Ik til over bergen
en breng over wolken
naar blauwe hemels
waar morgen niet bestaat
Ik droog tranen
verwerk stil
wat mij dierbaar is
lach ik toe
Maar ook ik huil
soms…
Dat speciale plekje in mijn hart
is omgebouwd tot martelkamer
waar ik jou met de meest vreselijke
marteltuigen diepe rijtende wonden
toebedenk,
dat waar je recht op hebt.
Ooit zal het weer een bloementuin zijn
met een bankje en een steen,
waar vogels
zoete herinneringen fluiten.…