in zijn joel en door…

Zingen, hoe de donkre wereld

poëzie
3.0 met 24 stemmen aantal keer bekeken 3.497
Zingen, hoe de donkre wereld zijne ronde reize gaat; zingen 'lijk de merel merelt 'lijk de nachtegaal, die slaat; Zingen, blind, 'lijk vóór alle eeuwen 't laaien van 't onnozel licht; zinge' als zon en maan, flambeeuwen aan het duisterst aangezicht; zingen: vreugde en smart, gesmeten, al wat gloeit en al wat rijt aan de gapend-geer…

KOORTSDEUN

poëzie
4.0 met 47 stemmen aantal keer bekeken 3.121
't Is triestig dat het regent in de herfst, dat het moe regent in de herfst, daar-buiten, - En wat de bloemen wegen in de herfst; - en de oude regen lekend langs de ruiten... Zwaai-stil staan grauwe bomen in het grijs, de goede sider-bomen, ritsel-wenend; - en 't is de wind, en 't is een lamme wijs van kreun-gezang in snakke tonen stenend…

Goedheid, góedheid...

poëzie
3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 1.659
Goedheid, goedheid gelijk een zuster aan mijn zijde, hoe heb ik u verbeid, - die ik niet vrágen dierf, sinds, kommrend om mijn vreemd bestaan, mijn vader stierf, en uw gezoen, o lief, mijn dode liefde zeide... - Maar God zal mij misschien genadig zijn, genoeg voor 't pover horizontje heil dat ik Hem vroeg, en góed, o Goedheid, voor wie, moeizaam…

DE DICHTER

poëzie
3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 1.735
Mijn hand, der spâ verzwaard, heeft 't winter-zwijn gekeeld; de toeë stal geurt zoel en zerp van zwoele vachten; geschuurd de lome last der laatste zomer-vrachten, rust thans mijn naarstig hoofd ter moede vinger-eelt. Geen nijvre zorge meer die zweeg, of zwoegde, of lachte; geen kommer die mijn dage' in hope of deemoed deelt: het duister-wijs…

EEN VRUCHT DIE VALT

poëzie
4.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 3.091
Een vrucht die valt... - Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen, buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt. De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen. En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt. Een vrucht. - En waar ik sta, ten zatte levens-zome, vol als de…

Aarde, over-oude

poëzie
4.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 1.795
Aarde, over-oude, ik ben van u gescheiden. De oog-appel van de nacht doordraait mijn hoofd; de geur verwaait der overkaauwde weiden; de tand verleerde 't raspen van het ooft. Diep onder mij verveegt de reep der wegen; geen fluistrend haspelen van huivrend graan en wuift de smaak van wassend brood me tegen; de blik der dieren is mijn…

Harde modder, guur kristal

poëzie
3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 1.526
Harde modder, guur kristal: in mijn naakte woonste rijk en arm aan niets en al, ben 'k de ziekste en schoonste. Huis dat afsluit en dat kijkt: hart dat, onbewogen, hoort de zee die wast en wijkt vóor verzádigde ogen. In geen spiegel, gruwvol-eêl, 't beeld van een begeren. Al de beezmen zijn te veel om de grond te keren.…

Gij zijt de goede vrouw

poëzie
4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.933
Gij zijt de goede vrouw ten drempel mijner dood, - Gij die me uw ogen als een zomer-nacht ontsloot Vol wondre lichten en vol rust'ge duisterheden; Gij die me uw leden als de rijkste herfsten bracht, En, schoner dan een schemering, de zéekre kracht Van vredig leven en zich goed bemind te weten. Want gij, die weet hoe iedre vreugde tanen moet…

o Late dag

poëzie
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.482
o Late dag, gij smaakt naar water en naar rozen. - Ik weet me alléen te zijn in 't wijde, koele huis; 'k geniet mijn eenzaamheid; ik voel mijn vrees verblozen; ik voel 't verleên vergaan in teder blaêr-gesuis. Reeds neigt de zon ter rust en lijkt 't gerijs der mane. Er is geen komst die hoopt; er is geen leed dat wijkt. Een vredige…

Gezapig als de zoen

poëzie
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 1.351
Gezapig als de zoen van koele kinder-lippen en zoeler dan ’t gezoef van bloesem-zoete wind, o kleine regen, heeft van duizend glinster-stippen uw stuivend licht mijn haar met perelen gepint. En zonder roeren, dan te voelen hoe mijne ogen vergroten, naar me uw peerlen-weelde zonne-wijdt, sta ‘k als een smalle bruid, tot wenens toe bewogen…

Ik zal u niet beminnen

poëzie
4.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 3.932
Ik zal u niet beminnen, Gij, die in vreê gewaad Voorbij mijn torve zinnen Langs-heen mijn leven gaat. Ik zie uw rústige ogen, En 'k weet hoe goéd ge zijt: úw tederheid, gebogen Over mijn eenzaamheid. En 'k heb u niets verborgen Van blijheid, drift en leed, En hoe uw plegend zorgen Me in stilte wenen deed. Maar - 'k zal u niet beminnen…

Ziekte, oude troosteres

poëzie
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 1.289
- Ziekte, oude Troosteres, wier woorden wégen... - ‘O Gij, mijn zoon, die duldig leven mag van 't glooiënd denken aan een verre liefde-lach: ik zie hoe in uw oog dromen als zwanen zegen.’ - Ja, ik ben goéd. Maar 'k wilde vrédig zijn... - ‘Mijn leéuwrik! Gij, die door de nachten heen-gedrongen, de vreugd van de enig-eeuw'ge…

Ik hoor de nacht

poëzie
3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 1.779
Ik hoor de nacht die nader-zijgt, - en beider zwijgen... Ik voel uw hoofd naar mij geneigd, - zal 't míjne neigen? Uw aangezicht is vreemdlijk stil in 't schemer-leven... Ik zie het laatste dag-geril in de avond-dreven. - Is dit een einde of een begin?... Uw handen glanzen; uw blik is als violen in verslenste kransen... - - Ach…

De bruid zegt:

poëzie
3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 2.167
Hoe wordt mijn lippe week van honig-smaak? - 't Is of 'k met tanden-reek uw tanden raak... Hoe zijn uw ogen klaar van vreemde schijn! 'k Zie er me lévens-waar spieglend in zijn... 'k Hou mijne leden, als ware ik beschaamd... - Uw adem, om mijn hals, die zoelig aêmt... - Is het een lente-gloed die dóor me gaat? Hoe toch uw strak…

Over de zee hangt matelijk te tampen

poëzie
3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 2.762
Over de zee hangt matelijk te tampen een zoele en droeve klokke door de mist. De dag is zonder klaarte en zonder lampe. Hij, die zijn hart bezit, weet wat hij mist. Een stemme galmt, en ieder loopt verloren. Ik loop alleen. En 'k weet dat duizend zijn die naast me dragen door te dichte smoren lijk al te volle teilen melk hun pijn. Ga niet…

De moeder en de zoon

poëzie
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 3.102
DE MOEDER Ik draag u aan mijn hart, al ben ik járen-zwaar. Voelt ge mijn adem als een vlamke op uw haar?... DE ZOON Ach, zwijg: ge zijt een vróuw langs lege levens-straten... DE MOEDER Hoe, heb ik niet mijn zoen op uw gelaat gelaten? DE ZOON Uw zoen is op mijn mond gelijk mijn tranen: zóut... DE MOEDER Mijn…

Uw eenzaamheid

poëzie
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 2.058
‘Uw eenzaamheid? Gij zijt als die wolvin. ‘Zwijmlend van honger, en van moederschap bliksmen-verblind en 't ingewand doorflitst, heeft, bij de trill'ge guurt van winter-nacht, in 't gladde leem van een doorweekte sloot, deze wolvin, al hare tanden bloot, geworpen zeven jongen, schicht aan schicht. ‘En in de nacht heeft niemand haar gezien…
Meer laden...