Het is alsof de dood ons stilte afpakt
en de kleuren van bloemen
intenser zijn dan ooit
maar helderheid is in een waas
omdat de spiegel nooit kan liegen
en denken soms niet verder gaat
dan voelbaar beseffen dat het sterven
ons de grootste talenten heeft ontstolen
om voort te leven in gedachten.…
De dagen dat je tastbaar was in zwijgen
kan ik nu zielsalleen niet meer bereiken
ik vergeet je en zal de hoop ontstijgen
verder ga ik zonder jou te leven
voel je mij niet meer
ben ik je nooit vergeten
is er niets van jou onzeker
in mijn hunkerhart gebleven.…
Soms zie ik jouw doodsgezicht
in een spiegel vol verwijten
herneem ik de intense stilte
in een ademloos gevoelig hart
voel ik de tijd
die ons alleen laat
in onbeantwoord vragen
ben ik jouw ziel in dood
zijn blijven dragen.…
Nodig ben je
zondagsdroom
tussen de regen
onder donkere wolken
denk ik aan je
het wordt toch niets
dan lege ruimte
het aantal spiegels
blikt hardnekkigheid
en achter heimwee
groot verlangen
ben ik bij je
denk ik te kunnen
achterhalen, of aanvaarden
dat dromen over jou
en langzaam ouder worden.…
Mijn diepste stille ik
dat zou je wel willen zien
begrijp ik uit jouw stilte
terwijl je
mij mijn woorden ontneemt
alsof we samen vleugellam zijn
niet meer alleen, zonder elkaar
in de spiegel kunnen kijken
het antwoord blijft verzwegen
achter vreemde ogen
schuilt de wind
zwaar op de hand
geef ik mijn zwijgen terug
aan jouw verstand…
Jouw warme mannenhanden
laten mijn huid tintelen
van verlangen en hunkering
onze blote voeten raken elkaar
in ’t tedere van de schemernacht
jouw mannelijkheid verraad
het trouwe schijnen van maanlicht
de aanraking van mijn wulpse borsten
doet mij huiveren van intens genot
je dringt langzaam, sappig, in me
als een lenige slang, kronkelend…
624
Bezig met laden