Alle inzendingen van Virginie Loveling

Zij wandelde in de zonne - Het loof ruiste over 't pad. Ik ben het afgevallen, Het vroeg verwelkte blad. De zwaal'wen trekken henen, Ik staar hen na en peis: Ik ben een arme zwaluw, Ik moet alleen op reis. Zij trekken naar het zuiden, Zij weten waar zij gaan, Zij zullen wederkeren Met loof en lenteblaân. Het woud zal weer herleven…

De vlieger stijgt ten hemel, Gedragen door de wind; Hij fladdert aan het touwtje, In ’t handje van een kind. Hij wou wel hoog en hoger, In ’t eindloos ruim der lucht, Het draadje houdt hem tegen, En stuit zijn vrije vlucht. Aldus heeft de gedachte Steeds maar omhoog gestreefd, De geest zoekt ander voedsel Dan wat de wereld geeft. Maar…

Gij hebt zo wonderwel gereisd In raarbezochte landen, gij zaagd de Noordse schemerschijn, de volkren van de middaglijn, gij weet, hoe in de zandwoestijn de zonnestralen branden. Gij zegt met kort en goed bescheid, van oudsheid af tot heden, wat elke kunst heeft voortgebracht, wat elke wijsgeer heeft gedacht, wat elke koning heeft betracht…

Zij vroegen of ze tevreden was, In de stad tevreden en daar. Het jonge meisje knikte ja, Zij waren zo goed voor haar! Zij knikte ja, zij zweeg en ging In de kelderkeuken staan, En zag omhoog door 't vensterraam, Op straat de voeten gaan. Toen dacht zij aan het groene veld, En aan haar ouders hut: Daarover waait hoog de populier, En de…

Zijn huid is bruin, zijn kleed is vreemd; Hij komt uit verre streken. Gij ziet hem aan met medelij, Zijn taal, vol zoete melodij, Kunt gij, helaas! niet spreken! Gij denkt, dat hem het heimwee kwelt, Dat kommervol verlangen Naar berglucht en naar zonneschijn, Naar allen, die hem dierbaar zijn, Zijn boezem moet bevangen. Och, als de zwaluw…

In grootmoeders kamer daar hangt het beeld Uit hare kinderjaren: Een lachend mondje, peerlenoog En bruine kroezelharen. De kinderen stonden en staarden ’t aan, En ’t een zei aan het ander: ‘ Och, waar dat schone kindje hier, Wij speelden met malkander!’ En de oude in haar leunstoel met bril en toer, Keek op bij deze rede: ‘ Wie zou dat…

Wanneer ik op de duinen stond, Vóór vele - vele jaren, En ginds in zee een zeiltje zag, De haven uitgevaren; Dan kwam de lust naar verre reis Mijn jeugdig hert bedriegen, En 'k wenste wel de meeuw te zijn Om heen te mogen vliegen. De zeeliên in de hoek van 't vuur, Bij winteravondstonden, Verhaalden van gevaar en storm En wat zij al bestonden…

Het nonneke zit gebogen, Stil aan de kerkpilaar; De gele lichtjes flikkren Ginds, op het hoogaltaar. De gele lichtjes flikkren, Het orgel dreunt en schalt; De wierookwalmen stijgen, En de avondschemering valt. De wierookwalmen stijgen, De kerkzang sleept haar mee, En wiegt haar zacht in dromen Van rust en hemelvreê. En wiegt haar zacht…

Als 't maantje in mijn venster schijnt, Dan kan ik niet meer slapen; Dan komt de vraag: Waar is die God, Die alles heeft geschapen? De stille nacht, het eenzaam uur, Het suizlen door de linden; Dan denk ik aan de dood en 't graf En aan verloren vrinden. Dan wordt de geest zo onrustvol, En haakt naar 't onbekende, Als ik in 's hemels sterrenveld…

Als men vermoeid en levensmoede, Voorbij een eenzaam kerkhof gaat, Waar soms een zandig terpje oprijst, En hier en daar een kruisje staat, Dan haakt het hart in stom verlangen, Na zoveel lijden doorgestreefd, Om ook te rusten onder de aarde, Bij hen, die men vergeten heeft. Als men mij daar heeft heengedragen, En u het…

In 't zuiden heerst een eeuwge lent, En aarde en hemel lacht. In 't hoge Noorden nijpt de kou, Daar ligt de sneeuw, daar is de rouw, De schemering en de nacht Waarom bewoont de Noorderman Die streek der duisternis? Omdat hij dáar zich wel bevindt Omdat de mens het plekje mint, Waar hij geboren is. Hij vraagt geen-rozen aan de Mei, Geen…

Het was een engeltje uit Gods tuin, Dat hier kwam neergevlogen, Met zoet gelaat en kroeselhaar, En hemelglans in de ogen. En de oudren juichten om dat kind, Het enig hun gegeven ; Zijn lach, zijn kus, zijn schaterend spel, Zijn liefde was hun leven. Zij drukten 't aan hun kloppend hart, Zij wilden 't hier behouden. Zij zeiden, dat zij…

Gij weert het onkruid uit uw tuin, Gij doet uw park bewaken, Gij velt de bossen in het rond, Gij wilt de barre heidegrond Tot vruchtbren akker maken. De geestdrift fonkelt in uw oog Voor wetenschap en kennis; Gij schikt u op, gij siert uw woon, De nietigste inbreuk op het schoon Schijnt u een heiligschennis. Toch blijft uw hart een wilde…

Vaarwel!- dat woord ligt op de lippen, Vaarwel!- dat is zo licht gezeid. Dat kan in stille treurigheid, Bij kus en handdruk ons ontglippen. Dat ligt in 't hart en op de lippen, Wanneer men van elkander scheidt. De tijd vervliegt, de jaren snellen, 't Verandert alles om ons heen, Wat eenmaal eeuwigdurend scheen; Maar wie toch kan de dromen…

De zwaluw was weergekomen, En zat met de mus op de goot, Zij spraken vertrouwelijk te samen, Verhaalden hun kommer en nood. De zwaluw vertelde wat angsten Zij al had uitgestaan, Wanneer zij, van de andre gescheiden, Alleen over zee moest gaan. En hoe zij steeds hoopte en verlangde, In gene wilde natuur, Om weer te mogen komen Naar nestje…

Der bomen kruinen buigen, Ontbladerd van hun groen. Nu gaat de winter komen En alles treuren doen. Het graan is in de schuren, Het geurig hooi in 't droog, En de appels op de zolder, Op hopen - o zo hoog! Wat hebt gij van de zomer Vergaard en opgedaan? - Gedachten zonder einde, vervlogen en vergaan. Wat staat ons nog te wachten Dan…

Hij stond voor de spleet van zijn venster, In ’t zonnig middaguur, En keek naar de bloeiende fruitboom, Aan de overkant op de muur. Wat mocht hij daar bespieden, Dat al zijn aandacht nam? Het was een kleine vogel, Die telkens wederkwam. Hij droeg in zijn bek een halmpje, Een graspijl, een paardehaar, En vlocht die tussen de twijgjes Tot…

Zij stiet de vensterluiken open: Een winterdag, een grauwe mist. Daar komen rasse stappen nader: ’t Zijn vier soldaten met een kist. Wie dragen zij zo vroeg ten grave? Een vreemde knaap, een jong soldaat. De markt is leeg en toe de huizen, En niemand, die er achter gaat. Zo ver van huis alleen gestorven In ’t gasthuis ener vreemde stad,…

Hij stond voor haar gebogen, Zich zelve nauw bewust; Hij stond haar aan te staren: Daar lag zij in eeuwige rust. Het waslicht beeft en wemelt Op 't levenloos gezicht, De zaal is groot en somber, 'Is zij het, die daar ligt?' Wat denkt die diepbedroefde, Daar bij het dodenbed? - Hij denkt aan kleine vreugden, Die hij haar heeft belet…

Wat in de kinderjaren Het harte boeit en tooit, Blijft eeuwig in 't geheugen, En men vergeet het nooit. Als men 't eenvoudig liedje Van mijne kindsheid zingt, Dan denk ik aan de liefde, Waarmede ik was omringd. Dan denk ik aan de stemme, Die 't liedje klagend zong, Wanneer de zonne daalde, Wanneer het maantje blonk; Wanneer de…